Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

Viaxe a París Ramses II.aren

  • Le Bourget (Île-de-France), 26 de setembro de 1976. Aterrou un avión militar que transportaba a momia do faraón Ramsés II.
Ramses II.aren momiak Parisera bidaiatu zuen 1976an eta estatuburuei dagozkien ohoreekin egin zioten harrera. (arg.: Kairoko museoko katalogoa / Errege momiak)
Ramses II.aren momiak Parisera bidaiatu zuen 1976an eta estatuburuei dagozkien ohoreekin egin zioten harrera. (arg.: Kairoko museoko katalogoa / Errege momiak)
Zarata mediatikoz beteriko garai nahasiotan, merkatu logiketatik urrun eta irakurleengandik gertu dagoen kazetaritza beharrezkoa dela uste baduzu, ARGIA bultzatzera animatu nahi zaitugu. Geroz eta gehiago gara, jarrai dezagun txikitik eragiten.

Recibiu a Alice Saunier-Seité, secretaria de Estado das Universidades francesas, embaixadora da República Árabe de Exipto, xeral xefe da base aérea Le Bourget e un destacamento da Garda Nacional. A estes restos de fai 3.000 anos aplicóuselles un protocolo preparado para calquera xefe de estado que entón estaba no poder. Aos antigos logros atribuídos ao faraón engadíronse novos títulos: “O primeiro faraón que viaxou en avión”, “O primeiro gobernante da Antigüedad en obter o pasaporte oficial”…

Ramsesena non era a primeira momia que viaxou a París (ou a Londres, Berlín…); a partir da época napoleónica, na implacable expoliación patrimonial, miles de momias foron roubadas de Exipto para alimentar os fondos dos museos occidentais. Pero Ramsés foi enviado a curarse a París, onde o estado de conservación da momia era moi grave e en Exipto non había medios e tecnoloxía para resolvela. Durante oito meses reconstruíronse e suturaron as partes máis deterioradas e tratouse o corpo con raios gamma para escorrentar bacterias e fungos. Finalizado o tratamento, o faraón volveu ao Museo do Cairo.

Ramsés II morreu aos 87 anos en 1213 a.C., despois do seu 66º mandato. Deixou escritas as súas grandes vitorias militares e logros en centos de monumentos, relevos e pinturas. Pero nos últimos anos toda esta arqueoloxía está a porse en cuestión. Por exemplo, na batalla do Cadesh fixo esculpir alí e aquí que venceu aos hititas, pero as probas actuais indican que os exipcios non conseguiron conquistar a cidade e que, como moito, o resultado da guerra pode considerarse un empate técnico. E cando un equipo de arqueólogos británicos investigou os xacementos fronteirizos entre Libia e Exipto en 2018, observaron que os exipcios mantiñan relacións pacíficas e frutíferas cos líbanos e nubios, mentres que segundo Ramsese a fronteira era unha zona conflitiva e só grazas ás súas brillantes estratexias logrou que os seus rivais estivesen baixo control. Por iso, ultimamente o faraón foi rebautizado como o inventor dos fake news.

Na conferencia oficial solemne do aeroporto París-Le Bourget de 1976, o Secretario de Estado Saunier-Seité dixo: “Francia recibe os restos dun dos xefes de estado máis grandes da Antigüedad”. E isto demostra que Ramsés II foi un dos grandes propagandistas de toda a Antigüedad...


Interésache pola canle: Kolonialismoa
Nais escravas da ginecología

Washington (EE.UU.), 1807. A Constitución estadounidense prohibiu o tráfico transatlántico de escravos. Isto non significa que a escravitude sexa abolida, senón que a fonte principal dos escravos interrompeuse. Así, as mulleres escravas convertéronse na única maneira de... [+]


Cume de Commonwelth
Os estados do Caribe piden ao Reino Unido indemnizacións por escravitude
O cume dos países da Commonwealth comezou este venres no Estado de Samoa (Oceanía), onde os países do Caribe pediron ao Reino Unido que recoñeza o seu pasado esclavista, que pida perdón e que faga unha reparación.

