Jonan
Estou a escribir este texto o 3 de outubro. LABI segue en vigor mentres estou a visualizar as liñas. O martes espérase o suicidio e que a sociedade vasca, do mesmo xeito que en Navarra e Iparralde, dea un paso cara ao futuro no camiño dunha anormalidad máis normal.
E así as cousas, desde esta columna, propoño a Euskal Herria (sobre todo á parte da CAV) que participe nunha porra xigante: cal será a próxima cadeira de brazos de Jonan Fernández?
"Propóñolle a Euskal Herria (sobre todo á parte da CAV) que participe nunha porra xigante: cal será a próxima cadeira de brazos de Jonan Fernández?"
Os descoidados cidadáns que nos situamos entre os papistas e os negacionistas botamos en falta a demanda social de fortalecer, coidar e desenvolver a sanidade pública no último ano e medio: algúns puxeron o foco da loita en calquera medida (pero sobre todo a do bico e a vacina), outros acataron calquera medida e converteron a crítica en escusa para enviar ao saldo dos negacionistas.
E así as cousas, na CAPV tocounos ser Jonan Fernández, coordinador do científico LABI, asesor do lehendakari e responsable do documento Biziberri, que recolle os diferentes escenarios da pandemia. E creo que foi realmente un candidato moi bo para a función que tivo LABI.
Porque LABI foi, sobre todo, unha oficina de propaganda da guerra contra o virus. E un pobo en guerra non pode aceptar pesimismo, desesperación, ningunha dúbida. É indiferente que medidas adoptáronse, si o que se dixo antes e o que se fixo son dous ou si manipuláronse (foi necesario) os datos... A lista é tan longa: (Cando a CAPV non dispuña) a eficacia dos tests e os bicos é a base do que hai uns meses despois de cualificalos como insignificantes; cando comezou a vacinación foi a comunidade máis lenta do Estado español e vendeu a estratexia da segunda dose; ocultar a situación das residencias; aumentar o control socio-político e o puritanismo da sociedade ante a guerra contra o virus...
Por iso, o candidato idóneo foi Jonan Fernández, activista contra a autoestrada Leitzaran, concelleira de HB, responsable de Elkarri Baketik e asesor do lehendakari: o virus quizá non sexa tanto, pero coñece perfectamente á sociedade vasca. Porque, aínda que a función dos políticos é pensar como abordar os problemas, non é máis importante inventar como explicar/vender á sociedade?
Agora que a sociedade vasca non teña ningunha necesidade urxente de que Jonan necesíteo, deséxolle unha cadeira de brazos máis tranquila.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]