Que opinas do proxecto A Lluita Continua?

Tendo en conta que hoxe en día hai moitos mozos que non viviron o asasinato do noso fillo, o proxecto é importante porque vai chegar a moita xente á que non podemos chegar. A pesar de que pasaron 26 anos, é imprescindible facer eco da nosa loita.

Os produtores da película elixiron a perspectiva da familia como punto de partida.

A elección deste punto de partida foi decisiva. Persoalmente, paréceme curioso, porque sempre dixen que eu non merezo confesar… Bo, desde que me roubaron ao meu fillo, si non fose na pelexa, non sabería vivir doutra maneira. Desde que mataron ao seu fillo, o meu reto foi reivindicar que a súa vida e a súa morte foron políticas: Guillermo foi asasinado polas súas ideas e tanto a xustiza como as partes interesadas quixeron vendelo como unha pelexa entre mozas. É imprescindible desmontalo.

Falemos do xuízo. Como o viviches?

Sempre lembrarei as miradas que o asasino nos cravaba. Sen ningunha vergoña. Deixou claro que estaba orgulloso do que fixera. Ademais, o tribunal tratáballe á perfección, e nós, como ao principio non tiñamos experiencia, cremos que se ía a facer xustiza. Pero cando pasaron o tres primeiros días do xuízo démonos conta de que o asunto tiña mala pinta.

O único imputado nesta causa, Pedro Cuevas, foi detido por prevaricación. Aínda que a sentenza lle condenou a dezaseis anos de cárcere, foi posto en liberdade tras permanecer catro anos en prisión e condenado a penas de cárcere.

Si, e máis tarde, foi cabeza de lista de Alianza Nacional [o partido neonazi español], que demostrou á xustiza que tiña ideais, e logo foi xulgado no caso Panzer. Con todo, non quixeron seguir xulgando, alegando que non había ningunha razón para ser investigado. Á vista do que estamos a vivir hoxe en día, pregúntome moitas veces como se entende que o asasino do meu fillo só cumpra catro anos de cárcere, e que, pola contra, os políticos encarcerados en Cataluña teñan maiores penas por permitir o voto. Ao parecer, iso é a democracia en España…

Cre que a xustiza fai lecturas diferentes segundo a ideoloxía duns e outros?

Por suposto, cos mozos de Altsasu tamén pasou algo parecido. Seguimos de cerca. Teñen a nosa solidariedade e sabemos o mal que o están pasando. Investigan o mesmo feito de maneira diferente entre uns e outros. A xustiza é moi estrita cuns e demasiado flexible con outros.

Ocorrería o mesmo si un mozo antifascista matase a un mozo de extrema dereita?

De ningún modo. Quixeron silenciar o caso do noso fillo, pero, sen dúbida, cando a vítima é de extrema dereita ou de extrema policía, os xuízos adoitan ter outro seguimento. Repito, non hai máis que ver o xuízo aos mozos de Altsasu.

Nos últimos anos, Guillem Agulló converteuse no símbolo da loita antifascista en Valencia e no Estado español.

A verdade é que en Valencia non houbo ningún interese ao principio, e en Cataluña si. Este movemento foi decisivo para non sentirnos sós. En parte, a loita de Guillem mantívose viva. Como di David Fernández, o noso fillo foi o xerme do movemento antifascista.

En moitas ocasións dixestes que perdestes un fillo, pero que naceron once nos Países Cataláns. Sentístesvos arroupados todos estes anos?

Os primeiros anos non. Sentiamos sós. Pero aos poucos, o movemento comezou a estalar e o medo cambiou de bando. É máis, os primeiros en perder o medo fomos nós, porque non tiñamos nada máis desde que el foi asasinado. Quen podería loitar doutro xeito?

E apoiáronche as institucións?

De ningún modo. Nos últimos anos houbo algún intento por ter a conciencia limpa. En Valencia, o medo á dereita segue sendo demasiado grande, polo que nunca quixeron entrar neste tema.

Tedes necesidade de facer xustiza?

Os xulgados de extrema dereita da época deixaron este asunto moi ben adornado, polo que non van facer xustiza. Pero nós gañamos a nosa loita, porque hoxe en día todo o mundo sabe que o asasinato do noso fillo foi político, e non un enfrontamento entre mozos, como o declarou a sentenza. Seguimos loitando pola memoria de Guillem para frear o auxe da extrema dereita. Somos moitos e é importante estar unidos.

Pasaron 26 anos. A extrema dereita vai en aumento en todo o mundo, xa que nas Cortes españolas teñen máis de 50 deputados. Que opinas?

Dá medo, pero á fin e ao cabo sempre estiveron aí: agora é o partido VOX, antes o PP ou Cidadáns. Son os mesmos e desde hai tempo quixeron difundir a mensaxe do odio. Agora, é verdade, están máis atrevidos.