Por que Chill Mafia é un dos traballos máis interesantes dos últimos tempos
Os da Mafia Chill pasaron o xogo e non entendestes nada” foron testemuñas da aparición en Twitter das cancións A túa Kebapa e A Copla do Mozo Normal. Antes de entender nada veu o tímido e o bulicio, cun concerto de playback en EiTB, do mesmo xeito que os do Escorbuto.
O Renacemento X por Terror é o cuarto mixtle de Chill Mafia Records. Tabako, Pepa Stepa e Young, Gifted & Basque (lembrando a Nina Simone) foron xa publicados anteriormente. Aínda que os anteriores están cerca do trapo, este último traballo non ten nada de trapo (salvo a metamusica exposta por Aitor Bizkarra). Sorprende que todos os medios de comunicación chamen así ao traballo que fixeron. Empecei a entender a lema “Non entendestes nada”.
Formalmente é importante o traballo Por Imorreta. Estruturas interarbitrarias de cancións, hibridación de estilos, samples e unha serie de efectos cociñados en casa. É rupturista, porque non ten referencias estéticas directas en Euskal Herria nin na súa contorna inmediata. E aínda por riba, é rompedor porque se fixo da vasquidad non hexemónica, reflexo da realidade dos barrios obreiros.
Quen canta sobre o punto de vista e as urxencias cotiás dun mozo? O sexo, as drogas e o rock and-roll dos 80 están totalmente románticos, pero nos alteramos si escoitamos o sexo oral, o MDMA, a kale borroka e o ligote de instagram (polo menos en eúscaro). Aos mozos chamámoslles nihilistas, mentres que a de máis idade estamos a facer carreiras de cros fit, ioga e montaña e buscando a “estabilidade”. Pero, lamentablemente, todos estamos na era do Non Future, e a nova traballadora non está na boca dos intereses e problemáticas da xeración anterior.
Non se trata de si é politicamente correcto ou non, senón de que até agora puxemos vetos incribles a nós mesmos (e aos nosos veciños), sempre á sombra da moral cristiá. Lembrando o mural de Banksy, a arte debería alterar aos que están cómodos e consolar aos axitados. Aí está a achega destes mozos de Rochapea.
O terceiro punto de referencia é a colección de referencias ricas utilizadas. Na entrevista realizada no medio de comunicación de recente creación Klak.eus, os membros do grupo pregúntanse por Gabriel Aresti ou Jon Mirande, cal dos dous prefiren. Dubidaron. Vanme a perdoar, pero que artista vasco é capaz de dubidar entre eses dous poetas cilíndricos vascos? Cal, ademais, é o eúscaro torpe, da vasquidad periférica non homologada? Por si isto fose pouco, e do mesmo xeito que fixeron os de Ez dok Amairu, os mozos toman referencias desde Iparralde: As cancións de Zuberoa, Erramun Martikorena e Maddi Oihenart están sampleando polo menos desde 2016.
Kattalin de J Martina, filósofo de Giorgio Agamben, pasounos o texto Que é contemporáneo, reflexionando sobre a pregunta “quen canta ao noso século”: “Ser contemporáneo significa volver ao presente no que nunca estivemos”. Os mozos sempre son estraños no seu pobo. Teñen que pensar e modelar a súa época. E afortunados nós, porque podemos respirar o aire das novas xeracións. “Todo está escuro mirando o futuro”.
Sorprendeume –en bo sentido– este novo proxecto. En Bergara, Aitor Aldanondo, creado ao redor dunha pedra, ten moitos sentidos. Neste traballo quixo sacar dalgunha maneira o que viviu durante anos.
