A importancia da relixión para Morse quedou patente oito anos despois, o 24 de maio de 1844, cando telegraficó a primeira mensaxe de código Morse de Washington a Baltimore: What hath God wrought ou “O que Deus forxou”. Referíase ao deus protestante Morse. Foi un dos principais dirixentes do movemento de católicos e antiinmigrantes norteamericano de mediados do século XIX e presentouse nas eleccións de Nova York con Nativist Party ou partido dos nativos.

Cando se refería aos nativos, non se refería aos habitantes orixinarios de América do Norte, referíase a si mesmo e aos seus semellantes, aos herdeiros dos inmigrantes europeos que abandonaron e masacraron aos verdadeiros nativos e, máis concretamente, aos herdeiros dos inmigrantes protestantes. O seu obxectivo era unir aos protestantes contra as institucións católicas. Entre as súas propostas estaba a prohibición de que os católicos tivesen cargos públicos e a modificación das leis de inmigración para reducir o número de inmigrantes.

E cando falaba de inmigrantes non falaba de escravos. “A escravitude non é pecada en si mesma”, escribiu, “é unha condición social, disciplinaria e benigna que Deus prometeu con bo sentido desde o principio do mundo”. Moralmente, ser dono de escravos era para el equivalente a ser “pais, empleadores ou dirixentes”.

Os inventos que revolucionaron o mundo das comunicacións que Samuel Mors ía conseguir con éxito e recoñecemento, principalmente grazas ao código e ao telégrafo que leva o seu nome. Ademais do código Morse, na actualidade recibe o seu nome un cráter lunar, un asteroide e un municipio arxentino.

Pero, sobre todo para a felicidade dos católicos, dos inmigrantes e dos escravos, non logrou tal éxito na política e o seu nome non entrou na lista de alcaldes de Nova York, onde obtivo 1.496 votos nunha cidade duns 300.000 habitantes.