O Concello de Pamplona organiza anualmente o ciclo Kantu eta Hitza. Este ano os concertos están na fermosa e sollía praza Ou da Parte Vella. Foi a quenda dunha das voces máis potentes de Nafarroa Garaia na actualidade: Petti. A medida que nos achegamos á zona do concerto, fomos vendo o que xunto con el ían ser sobre o escenario e… non eran todos. É verdade que os beratarras non teñen dificultades para formar un elegante grupo tirando da colleita de casa, e así o fixo el mesmo: Joseba Irazoki na guitarra e os irmáns Telletxea no baixo e na batería. Tamén acompañou a un par de persoas fóra do pobo: Juantxo Zeberio e Alejandro Saúl Martínez, no teclado e no violoncelo respectivamente.

O sexteto vén presentar o seu disco Manipulazio estratexia hai un ano. Música de Petti, pensamento de Noam Chomsky e palabras de Harkaitz Cano xuntos. Os ritmos lentos e os ostinatos da guitarra eléctrica foron os encargados en moitas cancións e a melodía tivo a función de dar movemento. Iso pilloume, son fácil de conquistar con melodías. Non pode quedar sen mencionar, por suposto, que a presenza da voz de Petti é moi escasa no noso panorama musical. A voz gravada e vigorosa confire ás sutís melodías un carácter singular, firme pero cálido á vez, coma se fose inquebrantable. Cantou á culpa, aos arrepentimentos e mesmo aos adultos, un par de cancións de berce. O novo disco si, pero intercalando clásicos, claro. E neles están presentes as palabras de Pello Lizarralde e Joxean Artze, entre outros. Aínda que estou a gozar do concerto máis do que creo, teño que recoñecer que unha cousa me volveu atrás: non me convenceu nunca de que me reciten nunha canción, non me pregunte por que, pero o vexo artificial, non o creo.

“A preocupación sen nome non é verdadeira” cántanos acompañada da súa guitarra, probando a posibilidade de estender a voz na súa crueza e dirixindo as palabras directamente do seu interior ao noso interior. Tamén puxo de manifesto a súa habilidade na guitarra e a súa presenza no canto do blues. E estando en Pamplona, non perdeu a oportunidade de facer unha chiscadela á mítica banda pamplonesa Balerdi Balerdi, xa que Toño Muro gravou a guitarra nunha canción do seu novo disco. Todo queda en casa.

A Petti tocoume durante moitos anos (tendo en conta a dimensión que pode ter ese “longo ano” aos 22 anos), marxinado nun recuncho, non me gustaba. Sempre digo que unha das sensacións máis bonitas do mundo é redescubrir a nova música que che gusta, pero non está nada mal descubrila. Vai ir na lista para a seguinte que me dirá “Recomende música en eúscaro”, si.