O noso medo, a súa forza
Cúmprense 45 anos desde que unha amiga e eu comezamos a crear o que antes sería a asociación vasca LGTBI+. Por tanto, era de esperar que eu escribise nestas páxinas principalmente artigos relacionados coa liberación sexual. Non foi así.
Son gai, por dicilo dalgunha maneira. Tamén múltiple. As características da miña personalidade e os temas que me preocupan son moi diversos. Por iso, expresei a miña opinión con moito coidado. Pero esta vez sentín a necesidade de dicir algo sobre o que está a pasar. Nada en profundidade, entre outras cousas, porque non dispuña de espazo suficiente neste papel; só unha sinxela reflexión sobre as agresións que padecemos en Euskal Herria e na súa contorna LGBTI+.
"Parecía que estabamos bastante ben, que estabamos no bo camiño, para que algún día poidamos superar totalmente a homofobia. Ou case"
Coñecín o final do franquismo. Predominaba a homofobia, aínda que a palabra aínda non estaba acertada. Tamén houbo ataques, sobre todo de tipo de mirada ou de insulto, apenas de tipo físico. A sociedade foi cambiando en parte grazas ao noso traballo: centos de conferencias, cursos, entrevistas, reunións, comparecencias... Na nosa contorna, a xente afíxose a vivir diferentes formas de afectividad. Ou polo menos a ver. As leis, en xeral, foron adaptándose... De cando en vez algún amigo detenme para agradecerlle o que fixemos na rúa. Parecía que estabamos bastante ben, que estabamos no bo camiño, para que algún día poidamos superar a homofobia por completo. Ou case.
Que está a pasar entón? Hai uns anos, vendo o lixeiro aumento das agresións, dixemos que unha das causas podía ser a xente que proviña de países aínda máis machistas e homófobos que o noso, e que aí tiñamos un reto. Con coidado, para evitar que se entendan mal, porque a nós gústanos a cor e sabemos que a diversidade cultural é enriquecedora.
Tamén dixemos que estas agresións poderían ser unha reacción violenta da rabia dos homofobo-machistas que se vían cada vez en minoría menor.
En calquera caso, a cantidade e a gravidade aumentaron considerablemente nos últimos tempos, até chegar a ser moi preocupantes. Que facer?
Non teño receitas máxicas, pero si un par de cousas claras: que hai que facer un diagnóstico profundo e serio da situación canto antes (nisto os observatorios existentes poden ser de gran axuda, como o de Vitoria) e que non debemos deixarnos arrastrar. Ao contrario, ante as mensaxes e ataques de odio, debemos aumentar a visibilidade e lembrar que a súa forza é sempre o noso medo.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O ruído xera graves problemas de saúde e calidade de vida. Gernika-Lumo, a pesar da súa aparente beleza e hospitalidade, ten serios problemas en materia de ruído.
A modo de introdución, mostrarase o feito anterior. Á altura da rúa Iparragirre de Gernika atopábase a... [+]
Non podo conter o lume que me abrasa por dentro, e só podo escribir estas estúpidas palabras para non deixarme dominar pola desesperación.
Odio a hipocrisía, aborrezco os brancos. O problema é que a blancura está en todas partes, que todos somos brancos.
É sabido que... [+]
Ao parecer, o incendio orixinado o pasado 13 de xullo na vivenda de Errenteria orixinouse na batería dun patinete eléctrico. Nesta ocasión, e afortunadamente, só producíronse danos materiais. Con todo, non creas que este accidente é algo insólito, ultimamente, os... [+]
Chega o verán, a principal expresión da turistificación, e, de novo, os problemas derivados da sobreexplotación da cidade como destino turístico son especialmente visibles, como o ruído ou a masificación das rúas. No entanto, preocúpannos máis os efectos estruturais do... [+]
En 1977 púxose en marcha a Euskal Kopa de Lekeitio, era unha época de transición. Na época da República, no ano 1931, a primeira Voda Vasca saíu do Batzoki. En 1964 tamén se celebrou en Lekeitio o Campionato de Euskadi de Vodas, en homenaxe a Resurrección María... [+]
Hai uns anos que pasei un fin de semana en Pamplona. Era o 12 de outubro.
Sorprendeume ver a decenas de latinoamericanos celebrando efemérides, con concertos, txosnas e todo. Celebrara a conquista dos meus antepasados? ! Pensei que a asimilación cultural dos conquistados xa... [+]
Gran parte do actual movemento de esquerda, aínda que sexa intuitivamente, reivindica a agricultura a pequena escala, sen moitas dúbidas. Con todo, esta reivindicación da pequeñez ten as súas contradicións: unha explotación de pequeno tamaño, por definición, non vai... [+]
A portavoz do novo Goberno Vasco, María Ubarretxena, concedeu a primeira entrevista a Euskadi Irratia. Durante a conversación referiuse ás súas intencións, ás súas propostas xerais, inevitablemente, porque o goberno estaba en marcha. O ton entre o xornalista e o portavoz... [+]
A crise ecosocial xerada polo capitalismo está a provocar un malestar global en todo o planeta. Os "cumes" dos recursos materiais e enerxéticos, establecendo límites de crecemento e acumulación, traen consigo desequilibrios entre a natureza e a sociedade. As rodas tolas do... [+]
Un estudante díxome unha vez que estudabamos un texto: “O personaxe está enfermo: o pensamento móvese na súa cabeza”. Obviamente, con esta frase, expresou mal o comentario que tiña na mente, é dicir, que a imbecilidad do personaxe notábase nas súas continuas... [+]
Despedirse de algo ou de alguén adoita ser un acto relacionado co abandono, o final e, en definitiva, o proceso de duelo. Seguro que algunha vez, ou que escoitarías a alguén, diríaslles a típica e tópica frase de “non gústanme os saúdos”. E non quero enganarvos, nin... [+]
O eúscaro é un porto para o coñecemento e as relacións no mar, que é un espazo dixital. Con intelixencia artificial, parece que desde este porto ofrécese a posibilidade de contactar en euskera con todo o mundo. A automatización do eúscaro é un gran apoio para os... [+]
Pechar o computador, porse chancletas, acariñar coa crema solar. Onde vas de vacacións? Normalizamos que facer vacacións é ir a algún sitio, porque o descanso necesita distancia, dicimos. E ao facer a viaxe, converterémonos en turistas, aínda que o cambio de denominación... [+]
O cheiro pedía un xesto, pero como non o fixo (non podía esperarse outro cheiro), tampouco o facían os demais. “Non, non, non están todos. Non hai partes viventes, non deixei a ninguén vivo, por exemplo, sen beizos (vistes?). Parecíanme perfectos ata que se lles mostrase... [+]