- Esquecéuseme o teléfono no coche.
- Colle o meu.
Naquel bar había un bo retrato. Entre trastes, recordos e outros recordos, un óso de cabeza co chapeu de FMLN e á beira coas espadas dos piratas cruzadas. Bodegón no que calquera alma quere fotografar.
- Joe, oh! Sacar retratos si, pero non tocar máis!
Un par de apps desaparecían dun momento para outro. Quiteille o teléfono das mans cun tirón. Non me enfadei, porque os enfados hai que gardalos para cuestións importantes e sabía que foi sen querer. Pero non me fixo graza.
Non lle pareceu ben ao escravo que estaba sentado na mesa lateral. Non lembro cal foi a súa primeira frase, a primeira purrustada para entrar no diálogo de ninguén. Pero sei que me fixeron menos graza aínda todos os comentarios e as incursións que viñeron a continuación. Chamemos para entendernos entre nós e nós, por exemplo, o señor Roncal.
"O obxectivo era disciplinar a esoutro home para que aprendese a disciplinarme"
En opinión de Roncoso, tiña que actuar máis “emancipado”. Talvez esperaba un sorriso moi aplaudido. Tiña que dicir o que tiña que dicirlle ao home de á beira de maneira natural, dócil e de forma, se tiña que dicir algo, claro. Pero as palabras de Roncoso non estaban especialmente dirixidas a min; as súas miradas buscaban o consenso do outro home. Dun mesmo grupo, como el mesmo, tomara a súa complicidade. O obxectivo era disciplinar a esoutro home para que aprendese a disciplinarme. Pero como para este home a única disciplina válida é o burro olímpico, seguiu concentrado na cervexa. O primeiro fracaso.
A Romócolo íaselle empeorando aos poucos. Quenda da segunda purrustada: Baixo a denominación de “Marisabidilla”, a nena pensaba que igual se poden silenciar tamén as mulleres que non se visten. Culpabilizar con orgullo ás mulleres que manifestan a súa confianza é unha disciplina máis. Alguén dixo que desfacerse da autoestima é a vía máis directa para converter ás persoas en baleiros.
Pero como é a enésima que tentou neste Roncal, fíxoo con intentos inútiles ata que parafraseé a un autor. “Iso é un machista!” respondeume cun ton de rabia. Eu pensaba que tiña moitos visionados e escoitados, pero, como os números, a precariedade dalgúns parece infinita.
Como explicaba un xornalista español nun artigo recentemente, o machismo, para escapar das súas responsabilidades, nos culpabiliza: as mulleres ou estamos en abusos ou somos censores. E o interlocutor, que até ese momento centrouse na posta de manifesto das miñas posibles histerias, chegoulle o momento da expulsión do papel censor.
Non sei si este autor é especialmente machista ou foi inventado por Roncoso con outros intereses, pero non me importa especialmente. Dicía que tiña que censurar, el e toda a súa achega, e, por tanto, descontar o que eu tamén dixen. Se non tivésemos en conta a achega de todos os machistas dos milenios anteriores, desgraciadamente non teriamos historia, ciencia, arte, tecnoloxía. Máis que ocultalos, habería que ensinalos e ensinalos, por suposto, para que o desenvolvemento dos seres humanos sexa tamén en valores. Roncoso non tiña interese desde entón.
Os de Roncal son moitos e en calquera sitio. Demostrar que as súas teorías son correctas na práctica.
Nós fixémolo a casa: un coas fotos que quería; o outro, que talvez aquel día merecía un artigo na cabeza.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Os euskaltzales movemos os nosos pés tras a testemuña da Korrika, para reivindicar que queremos seguir vivindo como pobo vasco, en favor da nosa lingua.
Os primeiros pasos dáos a persoa migrante que sae do seu país de orixe en África, América do Sur ou Asia,... [+]
E un ano máis, os sindicatos organizáronnos folgas prefabricadas. E nós, individualmente, decidiremos si sumámonos ou non á folga, sen necesidade de ningunha asemblea no centro.
