Jonan
Estou a escribir este texto o 3 de outubro. LABI segue en vigor mentres estou a visualizar as liñas. O martes espérase o suicidio e que a sociedade vasca, do mesmo xeito que en Navarra e Iparralde, dea un paso cara ao futuro no camiño dunha anormalidad máis normal.
E así as cousas, desde esta columna, propoño a Euskal Herria (sobre todo á parte da CAV) que participe nunha porra xigante: cal será a próxima cadeira de brazos de Jonan Fernández?
"Propóñolle a Euskal Herria (sobre todo á parte da CAV) que participe nunha porra xigante: cal será a próxima cadeira de brazos de Jonan Fernández?"
Os descoidados cidadáns que nos situamos entre os papistas e os negacionistas botamos en falta a demanda social de fortalecer, coidar e desenvolver a sanidade pública no último ano e medio: algúns puxeron o foco da loita en calquera medida (pero sobre todo a do bico e a vacina), outros acataron calquera medida e converteron a crítica en escusa para enviar ao saldo dos negacionistas.
E así as cousas, na CAPV tocounos ser Jonan Fernández, coordinador do científico LABI, asesor do lehendakari e responsable do documento Biziberri, que recolle os diferentes escenarios da pandemia. E creo que foi realmente un candidato moi bo para a función que tivo LABI.
Porque LABI foi, sobre todo, unha oficina de propaganda da guerra contra o virus. E un pobo en guerra non pode aceptar pesimismo, desesperación, ningunha dúbida. É indiferente que medidas adoptáronse, si o que se dixo antes e o que se fixo son dous ou si manipuláronse (foi necesario) os datos... A lista é tan longa: (Cando a CAPV non dispuña) a eficacia dos tests e os bicos é a base do que hai uns meses despois de cualificalos como insignificantes; cando comezou a vacinación foi a comunidade máis lenta do Estado español e vendeu a estratexia da segunda dose; ocultar a situación das residencias; aumentar o control socio-político e o puritanismo da sociedade ante a guerra contra o virus...
Por iso, o candidato idóneo foi Jonan Fernández, activista contra a autoestrada Leitzaran, concelleira de HB, responsable de Elkarri Baketik e asesor do lehendakari: o virus quizá non sexa tanto, pero coñece perfectamente á sociedade vasca. Porque, aínda que a función dos políticos é pensar como abordar os problemas, non é máis importante inventar como explicar/vender á sociedade?
Agora que a sociedade vasca non teña ningunha necesidade urxente de que Jonan necesíteo, deséxolle unha cadeira de brazos máis tranquila.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
“Pasaron 18 anos desde que apareceron uns 400 grafitos na escavación, 16 anos desde que fose expulsado do campo de escavacións de Lurmen sen probas científicas e 4 anos desde que se celebrou o xuízo sen clarificar o tema, podemos dicir que seguimos investigando e os que... [+]
Neste mundo frenético e vertixinoso no que vivimos, os cambios sociais que se suceden aos poucos parécennos ás veces imperceptibles, irrelevantes ou insignificantes. Con todo, non é así, e temos que ser conscientes diso para actuar con prudencia. Exemplo diso é que nos... [+]
Os domingos de setembro é costume subir a Ernio, bailar en Zelatun e comer chourizo morro, ou algo así. O peor tempo non fai falta xente. Este ano, cando os meus amigos se marchaban máis temperán e eu atrasábame, subía só, atopándome coas cuadrillas que baixaban. A... [+]
No libro fronteirizo de The House on Mango Street, escrito por Sandra Cisneros, o can dun personaxe ten dous nomes: un en español e outro en inglés. É posible que a primeira vista poida resultar estraño, mesmo para un libro, pero se un pensa máis tranquilamente, advírtese... [+]
Era imposible adiviñar quen era ou quen era a lema que lía, pero quen era!
Anxo González Olvera foi coñecido en México fai 11 anos cando os bertsolaris convidáronnos a unhas xornadas coas súas improvisadores. Vivía nun alto do outeiro, alimentándose de paxaros, pombas,... [+]
Os utopianos do libro Utopía de Tomás Moro amaban lelo. A boa educación das letras leváralles a comezar na infancia e a proseguir a súa vida adulta sen que ninguén lles ordenase nada, lendo e aprendendo e lendo máis. Imaxinade o tempo dedicado a iso polo mero pracer de... [+]
Como na Idade Media dominaba Deus, na época moderna vivimos sometidos ao mercado e ás súas ríxidas leis. Os grandes soldos de alto nivel están determinados polo mercado, xa que os premios dos CEO de Iberdrola ou BBVA márcanos os mercados do seu sector, aínda que levan 300... [+]
Na podksemana A lanterna de diógenes atopei moitas ideas para seguir pensando na entrevista a Miguel Benasayag-eg. Entre elas, as reflexións que fai o ser humano sobre as nosas relacións coa tecnoloxía.No
diálogo compárase a influencia das diferentes tecnoloxías na... [+]
A terceira vez que recibía os mesmos datos que o estudante, non lembraba máis que esas frases tan usadas, nas que a nada esmagara a miña intelixencia: “Non somos nada”, “a vida non ten sentido”, “Deus, si é tan inocente como din, por que nos fai isto?”. Non... [+]
A responsabilidade é do Estado sionista de Israel, que, coa axuda dunha gran parte da poboación, soldados, colonos, etc., está a facer limpeza étnica e xenocidio contra os países e pobos de ao redor.
Os Estados occidentais tamén lles apoian, danlles armas e préstanlles... [+]
Iso díxome o ex alumno, que tardou moito en presentar unha denuncia que estaba nos xulgado meses e que, por recomendación do psicólogo, retirara a denuncia de violación. E eu permanecía calado, sen poder adiviñar que dicirlle ao mozo que aínda presentaba síntomas de... [+]
Non é un sinal de orgullo mirar ás persoas que están ante min coma se non fosen persoas? Si, claro que si. Pero como podemos esperar que os demais se entendan? Comprender, observar, mirar. Querer entender aos demais non require esta actitude orgullosa? Sabendo o que é ser... [+]
Din que pasou un ano. Nunca comprendín o arrogante costume que temos os occidentais: aínda que o conflito dure case un século, adaptamos as datas ao noso gusto, regalando a importancia que queiramos. Foi diferente a última época para os palestinos que están presos no seu... [+]