Entre a xenofobia misericordiosa e agresiva
Nunha cea entre amigos progresistas, dirixiuse á xeopolítica. O autor do tema dixo que temía a futura hexemonía chinesa e que prefería o imperialismo norteamericano ao chinés cun argumento cultural: “Ao final, Estados Unidos está máis preto de nós, os ianquis teñen que ver cos nosos valores e estilo de vida”. Ninguén dixo nada, ninguén sentiu que esa declaración era xenófoba e ninguén viu necesario objetivar o debate con datos se había que falar de mellor ou peor imperialismo. Os participantes da cea entenderon ben o marco: o noso e o outro. Nesa lóxica, o problema non é o que é bo ou malo, senón a desconfianza e o rexeitamento cara á cultura estranxeira.
Na política comparada tentamos prever o futuro aprendendo da primeira vez, o cal non significa que non se poida equivocar, pero moitas veces os únicos elementos que temos á hora de facer valoracións políticas son os feitos que tivemos até agora.
Se miramos ás últimas décadas, China non atacou a ninguén, pero Estados Unidos conta cunha longa lista de guerras e ataques militares que van desde a violación da lexislación internacional até o punto de non só militar senón tamén económico. Con todo, a China pódeselle pór moi pouco tacón na política internacional: é un xogador prudente e cooperativo que respecta a legalidade.
"Cando os ‘outros’ se fan poderosos e as súas manifestacións xeopolíticas mostran soberanía, forza económica e capacidade de defensa, os xenófobos miserables vólvense agresivos"
Contra Pequín menciónanse as loitas de soberanía e a contaminación sobre as illas do mar chinés. Pero, por unha banda, China non é o país que máis illas ocupou e é o último dos cinco países en liza que amurallou as illas. Con todo, este conflito non provocou ningunha intervención militar e continuou estendendo a cooperación económica cos seus inimigos, que negaron calquera intervención militar. China, pola súa banda, é neste momento o primeiro produtor de enerxías renovables e ten en marcha un plan para lograr a neutralidade do carbono en 2060 co obxectivo de que a cantidade de emisións sexa do tamaño natural que se poida absorber.
Con todo, a xenofobia é cega ante os datos empíricos. Non hai máis que mirar aos medios de comunicación occidentais: cantas críticas e risas fixeron sobre as medidas, medicamentos e vacinas contra a COVID-19 en diferentes países! Cantas medias verdades e noticias falsas para alimentar a estigmatización cultural! E por que a pandemia deixou o maior número de mortos do mundo.
A realidade é que o pensamento principal de Occidente, liberal e recente contra a discriminación cultural, non é máis que a construción disfrazada da xenofobia. Grazas á hexemonía neoliberal do pensamento individualizouse a percepción da xenofobia, é dicir, mostrar actitudes xenófobas con persoas individuais é inaceptable, pero en cambio, cando o individuo escala ao colectivo comeza a explicitar a xenofobia e a evaporar o seu control.
A aparición de actitudes non xenófobas ante as diferentes culturas, sempre que estas sexan minorías vulnerables ou débiles, fomenta o desenvolvemento de xenófobos compasivos que senten moralmente dominantes polos seus valores de tolerancia. Con todo, cando as outras culturas (outras) apodéranse delas e as súas manifestacións xeopolíticas mostran soberanía, fortaleza económica e capacidade defensiva, os xenófobos misericordiosos vólvense agresivos, sacando a pasear todas as estigmatizaciones culturais de carácter xenófobo. Por iso, os medios de comunicación occidentais son auténticas máquinas de titulares e cualificacións xenófobas, entre outras cousas, cando falan de China, Rusia, Irán ou de calquera país soberanista de América Latina.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Os globalistas elixiron Francia, Polonia e o Reino Unido para crear un conflito aberto coa OTAN en novembro, xa que Estados Unidos está inmerso na campaña electoral para a Presidencia de novembro.
