A cuestión é que combina estes elementos nun mesmo cadro, con total naturalidade, aparecendo coma se as escenas imposibles fosen reais. No salón decorado dun elegante palacio, o espectador crese que pode estar a mirar os cadros dun par de paredes de jirafa, son imaxes tan realistas. Ou nas rúas xeométricas de cidades desertas, os cabaleiros ingleses, cos seus cans, paseaban orgullosos.
Ignacio Goitia viaxa con frecuencia, á gran cidade gústalle coñecer novos ambientes. Absorbe todo o que viu nas súas viaxes e confúndeo en escenas que parecen absurdas. Busca romper a orde establecida a través da arte, buscando alternativas aos símbolos, á arquitectura, ao espazo urbano e ao poder, sen renunciar á técnica clásica e culta.
A figura que elixe lévaa de cadro en cadro, en escenas diferentes pero repetitivas. Hai jirafas nunha serie, policías con aspecto de series de Estados Unidos noutra, personaxes aristocráticos, homes medio espidos vestidos de coiro... Estes últimos coñeceunos no encontro Folsom Street Fair que se celebrou en San Francisco de California, onde a súa naturalidade e desinhibición fascinaron a Goitia. Nos cadros pódese ver á rúa falando tranquilamente, tanto no museo como sobre a custosa alfombra do palacio, perfectamente integrada.
De feito, trátase dunha mostra retrospectiva, xa que os responsables de Rekalde, coa axuda do propio Goitia, recompilaron unha mostra significativa da súa traxectoria artística desde 1988. Trátase dunha ocasión única para coñecer o curioso estilo deste artista e os sorprendentes detalles dos seus cadros, ademais de entrar gratis.
Bussum (Holanda), 15 de novembro de 1891. Johanna Bonger (1862-1925) escribiu no seu diario: “Durante ano e medio fun a muller máis feliz da terra. Foi un soño longo e marabilloso, o máis fermoso que puidese soñar. E logo veu este terrible sufrimento”. Escribiu estas... [+]