Schiedam (Condado de Holanda, Santo Imperio romano de Germania), 14 de abril de 1433. A muller chamada Lidwina, que se consideraba curadora e santa, morreu aos 53 anos, e a súa tumba converteuse rapidamente nun espazo de peregrinación para os católicos. Foi canonizado oficialmente en 1890 polo Papa León XIII. Schiedam, patrón da cidade natal, é tamén vixiante de patinadores e enfermos crónicos para as Lidwinas católicas e o seu día é o 14 de abril.

Lidwina naceu o 18 de abril de 1380 no seo dunha familia de campesiños. Aos 15 anos caeu no xeo e rompeu unha costela. Daquel accidente nunca se completou e, segundo os cronistas da época, a parálise estendeuse por todo o corpo, caer as partes do corpo e a miúdo o sangue pola boca, o nariz e os oídos. Sempre segundo os testemuños da época, facía longos xaxúns, nunca durmía e tiña a capacidade de curar a outros enfermos.

Por iso os católicos asóciano a patinadores e enfermos crónicos. Pero para a comunidade científica, Lidwina ten outro valor. Tendo en conta os síntomas que describen os textos da época (parálise, dor dental, dor de cabeza, problemas de visión, tempos de alivio…), parece que non foron consecuencia directa do accidente que sufriu a patinaxe, senón da esclerose múltiple.

Os testemuños deben ser analizados con cautela, co obxectivo de confirmar a santidade de Lidwina, xa que teñen unha clara tendencia á esaxeración, o que dificulta o traballo de historiadores e patólogos. Pero consideran que o diagnóstico é posible e así, polo menos para o non crentes, o principal “milagre” de Lidwina é ter a descrición máis antiga da esclerose múltiple.