Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

Brinda a oportunidade ao lume

Madeleine | O imposible | Autoproducción.

Hai que saber facer e terminar ben as transicións. O que se mete no debate corre o risco de que os camiños se inicien e queden a medio camiño. O debate entre a táctica e a estratexia que din os comunistas, xa o saben. Creo que o grupo Madeleine culminou o camiño emprendido nO seu Hura (2018) e consolidou ben o seu estilo nO Imposible (2021).

Foi composto en confinamento nas súas casas e, tras compartilo no local, foi gravado con Eñaut Gaztañaga, dando continuidade ao son previamente buscado. A guitarra Delay e reverb, o baixo groso, as baterías procesadas e un pouco de autotunea conseguiron o seu son “poz-rock”.

As letras das cancións foron realizadas por Itzal Uranga e Gartxot Unsain, cada un deles canta as súas, gañando intimidade e credibilidade. Unai pregunta “que é unha vida cotiá”, lonxe de reivindicar a mocidade aos 30 anos, a importancia de facer o propio camiño.

Tame Impala deu cheiro a “herrena de alta velocidade”, unha canción sobre o TAV que “perfora volcáns no val das vísceras” e as velocidades internas da época. Cando me vedes, ao canto déronlle un toque máis indie festibalero co seu funky de baixo final.

O clímax do disco atopeino na canción Beste eza. Sen actividade de nostalxia, no estilo de refráns dos cantos Berlin e Tartalo publicados no disco Mugarri (2013), cantando con garganta en casa, no coche e no concerto. Ganas de gritar unha e outra vez porque te moves dentro o que hai para moverche: “Estou a esperar o verán interior a unha primavera / outono invernal / folla amarela / (agora) inchada cos pés no solo”.

Non podemos deixar de mencionar a bela pel de Sal Factory. Parece un cadro de primavera, pintado de paleta outonal.

Recoñezo que na primeira audiencia non me pillou. A audiencia tiña a culpa, quizá porque esperaba un cambio maior. Despois de prestarme atención, os matices danme unha idea máis sincera dO Imposible. Volvo á idea inicial, porque este traballo é un proxecto que está a inventar o seu camiño. Porque Madeleine non é outra cousa, un grupo de amigos cantando sobre as súas vidas e, por tanto, sobre as nosas vidas. “Colle o pánico e sentar / Dálle a oportunidade ao teu lume / En casa / En casa Hire / A porta está aberta”.

Fotografía: Ibon Goikoetxea.

Interésache pola canle: Diskoak
2024-08-30 | ARGIA
Tres bos discos deste ano e recomendables
A redacción de Argia seleccionou tres discos do oito meses deste ano para recomendalos.

2022-11-22 | Iker Barandiaran
Vital

Sorprendeume –en bo sentido– este novo proxecto. En Bergara, Aitor Aldanondo, creado ao redor dunha pedra, ten moitos sentidos. Neste traballo quixo sacar dalgunha maneira o que viviu durante anos.

Aldanondo iniciou a súa carreira musical no grupo da Brigada Criminal,... [+]


2022-11-22 | Xalba Ramirez
A fantasía de ser honesto

Con motivo dun documental sobre Eñaut Elorrieta, convidáronme a Tabakalera fai dous ou tres semanas. Gustoume a invitación á estrea coloquial, pero cando me acheguei ao cine empecei a atopar moita xente, aí Paul e Itziar, aí Maiz, aí Eneko, Olatz e Idoia, aí Miren, aí... [+]


2022-11-03 | Iker Barandiaran
Máis arestas que gatos

Ás veces hai que unir moitos elementos para obter un resultado que non prevexas. Isto ocorreu dalgunha maneira co grupo Feline, creado entre Gernika e Bermeo. Iñaki Baini, do grupo Primeiros Auxilios punk, comezou a xogar coa electrónica en casa e gravou algunhas maquetas. A... [+]


2022-10-30 | Xalba Ramirez
Non cansarse na planicie favorita

"Aquí, como unha revelación, vese máis claro o espazo e o tempo". Miren Narbaiza volve e grazas. Narbaiza é un dos cantantes máis especiais da escena. Non hai máis que ver como goberna as novas cancións.

