Como veu a Euskal Herria? E como a Zestoa?

A vida en Croacia era dura. Tiñamos que traballar moito para gañar pouco diñeiro. A vida non era boa, o meu marido e eu traballabamos alí, pero non podiamos pagar todos os gastos, o aluguer, as cousas de casa, a comida... Non chegabamos a pagar todo.

O meu marido era soldador alí e tamén traballa aquí. O meu marido tamén traballou en Italia antes de vir ao País Vasco; vin ao País Vasco en 2017, a Zestoa, xa levo aquí dous anos e medio. Primeiro veu o meu marido e despois o meu fillo e eu. Cando chegamos o meu fillo e eu, viñemos vivir a Zestoa, xa que o meu marido traballa en Azkoitia e preto de alí está Zestoa.

Ao principio non me gustaba Zestoa, pero agora gústame moito. É moi pequeno e tamén sociable. Ao principio tiven dificultades co idioma, pero aos poucos vou aprendendo eúscaro.

Tes un fillo de 12 anos que aos 10 anos veu a Euskal Herria e a Zestoa.

Ao principio sentiuse perdido, pero aprendeu moi rápido o idioma da rúa. Empezou a ir ao colexio do pobo e o titor dime que leva ben, tanto en eúscaro como en castelán. En castelán fai menos porque a primeira lingua é o eúscaro, pero desenvólvese moi ben. Afíxose facilmente á vida de aquí, fixo rapidamente amizades.

Cando chegaches, decidiches aprender euskera, por que o eúscaro primeiro?

Eu pensei primeiro en aprender o idioma máis complicado (euskera) e logo máis fácil (castelán). Pensei: “Isto é Euskal Herria, falan euskera e necesito saber euskera”. O eúscaro foi a miña primeira opción. Nada máis chegar fun inscribirme en AEK. Cando cheguei só podía dicir "Ola" e "Adeus". Cando ía de compras non falaba, na pequena pantalla da caixa vía o que tiña que pagar e pagaba; eu se inglés, pero aquí, á parte dos mozos, hai pouca xente que sabe inglés.

Teño amigos croatas en Irun. Non saben nada en eúscaro. Cando chegaron aquí aprenderon castelán e non queren aprender eúscaro. Din que poden falar castelán en toda España e só eúscaro en Euskal Herria.

Como vives a aprendizaxe do eúscaro?

En AEK estou moi a gusto. É o meu terceiro curso e fixen bos amigos. Até agora tiña clase todos os días, pero hoxe en día vou dúas veces á semana e iso dáme a oportunidade de compaxinalo co traballo.

Eu creo que aquí o eúscaro é necesario, si non o eúscaro morrerá. Son moitos os estranxeiros que veñen ao País Vasco e estudan en castelán. Falar en castelán está ben, pero eu creo que en Euskal Herria deberían falar en eúscaro. Si a lingua morre, o pobo e a cultura perderanse. Ademais, é lóxico. O que vai a Croacia ten que aprender croata, o que vai a Madrid ten que estudar en castelán... Por tanto, quen vinga aquí debería aprender e utilizar o eúscaro.

A xente pensa que o eúscaro é moi difícil, e é certo que é difícil, pero aos poucos pódese aprender.

Ademais, falar en eúscaro achegoume aos zestoarras. A xente valora aprender euskera, máis aínda sen saber castelán.

Tamén participas no programa Mintzalagun.

Empecei en outubro de 2017 en AEK e en outubro do ano pasado o profesor propúxome participar no programa Mintzalagun. Ao principio pensei: “Por que me di o profesor que necesito un Mintzalagun?”. Eu pensaba: “Porque o meu eúscaro non é bo? Porque é bo?”. Non o sabía. Pero empecei a acompañarme a Sorkunde e está moi ben. Aprendo máis euskera e é máis fácil. O programa Mintzalagun ten a vantaxe e axuda que proporciona a improvisación.

Este verán traballaches en eúscaro en Zumaia. Agora está vostede traballando nunha carnicería do pobo. Como está vostede?

Ao principio custoume traballar en eúscaro, pero aos poucos funme adaptando. Agora estou a traballar na carnicería Uzkudun do pobo, na cociña. O eúscaro axudoume a atopar eses traballos; co tempo necesitarei tamén o castelán, pero de momento arránxome en eúscaro. Estou moi a gusto. No traballo, ademais, sempre escoitamos Euskadi Irratia e cando non entendo algo pregunto aos meus compañeiros. En casa resúltame máis difícil escoitar, porque non teño a ninguén ao meu lado que me axude si non entendo algo.