A proposta de traballo do Museo Artium inclúe traballos de dez membros. Akane Saraiva Rando (Galdames, 1997), Antonio Menchen (España, 1983), Cécile Brousse (Francia, 1985), Ibon Landa Amutxategi (Vitoria-Gasteiz, 1994), Izaro Ieregi (Algorta, 1987), Charlotte Nordgren Sewell (Suedia, 1993) Naria Creadora, Diego Ocio), Diego Diego Martinez (Barcelona). A exposición da cuarta sala de Artium mostra a capacidade de mirar críticamente ao mundo contemporáneo. Neste proceso de aprendizaxe desenvolveron a comunicación entre a realidade actual e a súa linguaxe de expresión.
Nada máis entrar nesta exposición, que se pode ver na sala de creadores, chaman a atención diversas disciplinas. As obras de arte están diseminadas de diferentes formas e formatos, algunhas no solo, outras colgadas nas paredes ou no teito… Xunto á entrada da sala pódese ver unha pequena pantalla na que aparece unha chica monologando con xigantescas bonecas de oso de cores. A continuación hai un pano tinguido colgado do teito e un collage con recortes de revistas. Tamén hai un cadro de cores e uns ferros de madeira superpuestas unhas sobre outras. Entre as tres pantallas que se instalan no solo pódese ver un vídeo escuro seguido dos recipientes duns alimentos pintados de negro que se atopan no solo.
Dez novos artistas que realizaron un traballo de fusión de obxectos de todo tipo, quérennos dar a coñecer a súa interpretación do mundo desde a linguaxe persoal. Tráennos novas propostas a través de diferentes técnicas. Esta exposición, que foi trasladada ao museo Artium de Vitoria-Gasteiz desde o proceso de aprendizaxe colectiva de Tabakalera, pretende reflexionar sobre a arte contemporánea.
Este texto chega dous anos tarde, pero as calamidades de borrachos son así. Unha sorpresa sorprendente sucedeu en San Fermín Txikito: Coñecín a Maite Ciganda Azcarate, restauradora de arte e amiga dun amigo. Aquela noite contoume que estivera arranxando dúas figuras que se... [+]
O luns pola tarde xa tiña planificados dous documentais realizados en Euskal Herria. Non son especialmente afeccionado aos documentais, pero o Zinemaldia adoita ser unha boa oportunidade para deixar de lado os hábitos e as tradicións. Decidinme pola Réplica de Pello... [+]