Ao parecer, o modelo de folga que me ensinaron a min xa non está de moda. No meu imaxinario, a... [+]
A vida rodéao todo, é finita e fráxil. Para vivir boas vidas, creo que o corpo sabe que facer, pero a mente, aínda que o saiba (cando está ben informado), a miúdo ve que cala o corpo intencionadamente. Neste silencio ábrese a cabeza ás relacións con outros xefes: o... [+]
Eroso gaude ingurunea gure egoera fisiko/emozionalera egokitzen denean. Besteak ni kontuan hartu nauenean, izan gizaki bat, objektu bat, espazio bat. Erosotasunaren klabea produktu eta espazio diseinuan beharrizan handi gisa sartu da, erosotzat jotzen dena erosgarria delako... [+]
Un amigo que vira a Mitoedad na Navarra Area cualificou de “telúrico” o que sentira. A min tamén me pareceu o que vira de casa pola televisión.
Pode pensarse que a paixón e a adhesión espertadas por Mitoaroa baséanse na visibilidade do proxecto, e así será, pero... [+]
É o costume de tomar decisións que nos cambiarán a vida co comezo do novo ano. Facemos listas en tres puntos: un, máis práctica deportiva; dous, ver a vellos amigos máis a miúdo; tres, volver a Islandia, real e metaforicamente. A medida que pasan os meses... [+]
Na circulación as prioridades desempeñan un papel fundamental. Son as primeiras cousas que aprendemos a conducir: si non dominamos as rotondas e o STOP non conseguiremos o permiso de conducir.
Con todo, as prioridades non son cuestións neutras, senón que foron modificadas... [+]
Oholtzak betiko utziko dituela jakinarazi zigun Benito Lertxundik badira jada hainbat aste, eta geroztik asko gara maila batean ala bestean umezurtz sentitzen garenak, halako galera edo abandonu sentsazioarekin, triste. Iruindarroi, behintzat, bere zuzenekoen zirrara azken aldi... [+]
Enmaráñannos a convivencia dos vascos en tres nós, e a pesar dos longos anos, a paciencia e a determinación decidida, non podemos liberar eses lazos. Polo menos hai tres nós do momento: presos, euskera, inmigrantes.
Co novo ano reunímonos en Bilbao miles de persoas,... [+]
Hoxe, 21 de xaneiro, é un día para lembrar e reflexionar sobre unha interesante efeméride da nosa historia recente. Cúmprense 50 anos do peche de 47 traballadores de Potasas de Navarra. Este peche, que durou quince días, provocou unha folga xeral en Navarra, informou o... [+]
Fai un par de semanas publicáronse varios datos de Noruega. Neste país de Europa do Norte predominaron os coches eléctricos, sendo a marca Tesla a a máis vendida, cun 90% de enerxía reciclable que se consome alí. Pola contra, as empresas públicas norueguesas non teñen... [+]
Estas foron as miñas últimas palabras cando fómosche, collidos da man no teu profundo soño respiratorio. O teu corazón quedou para sempre sen unha dor especial, sinxelo, digno. Como vostede queira e esixa. Como queiramos e respectamos.
Xa un mes antes da chegada do... [+]
Hoxe en día, as voces das mulleres e dos nenos e nenas permanecen no seo dunha cultura que deslegitima as súas voces, silenciando as súas experiencias, dentro dun sistema tendente a minimizar ou ignorar os seus dereitos e necesidades básicas. Un exemplo mediático deste... [+]
O martes deuse a coñecer a sentenza contra cinco novos de Lapurdi, condenados por pertenza a Segi. Quince meses de cárcere por reversión a dous mozos, cunha multa de 500 euros cada un; 140 horas de traballo forzado e 500 euros de multa a outros dous mozos; e, finalmente,... [+]