O que me contou non quere publicidade, os protagonistas da historia non saben que teña que facer este artigo. Isto obrigarame a dar algunhas explicacións extraordinarias. Rógolle que teña un pouco de paciencia.

A historia foi narrada por un mozo afeccionado á música que recibiu o eúscaro en casa.

Outro mozo que formou un grupo de música co que aprendeu euskera na escola ou na ikastola, dunha cidade de Euskal Herria –deses que aprenderon e traballado ben, eh?–, decidiu que o grupo se uniu a unha discográfica para sacar o disco. Eúscaro. O grupo considera que no disco hai unha canción que ten “puntx” e que a lema é X aditz + nor-nork aditz laguntzailea + obxecto directo (“X du E”, por dicilo dalgunha maneira); que creen tanto coa canción que cren que tamén o viron axeitado para o título do disco, un pouco abreviado; quitaron o obxecto directo do título (facendo a elipsis) e facendo o título: Nome verbal X + verbo auxiliar (“X du”). Comunican a súa decisión á discográfica.

Entón comezou a disputa. O responsable da discográfica di que non, que ese título non é gramáticamente correcto. Que o verbo A, si vai sen obxecto recto, non acepta un tipo de auxiliar; que necesita un tipo de auxiliar, polo que o título do disco necesita un verbo X + un auxiliar (“X dá”). Que si se cambia así o título, pérdese a referencia da canción, os do grupo; que non ten sentido, que é ridículo.

Aí están os compoñentes do grupo, dime o mozo euskaldun amante da música, tolo como un tolo, perdendo as horas que necesitarían para ensaiar buscando argumentos a favor do seu título e discutindo por teléfono co responsable da discográfica. É posible! Que me manden ao encargado da discográfica a tomar o vento, suxerinlle. Pero é el quen ten que pagar o disco.

Pasaron unhas semanas. O outro día entrei nunha tenda e vin o disco. Título: Verbo X + verbo auxiliar de tipo nor (“X dá”).

Por suposto, o menos importante desde o punto de vista gramatical é quen ten razón. A linguaxe que antepón a gramática e a perfección formal á expresividade nunca será útil. Hai xente que non entendeu nada en 40 anos e desde hoxe non hai razón para pensar que van entender nada.

Somos hábiles en facer bonitas reivindicacións: vivir, crear, cantar, xogar! Unha vez que elixas esta opción, está tranquilo; pronto caeranche as ganas.