Agora comezan as visitas a San Sebastián, aínda que a primeira reunión sexa videoconferencia, o outro querería que se faga fisicamente. Polo menos en Euskal Herria poderá facer todo. A pesar de que a clínica non sexa comparada coa súa limitación institucional, o feito de estar no Pobo tranquilízao. Pola contra, o seu compromiso económico contráelle o visón. Si a fecundación non funcionase que? Outros 900 euros? Imposible.

Que o ano anima aos nenos. Ademais, o ano non percibe parella. Alta, desde moza ten claro que quere ser nai. A pesar dos aniversarios, as noticias dos embarazos dos seus amigos arruínanlle o corazón. Aínda que ten a capacidade de felicitar ao outro, pono á cabeza da súa crúa realidade. Acaba de decidir que non espera máis. É importante que eduque á vez aos seus amigos ao seu fillo, é dicir, non quere ser o último, e máis aínda “o que non ten nenos”. Con todo, este proceso infinito de preparación, parto e crianza do embarazo non quere vivir en soidade.

Esta opción do colectivo dálle un gran paradoxo: si non ten parella, educaraa soa. Inscribiuse a través das redes sociais nunha páxina web para ser “co-pai”. Aí atopou unha lista, nomes e opcións. Pode elixir ao outro proxenitor do neno. Ao final, pasou poucos días mirando a esta lista. Non lle creaba ningún atractivo especial. Esta forma de racionalizar e compartir a paternidade non era conveniente. Asociaba o desmarcha ao interese propio, como a distribución do tempo e das responsabilidades. Facer isto cun descoñecido? Arriscarse a pasalo mal? Non, este camiño foise retirando.

Por tanto, comezou a volta dos seus amigos. Un axudaría nos pasos administrativos. A viaxe a San Sebastián íao a facer con outra persoa. Por último, o momento do parto faríao cun terceiro. Anteriormente todos os roles foron repartidos; agora tiñan que aprender o texto. Desligado da soidade, sería moito mellor que unhas nais. Co obxectivo do amor colectivo, a creación do neno implicaría a todos. Negaría a estrutura e a filiación ofrecidas polo núcleo familiar. Esta desmarcha consciente e libre íalle a demandar unha enerxía inmensa. Por unha banda, as preocupacións e medos relacionados coa maternidade, pero sobre todo a saúde e a administración compaxinaban os labores especiais. Por último, o pario de toda a confianza depositada nas mans dos seus amigos convertía esta explotación de enerxía en renovable.