Feridas
Hai uns días preguntáronme si aquí algunha vez sentinme excluído pola cor da miña pel. Díxenlles que non inmediatamente. Non sei de onde respondín.
Despois de pasar os días veume á cabeza a reflexión. Quen son eu no tempo? Quen son cando miro fóra do tempo? Son unha muller negra? Son unha muller indíxena? Son unha muller branca? Son unha muller mestiza? Pregúntome quen son, e ás veces non sei. É importante saber isto? Para que?
De pequena preguntáballe ao meu pai diante do espello “Por que non son branco? Vostede é un home branco, e tamén as irmás”–. Quería ser como as miñas irmás, é máis, quería ser o boneco Barbie que me trouxo o meu tío que vive en Estados Unidos.
"Como afrontar a mirada branca? Como afrontar os nosos prexuízos como mulleres negras e “racializadas”? Como afrontarnos?"
O meu pai tiña dous amigos: un chamábame “a india Vivis” porque Viviana é o meu segundo nome e o outro “Chorrito e jumo”. Este segundo significaba fume.
Non quería ser negro, non quería ser indíxena. Por que non, Laura? O colonialismo ensinounos moi ben o poder hexemónico do home branco. En Durango celebráronse xornadas de feminismo colonial. Cando vin a estas mulleres negras, teño que recoñecer que, como dicía Audre Lord, “as nosas irmás”, sentín unha gran vergoña. Sentín que todo era absurdo.
Quen sufriu máis? Até cando teremos que vivir como vítimas no mundo? Por que queremos pór a nosa verdade aos demais? Sentín esa agresividade que se lle atribúe ao mundo masculino, confundida coa inmadurez. Sentín infantilizado, sentín sen dignidade, non sentín representado. Como escribiu Gloria Azaldua, “atrapada no lume entre bandos, cando leva as cinco razas ás túas costas sen saber a que lado ir”.
No meu corazón quedou unha tristeza. Pasaron séculos, pero esta ferida esténdese e mantense corrupta.
Custoume ver esta ferida cara a cara, non me sentía, ocultaba a culpa e a vergoña para non sentirme. Escoitei, abrazado e coidado esta ferida, e agora non sei onde está. Foise? Non o sinto, pero sei que hai irmás que o teñen aí. É lexítimo, e quizais necesario.
Como afrontar a mirada branca? Como afrontar os nosos prexuízos como mulleres negras e “racializadas”? Como afrontarnos? Que pasaría si deixásemos de identificarnos coa nosa pel? Que, si deixamos de identificarnos con todo o que nos dixeron?
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
A terceira vez que recibía os mesmos datos que o estudante, non lembraba máis que esas frases tan usadas, nas que a nada esmagara a miña intelixencia: “Non somos nada”, “a vida non ten sentido”, “Deus, si é tan inocente como din, por que nos fai isto?”. Non... [+]
Na podksemana A lanterna de diógenes atopei moitas ideas para seguir pensando na entrevista a Miguel Benasayag-eg. Entre elas, as reflexións que fai o ser humano sobre as nosas relacións coa tecnoloxía.No
diálogo compárase a influencia das diferentes tecnoloxías na... [+]
Os domingos de setembro é costume subir a Ernio, bailar en Zelatun e comer chourizo morro, ou algo así. O peor tempo non fai falta xente. Este ano, cando os meus amigos se marchaban máis temperán e eu atrasábame, subía só, atopándome coas cuadrillas que baixaban. A... [+]
No libro fronteirizo de The House on Mango Street, escrito por Sandra Cisneros, o can dun personaxe ten dous nomes: un en español e outro en inglés. É posible que a primeira vista poida resultar estraño, mesmo para un libro, pero se un pensa máis tranquilamente, advírtese... [+]
Era imposible adiviñar quen era ou quen era a lema que lía, pero quen era!
Anxo González Olvera foi coñecido en México fai 11 anos cando os bertsolaris convidáronnos a unhas xornadas coas súas improvisadores. Vivía nun alto do outeiro, alimentándose de paxaros, pombas,... [+]
Os utopianos do libro Utopía de Tomás Moro amaban lelo. A boa educación das letras leváralles a comezar na infancia e a proseguir a súa vida adulta sen que ninguén lles ordenase nada, lendo e aprendendo e lendo máis. Imaxinade o tempo dedicado a iso polo mero pracer de... [+]
Como na Idade Media dominaba Deus, na época moderna vivimos sometidos ao mercado e ás súas ríxidas leis. Os grandes soldos de alto nivel están determinados polo mercado, xa que os premios dos CEO de Iberdrola ou BBVA márcanos os mercados do seu sector, aínda que levan 300... [+]
A responsabilidade é do Estado sionista de Israel, que, coa axuda dunha gran parte da poboación, soldados, colonos, etc., está a facer limpeza étnica e xenocidio contra os países e pobos de ao redor.
Os Estados occidentais tamén lles apoian, danlles armas e préstanlles... [+]
Iso díxome o ex alumno, que tardou moito en presentar unha denuncia que estaba nos xulgado meses e que, por recomendación do psicólogo, retirara a denuncia de violación. E eu permanecía calado, sen poder adiviñar que dicirlle ao mozo que aínda presentaba síntomas de... [+]
Non é un sinal de orgullo mirar ás persoas que están ante min coma se non fosen persoas? Si, claro que si. Pero como podemos esperar que os demais se entendan? Comprender, observar, mirar. Querer entender aos demais non require esta actitude orgullosa? Sabendo o que é ser... [+]
Din que pasou un ano. Nunca comprendín o arrogante costume que temos os occidentais: aínda que o conflito dure case un século, adaptamos as datas ao noso gusto, regalando a importancia que queiramos. Foi diferente a última época para os palestinos que están presos no seu... [+]
Hai vinte anos que son profesor e estiven dando clases en todos os niveis de Secundaria, e hoxe é o día que non teño claro cal é o papel do profesor.
Na longa escaleira da educación regrada, cada nivel ten as súas propias características. Na ESO, por exemplo, os bos... [+]
Non é casualidade que o Día da Hispanidade, o da Garda Civil e a Virxe do Alicerce coincidisen nesa data. O tres representan estruturas opresoras (estatua, exército e igrexa). Doutra banda, hai resistencia indíxena e poboación represaliada polo Estado español a través dos... [+]