Premios Nobel 2024: non é casualidade
A Academia Nobel de Medicamento anunciou os gañadores deste ano nas categorías de Medicamento, Física e Química. Son sete, e sete, os homes, todos brancos, e os de Estados Unidos ou Reino Unido, que son sete. Por tanto, cumpriuse totalmente co anuncio realizado uns días... [+]

O outro lado do 12 de outubro: reflexións da resistencia

Non é casualidade que o Día da Hispanidade, o da Garda Civil e a Virxe do Alicerce coincidisen nesa data. O tres representan estruturas opresoras (estatua, exército e igrexa). Doutra banda, hai resistencia indíxena e poboación represaliada polo Estado español a través dos... [+]


2024-10-09
Memoria histórica
Somos memoria

Cádiz
Esclavistas vascos na metrópoli colonial
O 12 de outubro de 1492 non comezou só o xenocidio dos pobos orixinarios de América. Tamén se abriu o camiño ao negocio da escravitude atlántica que convertería a Europa nunha potencia mundial. Este xigantesco sistema colonial sería imposible sen unha metrópoli como... [+]

Airbnb e Booking ofrecen aloxamento en terras retiradas aos palestinos
Centos de casas, hoteis ou apartamentos instálanse nos terreos ocupados por Israel na Franxa de Palestina. Desatenden á ONU.

2024-10-08 | Mikel Aramendi
Norenak ote dira munduaren akabuko uharteak?

Gurutzegramen zaletuek –eta beste inork gutxik– ezagutu ohi dute Txagos uhartediaren izena. Irla haietan handiena, Diego Garcia, aipatzen bada, gehixeago izango ginateke aditzera dugunak: ospea –ez batere gozoa– lortu du bertan dagoen base militar... [+]


A Sociedade Médica de Canadá pide perdón polos danos causados aos pobos indíxenas
A Sociedade Médica Canadense (CMA) pediu desculpas aos pobos indíxenas polos danos físicos e psicolóxicos que historicamente lles afectaron pola práctica médica ou a ausencia da mesma. No mesmo acto que fixo a petición de perdón presentou un informe que recolle as... [+]

Rutas decoloniales (V)
Montaña Navarra: capitais de escudos

Desde a Montaña de Navarra, miles de persoas tomaron rumbo a América no século XIX para sobrevivir no pastoreo ou noutros quefaceres. A historiadora Raquel Idoate recupera na súa tese a historia duns 4.000 deles: como se fixo a viaxe, en que se investiron, papeis sobre a... [+]


Rutas decoloniales (IV)
Ibaizabal: alimento humano das chemineas

Estamos no territorio máis industrializado do País Vasco, a Marxe Esquerda do Ibaizabal, ou a Ría de Bilbao, si quérese. Aquí as chemineas ordenárano unha vez. Pero para alimentalos non só utilizouse o carbón, senón tamén a suor de miles de traballadores, e máis... [+]


Itinerarios decoloniales (III)
Vitoria-Gasteiz: palacios de azucre e historias amargas

A épica constrúese sobre as vidas de moitos homes e coñecer iso fai máis madura á sociedade”. A escritora Bibiana Candia ten razón. En Azucre (Pebidas de Cabaza, 2021) cóntanos a traxedia dos migrantes esclavizados galegos do século XIX, pero esa historia sería a... [+]


Itinerarios decoloniales (II)
Costa de Lapurdi: Resonancias de Bois Caïman

A pesar da pel negra e o cabelo rizado, seguían sendo homes invencibles, coa intelixencia e o resentimento dos seres humanos”. Así escribiu sobre os escravos CRL James no libro Jakobino Beltzak, que narra con mestría a revolución de Haití. Tantas brutalidades, torturas e... [+]


Rutas Decoloniales (I)
Donostia: non gogoa, han espada

Si consegues escapar da multitude de turistas e mirar desde a varanda da Cuncha até o peirao donostiarra, quizá a imaxinación acompáñeche na época na que foi unha intensa cidade comercial mariña, na que a banda sonora das gaivotas acompañarache. Talvez mergullar nunha... [+]


Eguneraketa berriak daude