Xanelas, plumas e portas
Pasei a tarde mirando pola xanela. Vaia tópico, verdade? O prisioneiro, lonxe da súa terra natal, deprimido pola nostalxia, sen mirar máis aló do enreixado, mirando durante longas horas ao ceo cadrado, mirando polos reloxos... Non, non. Non estou a mirar as formas das nubes, non, estou a esperar a gaivota. Vén todas as tardes, pero hoxe anda tarde. Claro, a lura non ten reloxo, a alma é libre, non ten que render contas ao carcerario, ao xefe, ao marido, ao banqueiro, ao señor. Non, a vaca aí vén. Tras dous ou tres pasos de volta no aire, ofreceume unha esvelta aterraxe até o meu bordo de xanela, que sabe que me dixo que si. Por un momento quedámonos mirando, colgando nas pavías da falta de lóxica espacial. Aos poucos metín a man entre os barrotes e... zart! Non, non agarrei polo pescozo, tranquilo, só tomeille unha pluma. Nin sequera a propia gaivota quéixase de que veu a traer esa pluma. Despois dunha última ollada ás miñas pupilas (“Dálle un bo uso!”, dime, pero non acertei se me aconsella, róubame ou me ameaza), abriu ás longas, anchas, elegantes, e emaro envorcouse, lonxe, libre, inaccesible. Un suspiro tíñame que fuxir... pero non teño tempo para máis clichés. Pois imos.
"Cando abrín a nave Tinta apertoume a ameaza dunha dúbida. Si...? Seguro...?
Que, como, para quen…? E logo?"
Sinto diante da mesita de Ziega. Cun coitelo redondo sen sorbos virei o parafuso do sacapuntas para soltar a pequena lámina. A continuación quitei o tubo de tinta a un bolígrafo e, cun chisqueiro, deille lume á punta. Ketzarra! Cando o plástico se ha reblandecido, nun só movemento, matei a chama e insiro a lámina, apertando coas puntas dos dedos impregnadas de saliva. Listo! Aínda que me queimei un pouco, mirei encantada a miña obra mestra. Virei entre os dedos, pensativo... É un cutter para facer traballos manuais ou unha perigoso arma branca?
Ao final agarrei firmemente o cutter de armas: pasei demasiado tempo mirando pola xanela, é hora de actuar! Afiei con golpes dous coitelos a pluma da gaivota. Cisterna Ah, mira, agora teño unha pluma na palma da man. Cando abrín o envase tinta, pola contra, apertoume a ameaza dunha dúbida. Si...? Seguro...? Que, como, para quen…? E logo? Tics. Hmm. Si, iso é. Volvín a recoller o cúter de armas e esta vez afiei totalmente a pluma. Cist-zast-zast-zast. Hmmm.. Ah, si, agora si.
Agora teño a punta moi afiada. Metemos a pluma na fechadura e... Clic! Grazas, ARGIA, por abrir esta porta. Até pronto!
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
.jpg)
Estas foron as miñas últimas palabras cando fómosche, collidos da man no teu profundo soño respiratorio. O teu corazón quedou para sempre sen unha dor especial, sinxelo, digno. Como vostede queira e esixa. Como queiramos e respectamos.
Xa un mes antes da chegada do... [+]
Hoxe en día, as voces das mulleres e dos nenos e nenas permanecen no seo dunha cultura que deslegitima as súas voces, silenciando as súas experiencias, dentro dun sistema tendente a minimizar ou ignorar os seus dereitos e necesidades básicas. Un exemplo mediático deste... [+]
O martes deuse a coñecer a sentenza contra cinco novos de Lapurdi, condenados por pertenza a Segi. Quince meses de cárcere por reversión a dous mozos, cunha multa de 500 euros cada un; 140 horas de traballo forzado e 500 euros de multa a outros dous mozos; e, finalmente,... [+]
O outro día, mentres repasaba a famosa serie de televisión The Wire, chegou unha escena que me lembrou a desesperación. Alí, a dirección do diario The Baltimore Sun reuniu aos traballadores e avisoulles dos cambios que se aveciñan, é dicir, dos despedimentos e dos... [+]
A cultura consumista que vivimos, manda a todo usuario a un goce desmesurado. Como di Slavoj Zize, Goza do teu fetiche, converteuse no rudo mandato da hiper-modernidade. O goce actual leva a cabo a través dos dispositivos tecnolóxicos existentes para ocupar o lugar do... [+]
Unha pantasma atravesa as cociñas: As pantasmas de Carlos.
Karlos non se presentou ao Master Chef Celebrity. Tras analizar o seu patrimonio culinario, ten moi claro que non vai superar a selección dos seus adversarios. De feito, a Academia da Gastronomía e os medios de... [+]
En 2018 apaguei as redes sociais e a maioría das comunicacións dos dispositivos para tentar controlar onde centrarme na vida. Cada día sigo nesa tarefa, á luz da polilla, porque a miña curiosidade busca constantemente información fresca que me axude a entender a realidade... [+]
Beyoncé ao descanso dun partido de fútbol americano en Houston, Texas. A cantante estadounidense ha saído ao centro do estadio cun traxe de cowboy ao que tivo acceso. O chapeu cóbreo o bonito, as pernas as botas longas até os xeonllos. O escaso traxe branco móstralle as... [+]
O novo mandatario sirio retirou a man ao peito do ministro de Exteriores alemán, a ministra, e negoulle o apertón de mans. Amablemente, Annalena Baerbock sofre un desprezo. Antes, o sirio Ao-Golani tendeu a man ao ministro de Exteriores francés, Jean-Noel Barrot, e... [+]
A mañá de ano novo é o título dunha redondez creada por Joxe Ansorena, irmán do noso avó Isidro, para que os txistularis tocasen polas rúas durante a mañá do ano novo. No aire desa melodía, iamos recollendo os restos da noite, como os camións do lixo. Unha vez, un... [+]
Gritabamos “Ano novo, que nos trae?”, á volta da primeira noite do ano, aos prematuros que cruzabamos polo camiño. Esperando aos poldros, borrachos, nós. E como aínda non había runner nin selfie, atopariamos á maior parte dos rusos que saíran para botar abaixo os... [+]
Donald Trump tomará de novo posesión do seu cargo o próximo 20 de xaneiro e volverá exercer o cargo de presidente de EE. Si no anterior mandato, 2017-2021, mostrouse pouco vergoñoso na toma de decisións, neste mandato eliminará eses escasos complexos e fará o que queira,... [+]
A consecución da Selección de Euskadi foi, sen dúbida, un logro histórico. Pero se queda niso, para moitos vascos –eu tamén, porque son navarro– será o día máis escuro e triste. Despois de gozar da alegría e a calor dos primeiros días, volvamos á realidade.
De... [+]
Os profesores de audición e linguaxe (PDI) e logopedas son profesores especialistas que traballan tanto na escola pública como na concertada. Entre as súas funcións está a atención directa ao alumnado con dificultades de linguaxe e comunicación, pero tamén o... [+]