Falar das irmás Labèque é falar dunha das mellores parellas de piano do mundo. Estes intepretes, nacidos en Baiona, eran fillas dun médico labortano e dun pianista italiano e en 1968 gañaron o primeiro premio de piano do Conservatorio de París. Durante estes anos, a calidade e a visibilidade das súas postas en escena foron excelentes.

Aínda por riba, estes artistas expresan a proximidade e a facilidade que tan poucas veces danse nos ‘top’ internacionais, o que os converte en rara avis. Así as cousas, sempre que podemos dedicámonos a perseguilas, somos auténticos afeccionados.

Pero aínda se pode dicir máis. As irmás Labèque coñecen ben o valor da imaxe. Coma se saíse dunha campaña publicitaria, traballan un estilo especial, o semi-rockeiro semivampírico, moi afastado dos vestidos de noite e os abelorios. Ben coordinados –con botas negras con tacón, pitillos estreitos, camisas suxestivas e unha pelame enroscado a punto–, a súa imaxe duplicada xera un fascinante deslumbramiento que serviría tanto para interactuar coa orquestra Royal Concertgebouw como para axudar a Madonna nos macrocorchados.

Tras a seca musical destes meses, tivemos o pracer de escoitar a esta parella no Auditorio Kursaal de Donostia. Ofrecéronnos un programa curto pero tremendamente eficiente, como mostra da súa arte.

Para empezar, regaláronnos unha demostración de claridade nos detalles da partitura Six épigraphesantiques de Claude Debussy.
Con todo, quizá o momento máis significativo do recital chegou cando tocaron a delicada obra de Schubert na Fantasía en Fa menor. É unha obra chea de contrastes e matices, cunha lectura extrema, apaixonada e lírica, moi orixinal, das mans das irmás Labèque.

O programa terminou cunha selección de cancións da obra West Side Story de Leonard Bernstein. Jazz, ritmos latinos e cancións románticas de amor, para contarlle a pelexa entre Jets e Sharks. Grazas á adaptación de Irwin Kostal para o dúo, adquiriron unha nova dimensión, chea de enerxía e efectismo.

O aplauso dos pianistas fíxolles regalar unha peza minimalista de Philip Glass. Marabilloso.