Queremos falar e xogar
O que me contou non quere publicidade, os protagonistas da historia non saben que teña que facer este artigo. Isto obrigarame a dar algunhas explicacións extraordinarias. Rógolle que teña un pouco de paciencia.
A historia foi narrada por un mozo afeccionado á música que recibiu o eúscaro en casa.
Outro mozo que formou un grupo de música co que aprendeu euskera na escola ou na ikastola, dunha cidade de Euskal Herria –deses que aprenderon e traballado ben, eh?–, decidiu que o grupo se uniu a unha discográfica para sacar o disco. Eúscaro. O grupo considera que no disco hai unha canción que ten “puntx” e que a lema é X aditz + nor-nork aditz laguntzailea + obxecto directo (“X du E”, por dicilo dalgunha maneira); que creen tanto coa canción que cren que tamén o viron axeitado para o título do disco, un pouco abreviado; quitaron o obxecto directo do título (facendo a elipsis) e facendo o título: Nome verbal X + verbo auxiliar (“X du”). Comunican a súa decisión á discográfica.
"A linguaxe que antepón a gramática e a perfección formal á expresividade nunca será de utilidade. Algúns non entenderon nada en 40 anos"
Entón comezou a disputa. O responsable da discográfica di que non, que ese título non é gramáticamente correcto. Que o verbo A, si vai sen obxecto recto, non acepta un tipo de auxiliar; que necesita un tipo de auxiliar, polo que o título do disco necesita un verbo X + un auxiliar (“X dá”). Que si se cambia así o título, pérdese a referencia da canción, os do grupo; que non ten sentido, que é ridículo.
Aí están os compoñentes do grupo, dime o mozo euskaldun amante da música, tolo como un tolo, perdendo as horas que necesitarían para ensaiar buscando argumentos a favor do seu título e discutindo por teléfono co responsable da discográfica. É posible! Que me manden ao encargado da discográfica a tomar o vento, suxerinlle. Pero é el quen ten que pagar o disco.
Pasaron unhas semanas. O outro día entrei nunha tenda e vin o disco. Título: Verbo X + verbo auxiliar de tipo nor (“X dá”).
Por suposto, o menos importante desde o punto de vista gramatical é quen ten razón. A linguaxe que antepón a gramática e a perfección formal á expresividade nunca será útil. Hai xente que non entendeu nada en 40 anos e desde hoxe non hai razón para pensar que van entender nada.
Somos hábiles en facer bonitas reivindicacións: vivir, crear, cantar, xogar! Unha vez que elixas esta opción, está tranquilo; pronto caeranche as ganas.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]