Escoitei a Hedoi Etxarte que o 2021 veu polo Leste. Bastaría para confirmar a Chill Mafia da Comarca de Pamplona, Ben Yart, Ibil Bedi e Tatxers. Aínda máis ao leste, á volta de Donibane Garazi, ademais do primeiro traballo de Habia, temos outro disco do ano: o disco Ondas Perdidas de Diabolo Kiwi, que sairá á luz o 8 de setembro. Nós tivemos a sorte de escoitar en primicia.
Entra en cóctel Parcels, Tom Misch, Yussef Dayes, Daft Punk, Ariana Grande e Funkadelic One nation under a groove e aparecerache unha mostra de Ondas Galativas. Para completalo, necesitarás o humor bajonavarro e a ironía –que ben é o “club dos afeccionados de Bixkotx”–, e para terminar, engadirás a escenografía intergaláctica, porque a estética do disco está aí situada.
A batería de baixos da década de 2010 é a mellor parella de irmáns Etxeberri, a pesar da dificultade de superar os de Pelax. Julen non só transporta as baterías con firmeza, senón que foxe da rutina respondendo con valentía aos ritmos máis difíciles. O baixo de Alland, pola súa banda, é único en son e groove, non podo dicir moito máis. A próxima vez que Kamaal Williams chega a Dabadaba, si vén sen músicos, ten quen fichar.
A voz de Leire Iribarne, ás veces humilde, é capaz de dar forza e tenrura á vez. Nas melodías non temos rarezas previamente apresas, pero tampouco adornos inútiles. Iribarne é unha beleza da medida. Directamente é outro nivel...
E por último temos as guitarras de Amaiur Epher. Entre escritores, actores e unha infinidade de artes, o funk ofrécenos excelentes guitarras, renunciando ao protagonismo dos guitarristas, acompañando ao seu canto de marabilla. Illando os instrumentos poderían sacar un disco.
En Citokin publican o sorprendente videosingle Ortzantza. Alland axudounos a debullar o ritmo complexo, xa que está en 13/8, 1-2-3-4, 1-2-3-4, 1-2-3-4-5, pero non perde o impulso para a danza. A teoría pilloume o canto, ri aos lloracionistas e conspiránicos na viaxe cósmica: “Tiñades razón / A Terra é jabal / E nós non quixemos escoitar nada / No reino dos réptiles humanos / Vivir a cegas hai moito tempo”.
O poderoso cuarteto ten como obxectivo o xogo e parece ser un disco feito para si mesmo. Superaron o reto con fartura. Que desafío? Facer, por exemplo, o primeiro disco en eúscaro coñecido como Nu-Jazz, ou voar a ritmos complexos, sen ningún esforzo para o oínte. Rock, funk e jazz en continuo, saltando dun lado a outro e ademais dispostos a bailar e gozar. Xa o dixen antes, Diabolo Kiwi é ou será o mellor grupo de Euskal Herria. “Que perdure para sempre / como o groove da DBK”.
Sorprendeume –en bo sentido– este novo proxecto. En Bergara, Aitor Aldanondo, creado ao redor dunha pedra, ten moitos sentidos. Neste traballo quixo sacar dalgunha maneira o que viviu durante anos.
Aldanondo iniciou a súa carreira musical no grupo da Brigada Criminal,... [+]
Con motivo dun documental sobre Eñaut Elorrieta, convidáronme a Tabakalera fai dous ou tres semanas. Gustoume a invitación á estrea coloquial, pero cando me acheguei ao cine empecei a atopar moita xente, aí Paul e Itziar, aí Maiz, aí Eneko, Olatz e Idoia, aí Miren, aí... [+]
Ás veces hai que unir moitos elementos para obter un resultado que non prevexas. Isto ocorreu dalgunha maneira co grupo Feline, creado entre Gernika e Bermeo. Iñaki Baini, do grupo Primeiros Auxilios punk, comezou a xogar coa electrónica en casa e gravou algunhas maquetas. A... [+]
"Aquí, como unha revelación, vese máis claro o espazo e o tempo". Miren Narbaiza volve e grazas. Narbaiza é un dos cantantes máis especiais da escena. Non hai máis que ver como goberna as novas cancións.
Porque á maioría dos creadores pásanos que o que facemos é a... [+]
Alegreime moito de que os irmáns Artza, xunto coa posta en marcha da nova discográfica, tivesen a intención de recuperar e sacar en vinilo a maqueta de Barrakos, onde a compraría? De feito, a maqueta citada, de 1990, é un tesouro que a nosa música quedou inadvertido na... [+]
Non hai outro camiño, hai que cambiar o que non che gusta e crear algo máis: rompelo e empezar de cero. Esa foi a base do punk, e iso é o que Leire Led Inferno (voz) e Txerra Bolinaga (batería) decidiron cando o grupo Piztupunk disolveuse voluntariamente e decidiron desde... [+]
Si es dos que escoitas música en Internet, case seguro que coñeces Kokoroko. Igual cres que non, pero colle un segundo e busca a Abusey Junction. O riff melancólico guitarra de Óscar Jerome foi coñecido por estar entre os favoritos do algoritmo de plataformas como Spotify... [+]
O grupo Neoma leva á percusión da tradición, cun coidadoso molde electrónico. Leire Etxezarreta, Amets Ormaetxea e Irati Gutierrez de Arrasate, Garazi Otaegi de Asteasu, Eneritz Aulesti de Zarautz, Maria Lasa de Zizurkil e Alaitz Eskuero de Deba son o sete membros. Todos son... [+]
En 1988, en plena etapa de mocidade punk e RRV en Euskal Herria, entre Bilbao e Santurtzi, catro valentes mozos que miraban á música transoceánica, incluídas as antípodas, fundaron o grupo A Seita, un dos impulsores do pioneiro fanzine A Herdanza dos Munster. Ademais de... [+]
Euskal Herria non emitirá historias como Searching for sugar man. Diminuídos e desfavorecidos, que lle imos a facer. Pero este pequeno pobo, e o gran inferno, é o que deu moitos mitos que saen das sombras e volven ás sombras.
Na década de 1980 tivo a súa bautizo musical o... [+]
O grupo Perlata de Arrasate non vai casar con case ninguén. Desde 2015 están a facer o seu propio camiño, mirando o que se fai ao seu ao redor, pero nunha dirección e ritmo propios e non tranquilos. Levan bastantes discos e quilómetros nas costas. Sorprendeume, pero ao... [+]
A crise pandémica foi tamén unha nova oportunidade de rexeneración, como demostrou o grupo Odolaren Mintzoa de Usurbil. O seu traballo burlándose da normalidade, foi curado a lume lento nos estudos Garate de Andoain. Coa axuda de Kaki Arkarazo recolle 8 cancións... [+]
Calquera de nós, cada un de nós, somos necesariamente un reflexo nadando nun mar inmenso rodeado de ameazas, oportunidades e outros moitos seres vivos. Temos un bo traballo na xestión da nosa propia liña de flotación, ademais de elixir ben que recoller e prescindir das... [+]
Ao final fíxoo. Por fin, tras anos de andaina, o bertsolari Odei Barroso sacou o seu primeiro traballo en solitario. Bo, o bertsolari non. Raplari antes de ser bertsolari. Pero a sabedoría do verso vén ben comenenciuda, para dicir con rima aos que tiña que dicir e sacuderse... [+]