Este ano comezou a 15ª tempada de Lanterna de Diógenes. Quince anos, dise rápido!

Si, si… quince anos! O programa tivo unha gran evolución. É o reflexo dunha constancia, xa que a militancia está detrás da sesión. Nos primeiros anos case non tiña oíntes, pero agora teño unha responsabilidade, incluso unha presión, non a negarei!

Empecemos polo principio. O programa leva o nome de Diogenes Sinopaco. É unha declaración de intencións?

É totalmente coherente. Diogenes era declarado inimigo de Platón. Platón ocupábase das ideas abstractas e Diogenes das ideas mundanas, de encher o ventre, desafiaba en gran medida a autoridade. Pero, sobre todo, foi un dos iniciadores da corrente materialista da filosofía occidental. Gañou Platón e sempre se impuxeron ideas abstractas. Diógenes lévanos de novo a mirar cara á terra.

É sabido que os vencedores escriben Historia e que moitas veces se reproduce de forma parcial. Quixo abrir unha brecha neste relato hexemónico? A
visión da Historia que vén de abaixo procede dunha longa tradición historiográfica inglesa, P.E. Sobre todo desde que Thompson impulsou a historia social. Ten unha visión marxista de como viviron as persoas desde o punto de vista da cidadanía, rompendo coa Historia militar. Abastézome de expertos que o estudan para realizar entrevistas.

Sacaches a academia á rúa.
O meu obxectivo é que non sexa un produto de usar e tirar as sesións, senón que sexa un manual sinxelo. Ter un anzol para logo profundar máis neste tema, para seguir investigando. A sesión non sería posible sen animar ás persoas que atopei no mundo académico a participar.

Conseguiches o obxectivo? Xa tes 47.000 seguidores na plataforma podcast Ivoox.
Non sei de que é ese número, non lle dou importancia. Pero cada vez percibo maior interacción. Ao longo destes anos, as editoriais alternativas e colectivas puxéronse en contacto comigo para preguntar cousas, para pedir referencias ou para dicir que utilizaron unha das miñas sesións para iniciar debates. Iso é un pracer!

A historia libertaria non está exenta de invisibilizar ás mulleres… Lembrou biografías, folgas e pelexas de mulleres como Emma Goldman ou Louise Michel.
Cada vez estou a tentar máis que os protagonistas sexan personaxes femininos, pero non son tantos como queiran. Eu tamén me dou conta de que teño que facer cambios á miña vista. A sesión presenta moitas lagoas en canto ao protagonismo e colonialismo das mulleres.

Agora gravas os programas en casa, pero empezaches a emitir na radio libre Irola de Bilbao.
Veño do mundo da radio e sigo pensando que fago rádioa, aínda que gravo o programa en casa e logo óuzase a gusto.

As radios libres teñen corenta anos de historia. En que punto están?
Ao principio era o discurso das radios libres: “Ven aquí e cóntanos o que queres dicir”. Hoxe en día calquera pode facer un streaming desde a súa casa, só fai falta unha cámara ou un micrófono. Por tanto, non podemos seguir co mesmo obxectivo, hai que cambiar ese discurso. Eu creo que habería que apostar polo xornalismo de rúa.

Parécelle que están a tomar ese camiño?
Hai pouco estiven nun encontro de radios libres. Alí atopei o mesmo mensaxe de hai corenta anos e a autocompracencia e a comodidade inmovilista de hai corenta anos. Ao mesmo tempo, había xente de gran enerxía, con ganas de facer a radio e con ganas de ser útil para os colectivos e os movementos sociais. Creo firmemente na capacidade subversiva da radio, creo que aínda estamos a tempo. Os medios de comunicación tradicionais, cada vez menos lexitimados, son os medios de comunicación libres os que poden dar un paso adiante. As radios libres deben servir para os movementos sociais e non ao revés.

Despois de tantos anos, a Lanterna de Diógenes é unha parte importante da túa vida e a dos teus oíntes. É un proxecto lonxitudinal?
A resposta é negativa. Levo tres anos pensando niso e aínda necesito forza e enerxía para terminar definitivamente a sesión. Aínda que me dá vertixe, chegou o momento en que quero dedicar máis tempo a outras militancias. Creo no aspecto comunicativo a cegas, pero agora quero estar na rúa ao cento por cento.