Canto tempo dura unha situación de emerxencia? Si unha situación de emerxencia prolóngase moito no tempo... segue sendo unha situación de emerxencia?

Durante canto tempo é razoable antepor a supervivencia a todo o demais, mesmo á saúde?
Que é a saúde? Que é a vida saudable?

Parece difícil estar realmente san sen socializar, non? É difícil estar realmente san cando vive sen serenidade, con medo e con ameazas... e sen dignidade? É posible estar san, sen dignidade? Pode existir saúde se non hai capacidade de elección?

Todo isto parece que se está atrasando –socialización, tranquilidade, capacidade de decisión…– en favor da supervivencia.

“Bo, pero isto é unha situación de emerxencia!” din. Pero, até cando ten sentido prorrogar unha decisión deste tipo, pór o que é necesario por diante de todo o demais, mesmo do saudable? Até cando?
E en relación coa saúde colectiva... en que consiste a saúde da sociedade? Que é unha sociedade sa?

Eu diría que unha sociedade sa ten que coidar aos seus mozos, polo menos o mesmo que coida aos seus maiores.

Pois non estamos niso.

Diría que unha sociedade sa ten que coidar moito a educación e a cultura.

Tampouco estamos niso.

Unha sociedade saudable debe garantir e coidar os ámbitos de socialización.

Non estamos a falar.

Unha sociedade sa debe dar tanta importancia, ou quizá máis, ao traballo, á cultura, á formación e ao lecer.

Non estamos a falar.

Unha sociedade sa debe coidar a súa contorna natural.

Non estamos a falar.

... mesmo diría... unha sociedade que cre que coidar ás persoas maiores é negar as visitas dos seus familiares; unha sociedade que cre que protexer ás persoas maiores é morrer en soidade, sen bicar, deixar a man sen coller a man... unha sociedade así xa non será unha sociedade enferma?

“É unha situación de emerxencia”, din. “É necesario priorizalo”, din. Durante canto tempo?

Levamos así case un ano. E creo que a maioría sabemos que isto non se acabará unha vez vacinada.
Máis aló da supervivencia, esperamos que nos deixen volver á vida. Estamos a esperar a que abandonen a situación de emerxencia e decidan volver pór a vida no centro da vida, unha vida saudable. Pero creo que sabemos que non van decidir iso, polo menos a curto prazo. Nin baixando á zona amarela, nin coa máscara, nin respectando a orde de regreso, nin coas vacinas... entón, canto tempo esperaremos?

Porque esas vidas que quedaron na paréntese son as nosas vidas, os danones. A vida, saudable ou non, é de cada un de nós. E esa sociedade, sexa ou non saudable, conformámola todos.

Durante canto tempo pódese deter a vida en favor da supervivencia?

Entendo que o abandono prolongado dos aspectos dunha vida saudable conduce inevitablemente á vida enferma. Ten entón algún sentido deixar unha vida sa durante moito tempo para sobrevivir?

Podemos seguir esperando, ou quizais xa é hora de entender que esa decisión ten que ser sobre todo nosa.

Por forza maior.