Aldanondo iniciou a súa carreira musical no grupo da Brigada Criminal,... [+]
Con motivo dun documental sobre Eñaut Elorrieta, convidáronme a Tabakalera fai dous ou tres semanas. Gustoume a invitación á estrea coloquial, pero cando me acheguei ao cine empecei a atopar moita xente, aí Paul e Itziar, aí Maiz, aí Eneko, Olatz e Idoia, aí Miren, aí... [+]
Ás veces hai que unir moitos elementos para obter un resultado que non prevexas. Isto ocorreu dalgunha maneira co grupo Feline, creado entre Gernika e Bermeo. Iñaki Baini, do grupo Primeiros Auxilios punk, comezou a xogar coa electrónica en casa e gravou algunhas maquetas. A... [+]
"Aquí, como unha revelación, vese máis claro o espazo e o tempo". Miren Narbaiza volve e grazas. Narbaiza é un dos cantantes máis especiais da escena. Non hai máis que ver como goberna as novas cancións.
Porque á maioría dos creadores pásanos que o que facemos é a... [+]
Alegreime moito de que os irmáns Artza, xunto coa posta en marcha da nova discográfica, tivesen a intención de recuperar e sacar en vinilo a maqueta de Barrakos, onde a compraría? De feito, a maqueta citada, de 1990, é un tesouro que a nosa música quedou inadvertido na... [+]
Non hai outro camiño, hai que cambiar o que non che gusta e crear algo máis: rompelo e empezar de cero. Esa foi a base do punk, e iso é o que Leire Led Inferno (voz) e Txerra Bolinaga (batería) decidiron cando o grupo Piztupunk disolveuse voluntariamente e decidiron desde... [+]
Si es dos que escoitas música en Internet, case seguro que coñeces Kokoroko. Igual cres que non, pero colle un segundo e busca a Abusey Junction. O riff melancólico guitarra de Óscar Jerome foi coñecido por estar entre os favoritos do algoritmo de plataformas como Spotify... [+]
O grupo Neoma leva á percusión da tradición, cun coidadoso molde electrónico. Leire Etxezarreta, Amets Ormaetxea e Irati Gutierrez de Arrasate, Garazi Otaegi de Asteasu, Eneritz Aulesti de Zarautz, Maria Lasa de Zizurkil e Alaitz Eskuero de Deba son o sete membros. Todos son... [+]
En 1988, en plena etapa de mocidade punk e RRV en Euskal Herria, entre Bilbao e Santurtzi, catro valentes mozos que miraban á música transoceánica, incluídas as antípodas, fundaron o grupo A Seita, un dos impulsores do pioneiro fanzine A Herdanza dos Munster. Ademais de... [+]
Euskal Herria non emitirá historias como Searching for sugar man. Diminuídos e desfavorecidos, que lle imos a facer. Pero este pequeno pobo, e o gran inferno, é o que deu moitos mitos que saen das sombras e volven ás sombras.
Na década de 1980 tivo a súa bautizo musical o... [+]
O grupo Perlata de Arrasate non vai casar con case ninguén. Desde 2015 están a facer o seu propio camiño, mirando o que se fai ao seu ao redor, pero nunha dirección e ritmo propios e non tranquilos. Levan bastantes discos e quilómetros nas costas. Sorprendeume, pero ao... [+]
A crise pandémica foi tamén unha nova oportunidade de rexeneración, como demostrou o grupo Odolaren Mintzoa de Usurbil. O seu traballo burlándose da normalidade, foi curado a lume lento nos estudos Garate de Andoain. Coa axuda de Kaki Arkarazo recolle 8 cancións... [+]
Calquera de nós, cada un de nós, somos necesariamente un reflexo nadando nun mar inmenso rodeado de ameazas, oportunidades e outros moitos seres vivos. Temos un bo traballo na xestión da nosa propia liña de flotación, ademais de elixir ben que recoller e prescindir das... [+]
Ao final fíxoo. Por fin, tras anos de andaina, o bertsolari Odei Barroso sacou o seu primeiro traballo en solitario. Bo, o bertsolari non. Raplari antes de ser bertsolari. Pero a sabedoría do verso vén ben comenenciuda, para dicir con rima aos que tiña que dicir e sacuderse... [+]