Verde Prato ou neoclasismo do século XXI
.jpg)
En liña con Aurelio Arteta e o costumismo vasco de principios do século XX, Ana Arsuaga (Tolosa, 1994) realizou un autorretrato para a portada e contraportada do seu último traballo. O proxecto de Arsuaga, Verde Prato e aquela fermosa Lenda (2021, Lago/Cráter, PlanB Records), conta no seu disco unha historia enigmática, construíndo a historia paso a paso, vista a vista, desde detalles.
Narra a historia do personaxe principal fugado, construído a partir das voces dos seus achegados: a súa nai, os seus amigos abandonados, unha moza á que coñeceu... Podería parecer que unha cidade vai coa esperanza dunha nova vida, pero a fuga é tráxica. A melodía tamén axuda na escuridade aura, xa que as melodías creadas por Arsuaga son litúrxicas, coma se estivesen pensadas para lembrar esta historia de xeración en xeración.
A melodía que utiliza lévanos a unirnos á tradición vasca, en melodías tipo bertso. Arsuaga é capaz de reinventar a popularidade ofrecendo pezas sutís totalmente orixinais. Adhesivos e penetrantes. E ademais elegantes e belos.
O enigma principal da historia é a verdade que o protagonista deixou atrás. Por que foxe? Porque na canción do seu pai recoñece que ela tamén se escapou sobre a poderosa base de piano que o propio Kanye West desexaría asinar. É a mesma razón para fuxir de principios do século XX ou deste remo do século XXI? Somos capaces de escapar da verdade? “A ver si os homes temos o camiño que di a nai”.
Escoitamos unha batalla e a morte na canción dos Irmáns e na canción da Moza, pechando o disco. Ao final, o ritmo reggaetón “papi, tes algo que non ten ninguén”. Entón, tiven a tentación de pór o disco detrás, en busca desa verdade, e ocorréulleme que é capaz de contar historias diferentes despois de escoitalo. Nun deles o personaxe é morto, no outro o asasino. Un empeza coa fuga, o outro termina coa fuga.
E non ten por que, pero gustoume a historia non cronolóxica. É unha das virtudes do popular, a capacidade e a intención de ocultar outras lecturas, máis aló de facer un relato moralizante.
Nunha sociedade na que a oralidad perdeu por completo o seu lugar, a través de imaxes rápidas difundir transitoriamente todos os artefactos culturais a través de filtros de plataformas dixitais. Verde Prato dános unha respiración máis profunda a través doutra pausada, resaltando o valor do relato popular. O costumismo non é unha indiferenza.
Sorprendeume –en bo sentido– este novo proxecto. En Bergara, Aitor Aldanondo, creado ao redor dunha pedra, ten moitos sentidos. Neste traballo quixo sacar dalgunha maneira o que viviu durante anos.
Aldanondo iniciou a súa carreira musical no grupo da Brigada Criminal,... [+]
Con motivo dun documental sobre Eñaut Elorrieta, convidáronme a Tabakalera fai dous ou tres semanas. Gustoume a invitación á estrea coloquial, pero cando me acheguei ao cine empecei a atopar moita xente, aí Paul e Itziar, aí Maiz, aí Eneko, Olatz e Idoia, aí Miren, aí... [+]
Ás veces hai que unir moitos elementos para obter un resultado que non prevexas. Isto ocorreu dalgunha maneira co grupo Feline, creado entre Gernika e Bermeo. Iñaki Baini, do grupo Primeiros Auxilios punk, comezou a xogar coa electrónica en casa e gravou algunhas maquetas. A... [+]
"Aquí, como unha revelación, vese máis claro o espazo e o tempo". Miren Narbaiza volve e grazas. Narbaiza é un dos cantantes máis especiais da escena. Non hai máis que ver como goberna as novas cancións.
Porque á maioría dos creadores pásanos que o que facemos é a... [+]
Alegreime moito de que os irmáns Artza, xunto coa posta en marcha da nova discográfica, tivesen a intención de recuperar e sacar en vinilo a maqueta de Barrakos, onde a compraría? De feito, a maqueta citada, de 1990, é un tesouro que a nosa música quedou inadvertido na... [+]
Non hai outro camiño, hai que cambiar o que non che gusta e crear algo máis: rompelo e empezar de cero. Esa foi a base do punk, e iso é o que Leire Led Inferno (voz) e Txerra Bolinaga (batería) decidiron cando o grupo Piztupunk disolveuse voluntariamente e decidiron desde... [+]
Si es dos que escoitas música en Internet, case seguro que coñeces Kokoroko. Igual cres que non, pero colle un segundo e busca a Abusey Junction. O riff melancólico guitarra de Óscar Jerome foi coñecido por estar entre os favoritos do algoritmo de plataformas como Spotify... [+]
O grupo Neoma leva á percusión da tradición, cun coidadoso molde electrónico. Leire Etxezarreta, Amets Ormaetxea e Irati Gutierrez de Arrasate, Garazi Otaegi de Asteasu, Eneritz Aulesti de Zarautz, Maria Lasa de Zizurkil e Alaitz Eskuero de Deba son o sete membros. Todos son... [+]
En 1988, en plena etapa de mocidade punk e RRV en Euskal Herria, entre Bilbao e Santurtzi, catro valentes mozos que miraban á música transoceánica, incluídas as antípodas, fundaron o grupo A Seita, un dos impulsores do pioneiro fanzine A Herdanza dos Munster. Ademais de... [+]
Euskal Herria non emitirá historias como Searching for sugar man. Diminuídos e desfavorecidos, que lle imos a facer. Pero este pequeno pobo, e o gran inferno, é o que deu moitos mitos que saen das sombras e volven ás sombras.
Na década de 1980 tivo a súa bautizo musical o... [+]
O grupo Perlata de Arrasate non vai casar con case ninguén. Desde 2015 están a facer o seu propio camiño, mirando o que se fai ao seu ao redor, pero nunha dirección e ritmo propios e non tranquilos. Levan bastantes discos e quilómetros nas costas. Sorprendeume, pero ao... [+]
A crise pandémica foi tamén unha nova oportunidade de rexeneración, como demostrou o grupo Odolaren Mintzoa de Usurbil. O seu traballo burlándose da normalidade, foi curado a lume lento nos estudos Garate de Andoain. Coa axuda de Kaki Arkarazo recolle 8 cancións... [+]
Calquera de nós, cada un de nós, somos necesariamente un reflexo nadando nun mar inmenso rodeado de ameazas, oportunidades e outros moitos seres vivos. Temos un bo traballo na xestión da nosa propia liña de flotación, ademais de elixir ben que recoller e prescindir das... [+]
Ao final fíxoo. Por fin, tras anos de andaina, o bertsolari Odei Barroso sacou o seu primeiro traballo en solitario. Bo, o bertsolari non. Raplari antes de ser bertsolari. Pero a sabedoría do verso vén ben comenenciuda, para dicir con rima aos que tiña que dicir e sacuderse... [+]
Mäirük trouxo de Lapurdi música de tranza. A música electrónica e tribal, ou tradicional, baséase na repetición. Non tes que coñecer a canción para empezar a bailar. A partir da segunda volta cada un sabe o que ten que facer.
O grupo Mäirü realizou unha procura de... [+]