Segundo a teoría económica tradicional, os investimentos privados son máis eficientes que as públicas. Os investidores privados invisten nas súas propias empresas para acelerar a produción e conseguir así beneficios aparentes. Con todo, unha cousa é o que di a teoría interesada e outra o que ocorre na realidade.

Ultimamente temos máis dun caso que desmente esta teoría. De feito, en maio de 2019, a farmacéutica suíza Narvartis obtivo a autorización para comercializar o medicamento Zolgensna en EE. UU., que permite, mediante unha única sesión, unha terapia xenética para un neno de menos de dous anos e unha atrofia muscular mortal. Este novo tratamento parece ser moi efectivo, pero o seu prezo é de 2.125 millóns de dólares, o máis caro dos medicamentos comercializados até agora por unha empresa farmacéutica, segundo informou o Departamento de Saúde.

Este medicamento, pola súa banda, está dirixido a nenos menores de dous anos e en Estados Unidos diagnostícanse uns 400 casos ao ano, dos cales 11.000 son nenos que padecen esta enfermidade xenética. En Anarte, hoxe en día hai tratamento, pero este tratamento debe continuar en dez anos e costa 750.000 dólares o primeiro ano e 375 000 dólares o ano seguinte. Por tanto, son moi caras en ambos os casos: co novo medicamento 2.125 millóns de dólares e co anterior un catro millóns. Co novo medicamento, o Narvartal podería obter uns 2.400 millóns de dólares ao ano, segundo os cálculos de Reuters.

Ademais, o prezo deste medicamento non reflicte os custos de produción do mesmo. Tomáronse como referencia os gastos de tratamento anteriormente utilizados, polo que non se tiveron en conta os investimentos realizados en investigación e desenvolvemento, en capital fixo, alugueres...

Parece que Narvartland ía facer grandes investimentos neste tipo de medicamentos para que os investidores sexan recompensados. Con todo, non é certo que levasen a cabo investimentos xigantescos para inventar este fármaco eficaz. De feito, a patente de Narvartland foi inventada polo laboratorio francés Telethon e financiouse con diñeiro público e filantrópico, diñeiro que se obtiña dun programa televisivo similar ao maratón organizado por ETB.

Hai trinta anos, Telethon creou o laboratorio Genethon, que investigou, desenvolveu a enfermidade e patentou o medicamento. En 2018 esta patente operativa foi vendida a unha empresa estadounidense por quince millóns de dólares e a empresa estadounidense, oito meses máis tarde, Narvartek fíxose con ela por 8.700 millóns de dólares.

Este feito é significativo, xa que se ve claramente como o resultado do uso do diñeiro público ha ido á man privada. Si fose unha produción pública, sería para aproveitar a toda a sociedade, non para uns privilexiados: millonarios, non xente sinxela. Tamén hai un caso
entre nós: Euskaltel. Creouse un negocio con diñeiro público dos vascos, instalouse a fibra óptica con infraestrutura pública, conseguiuse a clientela co truco dunha falsa competencia, e unha vez que os directivos se encheron os petos, vendeuse ao inglés Zegona. E segundo o que puidemos saber, no último trimestre Euskaltel conseguiu dezanove millóns de euros, o que sería bo para mellorar o noso benestar. Por iso, non se entende por que o Goberno Vasco vendeu a súa participación, porque as empresas de telecomunicacións son moi estratéxicas para calquera país.

Así actúan os criados do capital.