Medindo e seleccionando cada palabra con atención, así funciona o presidente francés, Emmanuel Macron, e en definitiva, todos os mandatarios nesta época do COVID-19. É evidente que, ademais de abrir novas medidas de saúde, Macron tamén elixe palabras para garantir a paz social, que é un punto de inflexión. Neste último día do 24 de novembro tamén mencionou a “crise social”, a “violencia sufrida polas mulleres”, a “importancia da cultura” –e dá igual que o vento leve as palabras con ela, quedan as medidas e non dá medidas para esas palabras bonitas–.

Tendo en conta estes cálculos e obxectivos, como é posible que non se pronunciou unha soa palabra sobre os centos de inmigrantes instalados a véspera na Praza da República de París? Como é posible que estes inmigrantes na miseria non digan nin unha soa palabra sobre a violencia violenta que sufriron por parte da policía? (Para contextualizarlo: na semana anterior a policía desmantelou un campamento en París, destruíndo o único que tiñan 4.000 inmigrantes e ocupando a praza da República en busca de saídas; foron arroxados inmediatamente pola policía). E, en xeral, como é posible que nas manifestacións non se seleccionou nin unha soa palabra de abuso policial que se está volvendo case sistemático? É máis, cando a proposta de lei de “Seguridade Xeral” está no Parlamento francés –lei que prohibe aos xornalistas difundir as violencias policiais “de mala fe”–. Como é posible? Sabendo que cada palabra é coidadosamente elixida. A necropolítica é a noción do filósofo post-colonial Achille Mbembe, que forma o termo “biopoder” de Michel Foucault, quen decide que pode vivir e que pode morrer. “A necropolítica é un tema fundamental. A quen marca a sociedade como entidade sen importancia ou como plebe? Quen son os mortos viventes da vida real? Si non é por morte física, por morte social, por morte económica ou por inanición política”, afirma a activista e xornalista Nova Bordelon.

Niso estamos: sexa cando a Unión Europea non toma medidas para salvar os corpos que devora o Mediterráneo, ou cando Macron dedícase a superar unha epidemia, e por tanto a salvar vidas, nun discurso calculado non fai referencia aos inmigrantes que foron golpeados a véspera.