Cando xurdiu o proxecto Loregorri?
Hai un ano e varios meses demos o primeiro paso para facer pública a actividade, pero antes xa tiña a idea de bailar na cabeza. O soño foi a semente do proxecto que tiven cando estaba en Arxentina.Pero quería desenvolvelo en Euskal Herria, e afortunadamente así o está pasando.

Que é Loregorri?Na
nosa opinión, é un gran proxecto que engloba diferentes elementos. Alta, necesitamos as pernas no solo. O noso obxectivo inicial era crear contidos ao redor da regra, pero non en calquera caso. Pola nosa banda e en eúscaro. O coñecemento xa existe, hai moitas cousas escritas e son coñecidas. Compartir ese coñecemento connosco, coas nosas experiencias, vivencias e reflexións é o camiño que queremos percorrer. Así, realizamos talleres de reflexión e compartición.

Con todo, os nosos talleres non son espazos expositivos. Creamos un espazo para dialogar sobre o carácter cíclico e menstrual, onde cada un é libre de expresar o que sente, de compartir inquietudes, de pousar preguntas e, por suposto, de achegar coñecemento. Sentirse cómodo neste espazo coidado e acolledor é fundamental, e cremos que cando se traballa horizontalmente a confianza xérase con rapidez e que o proceso é moito máis frutífero.

É verdade que todo isto queda nas ideas. En definitiva, en teoría. Entón decidimos facer comprimidas. Aquel primeiro confinamento pillounos de cheo neste último paso. Poucos días antes, sabendo do que podía vir, realizamos diversas probas, compramos teas e empezamos a funcionar con comprimidas.

Que nós despréndense nos talleres?
Especialmente, o tema sae de tabú á praza. A ese espazo público que creamos xuntos. Cando un fala da súa propia experiencia e sente escoitado, sabendo o especial que é falar deste tema na sociedade, sentimos unha especie de "maxia". O que até agora foi individual convértese en colectivo só por compartilo. As cargas alívianse e un propón "cando estou coa regra eu fago isto", ou o outro di "eu fago isto para reconciliarse con esa parte do meu corpo". Diría que saímos con sensación tribal. Porque nos repartimos e escoitado.

Ao falar da regra aínda se utilizan catro tópicos… No espazo
público si. A dor, os días "vermellos" ou "especiais", o mal humor… Ademais, eses tópicos non son creados polas mulleres e eu diría que non os reproducimos nós. Dínsenos de forma pesimista. A menstruación desprézase. Con todo, diría que empezamos a falar aos poucos. É certo que as bragas vermellos saian sobre a mesa. Sempre temos medo de ensuciar a roupa. Ensináronnos a cambiar de roupa nada máis dourar os pantalóns. Somos corpos menstruais e iso non se pode ocultar. Xa é hora de saír sen vergoña.

Puidestes traballar con adolescentes?Traballamos
especialmente cos corpos menstruais adultos, pero desde a ikastola Umaro de Oiartzun propuxéronnos traballar con alumnos de 9 e 10 anos. Foron sesións moi bonitas, diferentes para nós, porque a esa idade aínda non apareceu a regra e falan doutra experiencia. Antes de empezar preguntámoslles a todos sobre a regra, que é para eles, como se imaxinan coa regra... Cada un fixo ver os seus medos e as súas dúbidas. E sendo tan novos xa ven grandes cargas. Relacionar o menstruo co sucio, por exemplo, a dor, a incomodidade… Xa están infectados.

Os corpos non menstruais tamén teñen algo que facer?
Neste caso diríalles "respectar e escoitar". E que cada un busque as súas estratexias para axudarlle nese camiño.

Afixémonos a utilizar comprimidas reutilizables?
Cando comezamos neste traballo, o obxectivo das comprimidas era extraer algo material da teoría que traballamos. Empezamos moi amodo, cunha produción moi pequena. Sorprendeunos a recepción que tivemos. A xente que se anima adoita ser a partir dos 25 anos. Debe lavarse a comprimida manualmente, polo que a súa relación co corpo cambia. Vai cunha aprobación. A regra é parte de ti. A regra é que estamos ben e sans. Tamén desde o coidado da natureza os discursos están a cambiar, aínda que sexa lentamente.

Que lle dirías a alguén que se cansa de usar comprimidas reutilizables?
Diríalle que empezo aos poucos. É importante empezar a relacionarse sanamente coa menstruación antes de comprar. Toca, fala sobre iso, comparte. Si dáche noxo, é porque non o aceptas. Por tanto, o primeiro que hai que facer é acabar con iso. Hai que partir de que nos empuxaron a sentir noxo, sen sentimentos de culpa. A clave é que máis que ler grandes teorías é que cada un coñeza o seu propio corpo.