Tomoume un libro de algo máis de 300 páxinas e deume un granito de area. Ultimamente estou estreito de tempo e dáme preguiza ter un libro longo que non sei si vaime a gustar. Con todo, ten unha pel atractiva, ten cores rechamantes e parece que o libro me está chamando.

Empecei a ler o libro e pilláronme rapidamente os prexuízos: pode ser para os máis novos? Vou ler o libro do instituto? Eu xa lin esta historia... Este tipo de pensamentos tomaron o meu cerebro e estou convencido de que a algúns de vós tamén lles pode pasar. Con todo, tiven dúas sentenzas suficientes para ler o libro, para comer.

O libro cóntanos o período comprendido entre xaneiro de 2011 e febreiro de 2015. Entre ambas as datas notaremos grandes saltos de tempo e co paso do tempo iremos vendo os cambios de vida dos protagonistas. Marianne e Conell son os personaxes que as enchen. Imos ver crecer. Lembraremos como crecemos e creceremos con eles. Como lector me pasou algo especial: ao chegar ás últimas páxinas esquecinme que ao principio do libro estaban no instituto. É dicir, o libro, os personaxes, leváronme. Leváronme ao presente. O que me pasou como lector deu a pista ao crítico: as pasaxes que nos conta para expresar o paso do tempo son axeitados.

Marianne, Conell e todos os demais son xente moi normal. Fan cousas cotiás: espertarse, ducharse, quentar o café, porse en pel, ir ao colexio ou á universidade, beber, estar cos amigos, enfadarse... Pero a medida que avanza o libro veremos as anomalías de cada un: dúbidas, dificultades de comunicación, falta de valentía na toma de decisións, medos e vergoñas persoais. Esta anormalidad fai aos personaxes reais e carnais. Está claro que teñen un mundo interior amplo e profundo.

É un relato de xente anormal que vive con normalidade. A este fío cóntansenos infinidade de subtemas que, aínda que non teñen importancia no desenvolvemento da trama, danlle carga. É violento, duro, profundo, pero escrito con fluidez, agarimo e agarimo, desde a boca dos personaxes que queren ser adultos e normais. Como todos, da man de nenos e anormais.

Excelente achega ao eúscaro na pluma de Irene Aldasoro.