O epicentro é un libro de sete relatos. Trátase do primeiro traballo de Nerea Loiola Pikaza para adultos que elixiu un título suxestivo para publicar o seu primeiro traballo: Epicentro.

Por definición, o epicentro é a parte do solo onde máis se perciben os terremotos ou movementos sísmicos, e na lectura do libro pensei que a imaxe que se nos ofrece co epicentro é realmente acertada. Porque en todos os relatos prodúcese un terremoto que cambiará radicalmente a vida e a situación dos personaxes até entón. Eu diría que en todos eles o tema xeral é o mesmo: todos son exemplos do impacto que teñen os feitos e as decisións nas vidas dos personaxes. Os impactos móstrannos como cuestionan a vida “normal”, pondo de manifesto a complexidade e hipocrisía dos personaxes.

O libro contén máis elementos que comparten todos os relatos. Por exemplo, as situacións que se presentan teñen que ver con cousas pequenas, cos pensamentos, sentimentos e frases que teñen os personaxes no día a día. O sexo e o desexo funcionan como fío condutor entre relatos. É dicir, a maioría dos personaxes mostra dúbidas, mentiras, medos e praceres sobre o tema. Son prisioneiros das relacións de poder e o sexo é un elemento de demostración da performance que é a súa vida. Algúns personaxes, aínda que de forma desconfiada, utilizan terapias alternativas para superar as súas doenzas e dificultades. Creo que son unha mostra da literatura contemporánea e do panorama actual.

Cada historia ten tamén características diferenciais e o epicentro de cada personaxe é diferente. No mar branco, o terremoto do bebé débese á enfermidade da súa nai e á posible morte. O relato chamado epicentro é un cambio de traballo que provoca o movemento sísmico nas vidas dos personaxes e pon de manifesto o paternalismo na relación de parella.

Os relatos seguen unha estrutura lineal de contos tradicionais. Hai unha situación inicial e logo rompe o terremoto. O diferente dos contos tradicionais é que as historias deixan o final sen resolver, son abertas. O lector atoparase na necesidade de completar estes contos.

Trátase dun libro de lectura pausada –un relato hoxe e outro ao día seguinte, por exemplo– para poder gozar e entender o peso e a esencia das historias. Eu espero os próximos libros de Loyola, mentres leo outra cousa.