A impunidade de Estados Unidos
As violacións dos dereitos humanos constitúen un dos principais puntos de interese dos medios de comunicación occidentais na política internacional. Os gobernos e líderes dos países asediados se estigmatizan dunha superioridade moral pouco disimulada, intercalando sirimiri e chuvascos de noticias reais, semi-reais ou falsas.
O achegamento humanitario ten moito de lóxica caritativa, pretende axitar as emocións, afastando a atención das causas dos problemas e dos verdadeiros responsables. Isto deixa claro quen controla a axenda e o relato. De feito, a lóxica humanitaria estéril favorece que o imperialismo norteamericano poida xustificar os ataques contra os Estados soberanos.
É irónico ver como desde Estados Unidos danse leccións de dereitos humanos a diferentes países do mundo que teñen unha gran repercusión mediática. Mentres tanto, Washington non se converteu nunha noticia prioritaria, pero segue violando con total impunidade as leis internacionais e os dereitos humanos: Sen o apoio da ONU bombardeando, ocupando ou ampliando a miseria a través de sancións económicas. Aínda por riba, Estados Unidos leva a cabo todas as execucións extraxudiciais desexadas, a última do xeneral iraniano, o xeneral Qasem Soleimani.
O secreto labor de sicario que realizaban os servizos secretos agora é nalgúns casos pública por orde do presidente de Estados Unidos. En 2010, Trump seguiu o camiño e deu un salto cualitativo co asasinato de Souleimani: matou o xeneral dun país soberano nun voo regular durante unha misión diplomática, convidado polo Goberno iraquí e con pasaporte diplomático. Si asasinasen ao xefe das forzas armadas estadounidenses ou ao secretario de Estado, xa estariamos en guerra aberta.
A guerra contra Irán non é nova. En 1953, a CIA e o MI6 (Servizos Secretos Británicos) deron un golpe de estado contra o Goberno democrático iraniano que quería recuperar o control do petróleo. Tras a revolución de 1979, os anglosaxóns renovaron a guerra contra o soberano iraniano até os nosos días.
Trump impuxo a Irán as sancións máis duras que tivo nunca un país para afogar a súa economía e axudar ás revoltas contra o seu goberno. Mentres tanto, parece que o asasinato de Souleimani podería ser utilizado por Trump para reforzar a súa imaxe e escurecer o proceso de impeachment; ao mesmo tempo, pode ser un movemento de compracencia para os sectores militaristas e imperialistas de EE. Pola contra, a resposta medida e limitada de Irán e a actitude de Trump deixaron claro que non teñen ningunha vontade de guerra en directo. É máis, poida que trátese dun movemento que o presidente estadounidense deixa Iraq no futuro. Agora será máis difícil porque Irán lanzou un avión comercial con destino á zona do euro. Teherán marcou o Gol da pena na súa propia porta, tras a morte de 176 persoas no acto.
Con todo, co accidente, Irán deu unha lección a Estados Unidos. En 1988, un barco norteamericano que invadía o mar iraniano lanzou o avión do voo comercial Iran Air 655 cun mísil no espazo aéreo iraniano. Os Estados Unidos mataron a 290 pasaxeiros e George Bush dixo que nunca pedirían perdón. Finalmente, en 1996, Washington pagou indemnizacións ás vítimas, pero non as pagou pola perda do avión e, a día de hoxe, segue sen pedir oficialmente o perdón.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
En 2011 estalou o poderoso movemento do 15-M, que puxo en aprietos ao Govern catalán. Entre outras cousas, naquela ocasión a Policía abalanzouse sobre a indignada acampada da praza Cataluña de Barcelona e asediou o Parlament o día en que os activistas debían aprobar os... [+]
En Internet aparece o título dunha película que aínda vin de pequena cando buscaba a palabra Willow. Nesta película chea de fantasía, o protagonista, un pequeno home chamado Willow, transformou o mundo liberando aos seus habitantes dun reino opresor. Google acaba de lanzar... [+]
A charla de Irene Coulon sobre a bela dormente e a imaxe da incineración foi o tema principal da Feministaldia deste ano. Ha desgarrado as ideas culturais do soño, aclarando que tamén temos masculinizado o soño. Moitas das leccións (culturais) do soño están... [+]
Araia díxome que vos escribise. Díxome que antes de deixalos (fareino este ano), queren levarvos un texto meu, que eu nunca vos levei, e que merecedes, que sentiredes orgullosos de min. Non se pode deixar pasar unha oportunidade así. Non se que podo dicirvos que xa non volo... [+]
Recentemente tiven a oportunidade de ver o último traballo de Pierre Carles, un autor de documentais comprometido. Baixo o nome de Guérilla deas FARC, l'avenir a une histoire (guerrilla das FARC, o futuro ten historia), propón un relato renovado do conflito armado que durou... [+]
A mala xestión da pinga fría valenciana provocou un cambio nas alertas por meteorología adversa, como se puxo de manifesto na primeira tempada de "inverno". Ante a ameaza de que os ríos se desbordasen en Hego Euskal Herria, as indicacións de protección chegaron por varios... [+]
O emprendimiento está de moda. O concepto cobrou forza e estendeuse moito máis alá do vocabulario económico. Just do it: faino sen máis. Pero non o esquezamos: a lema vén do mundo da propaganda. É o disfrace da palabra ser compradores activos? Os empresarios actuais... [+]
Estamos nun caos. Iso dixéronnolo os medios franceses, que o Parlamento fixo caer ao goberno o 4 de decembro. O temor de que o caos político, institucional, social, económico ráptenos na horda do inferno a todos vénnos ás veas. En que comedia imos xogar! En que miserable... [+]
Seguramente, a maioría de nós xa compraron, aquí e alá, os agasallos para o Nadal. Porque a visita nocturna a Olentzero é unha gran cita, especialmente para os máis pequenos. Todos se preparan para esta frutífera época do ano: Bilbao arde tanto como Vitoria, Pamplona e... [+]
Que é o que máis che sorprendeu cando saíches do cárcere? Preguntáronme moitas veces no último ano e medio.
Ver que as rúas de Bilbao están cheas de turistas e de cans con dúas patas, por exemplo? Ou os cambios na situación política? O primeiro cansoume e amoloume... [+]
O tema das axudas para a aprendizaxe do eúscaro é realmente confuso. O cidadán que queira aprender euskera deberá acudir a máis dun portelo para saber canto lle custará o curso que quere realizar e de onde, como e cando obterá as subvencións. Porque aínda custa diñeiro... [+]
A comprensión e interpretación da lingua matemática é o que ten importancia no proceso de aprendizaxe, polo menos é o que nós dicimos aos nosos alumnos. A linguaxe das matemáticas é universal, e en xeral, a marxe de erro para a interpretación adoita ser pequeno... [+]