Si dentro de cen anos alguén volve a vista atrás e atópase con este texto, saiba que somos conscientes de que nos tocou vivir tempos complexos. En nome de Mercado, 26 vergoñosos, que teñen tantos bens como 3.800 millóns de persoas que compoñen a metade do mundo; en nome de Ingurumena, as nosas autoridades seguen construíndo infraestruturas contaminantes que agravan a emerxencia do clima; en nome de Paz, lánzanse contra os cidadáns que protestan por unha vida digna; en nome da igualdade a economía baséase na sobrecarga das mulleres e perpetúan esta dependencia violentamente; en nome da liberdade, en contra as políticas públicas, sen dereitos humanos e desvergonzadas. En nome de Seguridade, nos espían continuamente. O mundo de George Orwell e o neo-linguaxe en plena efervescencia.

Debido aos cambios nos hábitos de información da cidadanía, ultimamente lemos o seguinte: nestes tempos de redes sociais, cada vez máis xente deixou de informarse a través dos medios de comunicación. A maioría dos lectores non van máis aló dos titulares.As fake news propáganse amplamente. A maioría da xente non está disposta a pagar ningún diñeiro polos contidos de Internet. A xente é a que máis aprecia a información de última hora. As cuestións de entretemento son as que teñen máis visitas, en definitiva, fotos, vídeos e contidos lixeiros.

Con todo, nestes tempos de moitas noticias e de pouca información, fronte ao modelo xornalístico que impulsan a maioría dos medios mainstream –“sabemos que ás veces é xornalismo lixo, pero é o que a xente quere consumir”–, tamén hai xente que por sorte estima un xornalismo diferente. Cada vez máis, aínda que pareza que somos invisibles para as glándulas do mundo da comunicación. Hai xente que vai máis aló das noticias descontextualizadas e tómase tempo para informarse a si mesma con independencia. Que non somos a maioría? Non. Pero somos quen, e seguir sendo é algo. A prioridade é resistir e fortalecernos.

O grupo de traballo que facemos ARGIA queremos reivindicar a función social do xornalismo: informar sobre temas fundamentais na vida da cidadanía e facer unha marcaxe máis preciso ao poder. Mentres tanto, o panorama dos medios de comunicación está a volverse feo, xa que cada vez queda menos mans para decidir que é a noticia e que non. A isto súmase a calidade da información que poden publicar os medios de comunicación dependentes de bancos e multinacionais ou os medios de comunicación públicos nos que prime o interese partidista.

O proxecto Gurea é pequeno, pero imos pechar o Centenario moi contentos, demostrando unha vez máis que o xornalismo non está en crise, a pesar de que algúns medios o digan. En todo caso, son eses medios de comunicación e o seu modelo xornalístico os que están en crises, privilexiados que durante anos foron donos de case unha soa verdade. Hai a súa credibilidade na crise. A nosa función é facer un xornalismo independente e así nolo demostran as persoas que se uniron á comunidade nos últimos anos, cando lles preguntamos por que deron o paso. Nos últimos anos, centos de persoas uníronse para impulsar este proxecto. Moitas grazas a todos. Nos nosos 100 anos de historia, grazas ás novas tecnoloxías, a LUZ nunca foi lida, vista e escoitada por tantos amigos.

Na nosa opinión, o feito de que os traballadores sexan donos do proxecto trouxo a ARGIA a ser como é na actualidade, e queremos reivindicar o concepto de soberanía como un compás en plural para estes tempos convulsos. Soberanía política para decidir que queremos que sexa Euskal Herria. Soberanía alimentaria para que o que comemos estea nas nosas mans desde a terra até o prato. Soberanía financeira, para decidir que queremos impulsar cos nosos aforros e non financiar cos nosos fondos armas nin negocios escuros. Soberanía sobre o corpo para ser persoa, non consumo de mercado. Soberanía educativa para ser unha escola pública, laica e transformadora vasca que crea persoas críticas. Soberanía tecnolóxica, para liberarnos de quen queren controlar o noso día a día. Soberanía enerxética, axustar as nosas necesidades e satisfacelas con enerxías renovables. E soberanía informativa para coñecer as experiencias que están a xurdir en todos estes ámbitos e ter información fiable sobre o mundo.

Por tanto, temos a porta aberta de pao a pao para o traballo conxunto entre as persoas, movementos e axentes que traballamos no ámbito da soberanía. Aquí todos nos aguantamos. Atravesemos xuntos o mellor posible a crise civilizatoria que nos ameaza. O vello mundo está a morrerse e cústalle porse de pé a un novo. Dicía Antonio Gramsci que neses candelabros aparecen monstros, vémolos, pero nestes momentos xorden novas oportunidades. Que as pequenas alegrías cotiás déannos forza para seguir traballando e sementar sementes para o futuro.