A impunidade de Estados Unidos
As violacións dos dereitos humanos constitúen un dos principais puntos de interese dos medios de comunicación occidentais na política internacional. Os gobernos e líderes dos países asediados se estigmatizan dunha superioridade moral pouco disimulada, intercalando sirimiri e chuvascos de noticias reais, semi-reais ou falsas.
O achegamento humanitario ten moito de lóxica caritativa, pretende axitar as emocións, afastando a atención das causas dos problemas e dos verdadeiros responsables. Isto deixa claro quen controla a axenda e o relato. De feito, a lóxica humanitaria estéril favorece que o imperialismo norteamericano poida xustificar os ataques contra os Estados soberanos.
É irónico ver como desde Estados Unidos danse leccións de dereitos humanos a diferentes países do mundo que teñen unha gran repercusión mediática. Mentres tanto, Washington non se converteu nunha noticia prioritaria, pero segue violando con total impunidade as leis internacionais e os dereitos humanos: Sen o apoio da ONU bombardeando, ocupando ou ampliando a miseria a través de sancións económicas. Aínda por riba, Estados Unidos leva a cabo todas as execucións extraxudiciais desexadas, a última do xeneral iraniano, o xeneral Qasem Soleimani.
O secreto labor de sicario que realizaban os servizos secretos agora é nalgúns casos pública por orde do presidente de Estados Unidos. En 2010, Trump seguiu o camiño e deu un salto cualitativo co asasinato de Souleimani: matou o xeneral dun país soberano nun voo regular durante unha misión diplomática, convidado polo Goberno iraquí e con pasaporte diplomático. Si asasinasen ao xefe das forzas armadas estadounidenses ou ao secretario de Estado, xa estariamos en guerra aberta.
A guerra contra Irán non é nova. En 1953, a CIA e o MI6 (Servizos Secretos Británicos) deron un golpe de estado contra o Goberno democrático iraniano que quería recuperar o control do petróleo. Tras a revolución de 1979, os anglosaxóns renovaron a guerra contra o soberano iraniano até os nosos días.
Trump impuxo a Irán as sancións máis duras que tivo nunca un país para afogar a súa economía e axudar ás revoltas contra o seu goberno. Mentres tanto, parece que o asasinato de Souleimani podería ser utilizado por Trump para reforzar a súa imaxe e escurecer o proceso de impeachment; ao mesmo tempo, pode ser un movemento de compracencia para os sectores militaristas e imperialistas de EE. Pola contra, a resposta medida e limitada de Irán e a actitude de Trump deixaron claro que non teñen ningunha vontade de guerra en directo. É máis, poida que trátese dun movemento que o presidente estadounidense deixa Iraq no futuro. Agora será máis difícil porque Irán lanzou un avión comercial con destino á zona do euro. Teherán marcou o Gol da pena na súa propia porta, tras a morte de 176 persoas no acto.
Con todo, co accidente, Irán deu unha lección a Estados Unidos. En 1988, un barco norteamericano que invadía o mar iraniano lanzou o avión do voo comercial Iran Air 655 cun mísil no espazo aéreo iraniano. Os Estados Unidos mataron a 290 pasaxeiros e George Bush dixo que nunca pedirían perdón. Finalmente, en 1996, Washington pagou indemnizacións ás vítimas, pero non as pagou pola perda do avión e, a día de hoxe, segue sen pedir oficialmente o perdón.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Gran parte do actual movemento de esquerda, aínda que sexa intuitivamente, reivindica a agricultura a pequena escala, sen moitas dúbidas. Con todo, esta reivindicación da pequeñez ten as súas contradicións: unha explotación de pequeno tamaño, por definición, non vai... [+]
A portavoz do novo Goberno Vasco, María Ubarretxena, concedeu a primeira entrevista a Euskadi Irratia. Durante a conversación referiuse ás súas intencións, ás súas propostas xerais, inevitablemente, porque o goberno estaba en marcha. O ton entre o xornalista e o portavoz... [+]
A crise ecosocial xerada polo capitalismo está a provocar un malestar global en todo o planeta. Os "cumes" dos recursos materiais e enerxéticos, establecendo límites de crecemento e acumulación, traen consigo desequilibrios entre a natureza e a sociedade. As rodas tolas do... [+]
Un estudante díxome unha vez que estudabamos un texto: “O personaxe está enfermo: o pensamento móvese na súa cabeza”. Obviamente, con esta frase, expresou mal o comentario que tiña na mente, é dicir, que a imbecilidad do personaxe notábase nas súas continuas... [+]
Despedirse de algo ou de alguén adoita ser un acto relacionado co abandono, o final e, en definitiva, o proceso de duelo. Seguro que algunha vez, ou que escoitarías a alguén, diríaslles a típica e tópica frase de “non gústanme os saúdos”. E non quero enganarvos, nin... [+]
O cheiro pedía un xesto, pero como non o fixo (non podía esperarse outro cheiro), tampouco o facían os demais. “Non, non, non están todos. Non hai partes viventes, non deixei a ninguén vivo, por exemplo, sen beizos (vistes?). Parecíanme perfectos ata que se lles mostrase... [+]
Pechar o computador, porse chancletas, acariñar coa crema solar. Onde vas de vacacións? Normalizamos que facer vacacións é ir a algún sitio, porque o descanso necesita distancia, dicimos. E ao facer a viaxe, converterémonos en turistas, aínda que o cambio de denominación... [+]
O eúscaro é un porto para o coñecemento e as relacións no mar, que é un espazo dixital. Con intelixencia artificial, parece que desde este porto ofrécese a posibilidade de contactar en euskera con todo o mundo. A automatización do eúscaro é un gran apoio para os... [+]
As mentalidades conservadoras teñen medo ao termo plan, enlazándose coas correntes políticas progresistas e mesmo comunistas, como o fan hoxe os novos autoritarismos (Milei, Meono, Orban, Aznar, entre outros). Con todo, a idea de planificación segue en boa saúde, polo menos... [+]
O tema da cohesión é hoxe en día a primeira responsabilidade de moitos gobernos, institucións públicas e organizacións non gobernamentais. De feito, as sociedades con baixas desigualdades xeran máis facilmente as condicións de desenvolvemento económico, social e... [+]
A economía mundial sufriu un importante repunte tras o COVID-19. Agora ben, os indicios de que este aumento chegou a unha fase de esgotamento están claramente condicionados pola crise climática: a taxa de crecemento da economía das principais potencias mundiais, a... [+]
Cando publiquei o meu primeiro libro de poemas ofrecéronme un recital nunha universidade. O músico cobrou en diñeiro e a min déronme un libro sobre Jorge Oteiza, que non collín porque estaba na miña casa. Esta foi a primeira das solicitudes inaceptables que aceptei. Tamén... [+]
O Concello de Bilbao puxo en marcha a Zona de Baixas Emisións en xuño, aínda que non se prevé que as multas comecen a imporse até setembro. Esta medida limitará a entrada de vehículos vellos á chaira burguesa de Bilbao de luns a venres, segundo EiTB. Os vehículos de... [+]