Porque á maioría dos creadores pásanos que o que facemos é a... [+]


2022-10-13 | Iker Barandiaran
Dous tesouros e un berce: Buenawixta

Alegreime moito de que os irmáns Artza, xunto coa posta en marcha da nova discográfica, tivesen a intención de recuperar e sacar en vinilo a maqueta de Barrakos, onde a compraría? De feito, a maqueta citada, de 1990, é un tesouro que a nosa música quedou inadvertido na... [+]


2022-10-06 | Iker Barandiaran
Destruír para construír en liberdade

Non hai outro camiño, hai que cambiar o que non che gusta e crear algo máis: rompelo e empezar de cero. Esa foi a base do punk, e iso é o que Leire Led Inferno (voz) e Txerra Bolinaga (batería) decidiron cando o grupo Piztupunk disolveuse voluntariamente e decidiron desde... [+]


2022-10-06 | Xalba Ramirez
Podemos ser máis

Si es dos que escoitas música en Internet, case seguro que coñeces Kokoroko. Igual cres que non, pero colle un segundo e busca a Abusey Junction. O riff melancólico guitarra de Óscar Jerome foi coñecido por estar entre os favoritos do algoritmo de plataformas como Spotify... [+]


2022-10-06 | Xalba Ramirez
Todas as frecuencias para a danza vasca

O grupo Neoma leva á percusión da tradición, cun coidadoso molde electrónico. Leire Etxezarreta, Amets Ormaetxea e Irati Gutierrez de Arrasate, Garazi Otaegi de Asteasu, Eneritz Aulesti de Zarautz, Maria Lasa de Zizurkil e Alaitz Eskuero de Deba son o sete membros. Todos son... [+]


2022-09-02 | Iker Barandiaran
Pioneiros e non entendidos

En 1988, en plena etapa de mocidade punk e RRV en Euskal Herria, entre Bilbao e Santurtzi, catro valentes mozos que miraban á música transoceánica, incluídas as antípodas, fundaron o grupo A Seita, un dos impulsores do pioneiro fanzine A Herdanza dos Munster. Ademais de... [+]


2022-07-20 | Xalba Ramirez
A beleza de estar tranquilo

Euskal Herria non emitirá historias como Searching for sugar man. Diminuídos e desfavorecidos, que lle imos a facer. Pero este pequeno pobo, e o gran inferno, é o que deu moitos mitos que saen das sombras e volven ás sombras.

Na década de 1980 tivo a súa bautizo musical o... [+]


2022-07-15 | Iker Barandiaran
Ninguén será convidado a roubar

O grupo Perlata de Arrasate non vai casar con case ninguén. Desde 2015 están a facer o seu propio camiño, mirando o que se fai ao seu ao redor, pero nunha dirección e ritmo propios e non tranquilos. Levan bastantes discos e quilómetros nas costas. Sorprendeume, pero ao... [+]


2022-07-01 | Xuban Zubiria
A nova colleita é fráxil

A crise pandémica foi tamén unha nova oportunidade de rexeneración, como demostrou o grupo Odolaren Mintzoa de Usurbil. O seu traballo burlándose da normalidade, foi curado a lume lento nos estudos Garate de Andoain. Coa axuda de Kaki Arkarazo recolle 8 cancións... [+]


2022-06-15 | Iker Barandiaran
Forte e fermoso golpe de cola

Calquera de nós, cada un de nós, somos necesariamente un reflexo nadando nun mar inmenso rodeado de ameazas, oportunidades e outros moitos seres vivos. Temos un bo traballo na xestión da nosa propia liña de flotación, ademais de elixir ben que recoller e prescindir das... [+]


2022-06-02 | Xalba Ramirez
Vales para terapias

Ao final fíxoo. Por fin, tras anos de andaina, o bertsolari Odei Barroso sacou o seu primeiro traballo en solitario. Bo, o bertsolari non. Raplari antes de ser bertsolari. Pero a sabedoría do verso vén ben comenenciuda, para dicir con rima aos que tiña que dicir e sacuderse... [+]


Eguneraketa berriak daude