Bingen Zupiria explicounos por elipsis onde están os medios de comunicación en eúscaro e todos o entendemos, sen necesidade de máis detalles. Alguén finxiu ser un descoidado, pero afortunadamente foron poucos. Pois aquí chamaremos liña a ese espazo político-ideolóxico. Dalgunha maneira, a liña sería algo máis ampla que o espazo habitual da esquerda abertzale e abertzale, e poucas veces unha festa cromática.

Zupiria tivo que abandonar a mesa a fume de carozo, nada máis disparar o artefacto, e non puideron esixirllo. Pero bo, dixo o que dixo, e máis ou menos todos estamos de acordo, moitos responderon enfadados ás redes sociais, e a maioría con razón, seguramente, pero ninguén lle quitou a razón.

E como case ninguén lle quitou as súas razóns, non vou entrar eu agora, cando a xente se esqueceu un pouco de todo isto. Estou de acordo co diagnóstico e paréceme un problema gordo, un dos moitos elefantes gordos da clase. A, e empezando a dar a razón a Zupiria, este sinalou unha data concreta, en referencia ao accidente de Zaldibar e a longo prazo corda que o trouxo, debido ao mal comportamento dos medios da liña. É difícil falar en termos xerais, pero tiven a sensación de que, ao día seguinte das eleccións autonómicas, os medios de comunicación nacionais da liña que eu sigo celebraron os bos resultados de EH Bildu en Zaldibar e nos pobos de ao redor, que me perdoarán si interpretei os titulares dos mesmos de forma moi perversa. Noutras palabras, un partido conseguiu capitalizar a indignación e a terrible dor que seguiu á traxedia ocorrida baixo a responsabilidade doutros partidos. Aquilo pareceume bastante feo, máis que demasiado desordenado. E eu escribo tamén desde a liña, ou supoño que si.

Zupiria tivo que fuxir apresuradamente da mesa, pero pola contra quizá lle gustou preguntarse si, á parte das distancias e as incomodidades ideolóxicas, estarían dispostos a arrinconarse pola mera redacción en eúscaro dos reporteiros fóra da liña, a recibir moitas veces un recoñecemento menos merecido, a ler sempre baixo a etiqueta “vasca”, a rogar tanto subvencións públicas como apoio cidadán. Noutras palabras, si ve tentados aos xornalistas dos medios de comunicación falsos e bilingües para dar ese salto e si só failles retroceder a brecha das ideas.