O proxecto Abaraska enmárcase dentro do ciclo de charlas Puska izotza. Aquí está o vídeo da entrevista completa. O novo libro de vida na comunidade explica este modelo de vivenda.

ANA ALMANDOZ: No País Vasco somos algúns grupos que estamos a promover o modelo de cooperativas de vivenda en cesión de uso. Abaraska é un grupo creado en Donostia.

MAITE LETURIA: Existen diferenzas entre os grupos locais, pero a principal característica deste modelo é a propiedade: en lugar de ser propiedade individual do edificio, é propiedade da cooperativa e os seus veciños e veciñas somos socios da cooperativa. Do mesmo xeito que en calquera cooperativa, cada socio realizará unha achega inicial e pagará unha cota mensual. Esta cota destinarase á devolución das cantidades que se tiveron que destinar á construción ou rehabilitación do edificio, así como ao mantemento da vivenda e outros gastos. Este modelo busca evitar a especulación sobre a vivenda, para garantir que a vivenda non sexa un produto de mercado, senón un dereito fundamental.

No caso de Abaraska, nós mantivemos o modelo que se está levando a cabo en Barcelona, é dicir, queremos construír unha vivenda en solo público, para que sexa un exemplo e non un caso illado.

A. ALMANDOZ: En Euskal Herria estamos varios grupos, pero ninguén conseguiu aínda entrar na fase final, é dicir, empezar a convivir. O panorama actual é bastante variado: non todos os grupos esperan como nós unha terra pública. Buscan a cesión de uso, pero nun terreo privado, polo que non están a negociar coa administración. Así, hai moitos grupos rurais, mentres que as cidades son máis proclives a saír do público. Algúns grupos son intergeneracionales, pero moitos non, están dirixidos a persoas maiores.

En Abaraska tamén traballamos a convivencia intergeneracional e queremos aproveitar a oportunidade para deseñar desde o principio espazos que faciliten outro modelo de convivencia, e coa participación dos grupos no deseño.

M. LETURIA: Desde a arquitectura está a traballarse moito en que é a cidade, que tipo de cidades queremos: facer urbanismo para poder compartir coidados, é dicir, crear espazos que posibiliten o coidado en todos os ámbitos e entre todos e todas, visibilizando os coidados, e non ter que facelo ás agachadas no recuncho de casa.

O modelo de cesión de uso ten vocación pública mediante a creación de espazos intermedios nos que se confunda o espazo público co espazo privado (fogar): preténdese que o sentido de comunidade que existe no edificio pase a nivel de barrio.

A. ALMANDOZ: En Abaraska vimos a importancia de traballar ben o deseño co equipo que está na base da vivenda. Ambos os procesos deben ir paralelos, de non ser así o deseño responderá moi mal ás necesidades do grupo. Con este modelo podemos controlar o deseño de todo o edificio, por exemplo, na cooperativa de vivenda decídese entre todos se se quere investir na implantación de sistemas de aforro enerxético, xa que este grupo de longo vai obter eses beneficios económicos.

M. LETURIA: Parece algo novo, ou algo puntual, pero non é así: as cooperativas de vivenda en Dinamarca superan os 100 anos e o 30% das vivendas son cooperativas. Desde a administración de Uruguai promóvese un modelo social moi forte, pasaron dez anos de 100 cooperativas de vivendas a 10.000. Tamén están en Francia, Alemaña, Reino Unido...