Costa africana, a.C. Século VII. Segundo o faraón exipcio Nekao II, os fenicios navegaron por África circúmica. Partiron do norte do Mar Vermello, percorreron toda a costa este do continente polo Océano Índico, entraron no Océano Atlántico, dirixíronse cara ao norte superando os ventos e correntes opostas e regresaron do estreito de Xibraltar ao Mediterráneo. Ou iso é o que di Herodoto (484-425 a.C.) no tomo IV da Historia.

Os fenicios deixaron pouco patrimonio material e son coñecidos principalmente por historiadores gregos e romanos. Destacaron principalmente na navegación e o comercio, estendéndose o Mediterráneo de leste a oeste, formando colonias na costa africana. Nalgúns casos, en Cartago, por exemplo, creáronse verdadeiras cidades, noutros almacéns portuarios amurallados, houbo conflitos cos gregos para controlar os centros e vías comerciais, como a batalla de Alalia… Pero utilizáronse formas comerciais máis tranquilas que as turbulencias e os trepidantes intercambios nos portos mediterráneos.

Segundo Herodoto, no seu libro IV, os fenicios realizaban intercambios sen ningún tipo de contacto entre os comerciantes en Libia, "máis aló das Columnas de Hércules". Os gregos dicían a todo África cando a Columna de Libia e Hércules dicía que significaban o estreito de Xibraltar. Realizaban intercambios baseados na confianza e o respecto sen coñecer a lingua dos demais e sen profundar nas relacións.

Cando os fenicios chegaban á costa, deixaban as súas mercadorías na praia e acendían lumes para avisar aos aldeáns de que, a través do fume, podíanse iniciar a cambio. Os aldeáns estudaban entón as mercadorías e, ao seu xuízo, deixaban a reparación que merecían, principalmente en ouro, xunto ás mercadorías. Si os fenicios consideran que o prezo é o axeitado, tomaríanse ouro e posteriormente os aldeáns recibirán o comprado. “Pero se non lles parece suficiente, volven aos barcos e os aldeáns engaden máis ouro até satisfacer os desexos dos demais, porque se sabe que uns non tocan ouro até conseguir un prezo axeitado e outros non tocan mercadorías ata que lles toman o seu propio ouro”.