Deste xeito, a presenza de soldados de Polonia, Francia, Reino Unido e Estados... [+]
Afortunadamente, a maioría das empresas industriais comezan a entender, tras as numerosas sentenzas condenatorias, que unha pequena exposición ás fibras de amianto, sen unha protección respiratoria axeitada, é suficiente para causar unha enfermidade pulmonar grave que causa... [+]
Predicir o final de calquera cousa púxose de moda. O fin do ser humano, das ideoloxías, da comunidade, da autoridade, da filosofía, ou da democracia. Son etiquetas cargadas de sensacionalismo?
Quizá foi Francis Fukuyama quen iniciou esa moda do final. Tras o derrube do muro... [+]
O pasado 1 de agosto, unha decena de persoas da familia estivemos en Aranguren. Dous mozos de Aranzadi deron a coñecer de primeira man as escavacións e traballos que se están levando a cabo en Irulegi. Esta visita é moi recomendable, xa que recolle a dimensión do traballo... [+]
En primeiro lugar, queremos facer chegar as nosas condolencias aos familiares e amigos da muller asasinada a principios de agosto.
Os habitantes de Gaintxurizketa estamos fartos do deixamento da administración e dos responsables.
Os que vivimos no barrio estamos obrigados a... [+]
Ouvín dicir que as mellores bágoas son as que ven os aeroportos. Pero supoño que se trataba doutras bágoas o que dixo, e non como eu vin durante estas vacacións.
Durante varias horas, as bágoas dominaron o aeroporto de Munich, bágoas de indignación, bágoas de fatiga e... [+]
Teño que ir á barbaría”, pensei ao principio de curso, e non fun. Comecei co pelo longo e acabei da mesma maneira (a metade do camiño fixen un mohín cara abaixo e corteille un trocito. Ninguén se deu conta. Nin eu tampouco). Ocúltame si fáltame o xesto e, sobre todo,... [+]
Os vascos sabemos que o aparello estatal está disposto a aproveitar as forzas represivas de todas as cores e os mecanismos represivos de todas as formas, para manter a orde social dentro dun sistema baseado na dominación, aínda que para iso teñan que infrinxir unha lei... [+]
Ocórreme moitas veces: fixarme nas noticias e porme nervioso. A France revient, din. Tanto a Francia de Le Pen como a xenofobia e supremacía española, como os pallasos inchables, levántanse unha e outra vez. A merde revient. Como ouvimos, un grupo de traballadores de... [+]
Até hai pouco, a Unión Europea (UE) era un mar en calma. Todo ía ben. Todos viviamos tranquilos. Os altos mandos cumprían moi ben o seu traballo e os europeos sentiamos contentos baixo as súas ordes. De cando en vez os campesiños ían á rúa a mostrar os seus tractores,... [+]
Antes das eleccións foi un lema na fala da xente: "Temos que pór o coidado no centro", engadiu. Á marxe das expresións curiosas e incorrectas que inventan os políticos e os que teñen a condición de políticos, debo admitir que durante un tempo o tema estivo en todo o seu... [+]
Hai xa moitos anos que non sigo a competición internacional (Xogos Olímpicos, Mundiais…). A indiferenza, o cansazo, a dor… e tamén me producen un pouco de rabia. E, en consecuencia, a alternativa que me queda é non vela.
O motivo non é que non lle guste o deporte ou... [+]
Co obxectivo de ser obxectivo, facendo fincapé nos movementos significativos que existiron dentro do goberno presidido polo señor Pedro Sánchez, e ante os obxectivos que puxo de manifesto a firma do decreto de últimas decisións, gustaríame facer públicas algunhas ideas... [+]
Bagira prozesuaren emaitza, Herri bidea bide-orria izan zen. Bide-orri honetan, abertzaleen helburua herriari boterea itzultzea dela aipatzen da, eta boterea itzultzeko, herriari burujabetza maila maximoa emanen dioten instituzioak herriari eskaintzea adierazten da. Zehazten da... [+]