Cony Carranza Castro, pobo educador feminista e antiracista da Asociación Mundial de Mulleres e Babel, dinamiza talleres sobre privilexios e opresión co obxectivo principal de entender en que consiste o privilexio branco. Cando participei nun taller propio deime conta de que moitos dos participantes brancos presentaron como opresión os malestares que vivimos. Grazas á socióloga Sara Lafuente Funes aprendín a recoñecer a diferenza entre malestar e inxustiza, que ás veces pode ser borrosa, porque a fonte de ambos é estrutural (é dicir, o sistema no que vivimos). Por exemplo, eu no taller falei da maternidade sen grandes redes de protección, pero logo deime conta de que é unha gran frivolidade, sabendo que a Lei Estranxeira obriga aos inmigrantes que son pais a vivir afastados dos seus fillos durante moitos anos.
Entón, que é a opresión? Carranza penétrase na definición da activista estadounidense Peggy McIntosh: “A exclusión sistemática da participación plena e igualitaria na sociedade”. Está claro que esa non é a miña realidade, pero si a de moitas mulleres inmigrantes. E o privilexio? “A mochila invisible que herdamos”. McIntosh enumera nun artigo 26 privilexios que, por ser branco, levan nesa mochila, como facer compras sen sufrir persecución por parte dos traballadores de seguridade, ou que cando acende a televisión, os amigos da súa raza aparezan por milleiros.
Os primeiros pasos poden ser xestos de desnaturalización ou desmecanización; cando eu realizo viaxes internacionais, recordo que podo facelo sen preocupacións porque teño pel branca e pasaporte europeo. Pero, que facer cos privilexios que identificamos e aceptado? Bego Oleaga Erdoiza propón a insumisión en ARGIA: “[COVID19] Insumisión á terceira vacinación, que recibimos dúas dose, ata que a vacinación chegue aos habitantes dos países empobrecidos”. Tamén se realizaron proxectos como “Non me vou sen muller” para pedir aos homes que se planten en mesas redondas, entrega de premios, etc. Volvendo ao primeiro exemplo, eu decidín renunciar ao turismo internacional, porque entendín que o dereito non universal é un privilexio.
Outro paso pode ser silenciar, escoitar, traballar as nosas resistencias e responsabilizarse cando os oprimidos interpélannos aos privilexiados. Nestes tempos nos que o concepto de aliado está en bogas, debemos ser autocríticos e aprender a recoñecer en nós os procesos maliciosos que identificamos nos demais (no meu caso, nos homes que traballan nas novas masculinidades). Por exemplo, por ser branco emprendedor contra o racismo, teño máis posibilidades de aparecer nos medios que os racistas, de participar en congresos remunerados, de recibir encomios, etc. Así, nos últimos anos estou a cumprir o compromiso de dicir “Non vou sen persoas racializadas”.
A verdade é que traballamos máis os procesos de empoderamiento que os pasos para a expropiación. Tentemos esixir ao noso compañeiro o que lle pedimos. Anímolles a ler as reflexións e preguntas de Jokin Azpiazu e Leticia Urretabizkaia (nos ámbitos das masculinidades e do antiracismo, respectivamente). A empatía e a humildade poden ser a materia prima para construír pontes, para que sexamos cada vez máis capaces cando temos que avanzar e retroceder.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Desde que nos trasladaron a Euskal Herria desde os cárceres do Estado español, no cárcere de Zaballa atopamos moitas carencias no ámbito da comunicación. Dispomos de menos e máis curtos presenciais, tivemos que realizar as visitas do locutorio en condicións técnicas... [+]
O 26 de agosto esperteime coma se fose un luns normal, levanteime da cama e, cos brazos desorbitados, me desperezé. Pero en canto cheguei ao corredor, souben que aquilo non era un deses luns monótonos e descorazonados de sempre. Atopei aos meus pais diante do computador lendo... [+]
Como lembraredes, a pasada primavera membros da Plataforma Aulas da Experiencia Euskaraz Ere Bai demos unha mensaxe para que a cidadanía poida realizar tamén en eúscaro os cursos que organiza a aula da Experiencia da Universidade do País Vasco.
A mensaxe dirixiuse á... [+]
Kursk é unha rexión histórica de Rusia. Vivía en paz até o 6 de agosto, cando o exército ucraíno entrou na cidade. Entraron un quince mil homes. Centos de tanques, vehículos blindados, pezas de artillaría, radares de defensa aérea… as armas máis modernas que existen... [+]
Hai varias persoas a estudar, entre elas Elon Musk. A idea de liberdade que teñen parece vir da necesidade de controlar todo, de ter todo o poder, porque sendo todo o poder é máis fácil crear negocios, non hai discusión; os modelos hexemónicos crecen con forza. Pero as... [+]
Teño poucos amigos con sentimento europeo, non sei si a europeidad chega a ser unha identidade. Pero cando viaxamos a Europa, pode xurdir unha amizade, porque as principais direccións de territorialidad que suceden en Europa e en Europa son compartidas, onde se decide a... [+]
Completáronse, puxéronse os medios para iso e con bastante rapidez. Que alivio cando todo calou! Pero a balanza foi grande e detrás dos seus ollos acumulouse un terror máis, porque nalgún momento pensaron que quizais non volverían nunca, ou non do todo. Pensei que podían... [+]
Os baserritarras teñen vacacións? Preguntan na escola. Os alumnos responderon que non. Entón, traballando todos os días, gustaríavos ser baserritarra no futuro? E si ninguén quere ser baserritarra, quen vai facer comida para nós? A pregunta quedou no aire.
Para a saúde... [+]
Os estudantes asirios e babilonios non coñecían a arte de alzar a man. Houbo que pasar séculos, e quizá algúns milenios, para que un estudante dunha escola exipcia, que quería preguntarlle algo, tentase levantar a man: o mestre que daba unha explicación, e o estudante,... [+]
Nestas épocas hiper aceleran e nestes líquidos as respostas contundentes ofrécennos asas. É fácil en tempos de crises agarrarse a unha premisa así e levantar a bandeira. Necesitas respostas rápidas para entender todo o que ocorre á túa ao redor, o que a miúdo nos leva... [+]
Estimada señora:
Que tal vai o verán? Espero. Nesta ocasión, vou ir ao gran, co seu permiso.
Como xa sabes, entrando na lóxica competitiva propia dos mercados ultra-liberais, os centros educativos deben pór en marcha todo tipo de "proxectos". Debes saber que moitos deles... [+]
Adóitase dicir que a época estival é unha paréntese en política. Quizais quen teña unha visión puramente institucional da política pénseo así, pero o verán deste ano que aínda está a piques de terminar deunos que analizar.
Na comunidade autónoma de Araba, Bizkaia... [+]
Non son o Nadal, con todo, pronto haberá adornos nas grandes tendas para anuncialo, ou polo menos así o din. Nos escaparates “Zorionak! As reivindicacións como “Gabon ederra pasa!” estarán expostas en todas partes. Con todo, as felicitacións poden ser moitas: a... [+]
O 17 de maio cinco euskaltzales de Ipar e Hego Euskal Herria realizaron unha acción coincidindo coa convocatoria realizada polos alumnos do liceo Bernat Etxepare para mobilizarse en favor do eúscaro. Na parede da Subprefectura de Baiona escribiuse unha mensaxe dirixida ás... [+]