Acabouse o ciberoptimismo!
Antes que xornalista fun bloguero. Unha profesora universitaria, Lucía Martínez Odriozola, animoume a crear un blog cando terminei a miña carreira, no ano 2006, para buscar traballo nos medios de comunicación. Ao principio esa era a miña principal motivación, presentar un elegante complemento curricular. Pero cando empecei a traballar nun xornal, o blog converteuse nun espazo libre para escribir artigos de opinión e converteuse nun resplandor natural. Coñecín a moitos compañeiros de viaxe nos blogs: por unha banda, xornalistas vascos co blog Momo Di… de Lucía; por outra, unha chea de ciberfeministas vascos. Cando creamos Pikara Magazine en 2010, os bloggers feministas que descubrimos no camiño foron os nosos primeiros colaboradores.
Recordo con moita melancolía aquela época dourada da blogosfera. A discusión a través dos comentarios era amigable, enriquecedora, serena, profunda, sen límites de caracteres. Até 2011 gocei da actividade de blogger sen ataques de machitro-shore, ata que compartín un post sobre micromachismos.
Fun un gran ciberoptimista durante moitos anos, entre outras cousas porque a traxectoria de Pikara Magazine débese ás posibilidades que nos deu Internet. Ao ser un medio dixital, os nosos lectores non só eran lectores: a través dos comentarios podían enriquecer os artigos, compartilos nas redes sociais e así fortalecer a súa condición de comunidade. Grazas ás dinámicas de viralización de Facebook e Twitter conseguimos que tivésemos repercusión internacional e influamos na axenda dos grandes medios de comunicación.O crowdfunding permitiunos financiar os anuarios e así descubrimos a simbiose que hoxe en día pode ter a edición en papel e online.
Pero aos poucos foron aparecendo decepcións. Decidimos pechar os comentarios nos artigos porque os cibermachistas os monopolizaron. Os nosos colaboradores sufriron a violencia dos machistas organizados nos foros Forocoches e A Burbulla. En Twitter sufrimos enfrontamentos, polarización, linchamentos e difamacións. Nos últimos tempos recibimos os máis dolorosos por parte dun sector sectario do feminismo. Por exemplo, acusáronnos de ser un medio de comunicación “proxeneta” por difundir discursos diversos sobre prostitución, por haber tuiteado o coloquio enriquecedor, sereno e profundo que se celebrou por última vez nas Xornadas Feministas de Euskal Herria. A miúdo sentimos a responsabilidade de pór aos nosos entrevistados no punto de mira duns tuiteros sectarios que non entenden nin respectan o labor xornalístico. Esta tendencia conduce á autocuidado, acosada polo medo ás campañas de unfollow.
Doutra banda, tendo en conta a dependencia dos medios dixitais coas multinacionais monopolistas, debemos reflexionar sobre se nos podemos presentar como alternativos. Facebook ameazounos unha e outra vez con pechar a nosa páxina, por non respectar a prohibición dos corpos espidos, o que dá un medo enorme, xa que a metade dos nosos lectores chegan á nosa web a través desta rede social. Traballamos baixo algoritmos. É difícil non ter en conta os datos de Google Analytics para decidir que publicar e que non publicar. A tentación de ter en conta os criterios SEO á hora de escribir os encabezados é elevada.
En resumo: é difícil que o ciberoptimismo non se desvíe. Así pois, podemos aproveitar o centenario de Argia para aprender sobre longas traxectorias xornalísticas. Big data versus Actuando desde Txiki.Imos amodo, porque imos moi lonxe.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
.jpg)
Estas foron as miñas últimas palabras cando fómosche, collidos da man no teu profundo soño respiratorio. O teu corazón quedou para sempre sen unha dor especial, sinxelo, digno. Como vostede queira e esixa. Como queiramos e respectamos.
Xa un mes antes da chegada do... [+]
Hoxe en día, as voces das mulleres e dos nenos e nenas permanecen no seo dunha cultura que deslegitima as súas voces, silenciando as súas experiencias, dentro dun sistema tendente a minimizar ou ignorar os seus dereitos e necesidades básicas. Un exemplo mediático deste... [+]
O martes deuse a coñecer a sentenza contra cinco novos de Lapurdi, condenados por pertenza a Segi. Quince meses de cárcere por reversión a dous mozos, cunha multa de 500 euros cada un; 140 horas de traballo forzado e 500 euros de multa a outros dous mozos; e, finalmente,... [+]
O outro día, mentres repasaba a famosa serie de televisión The Wire, chegou unha escena que me lembrou a desesperación. Alí, a dirección do diario The Baltimore Sun reuniu aos traballadores e avisoulles dos cambios que se aveciñan, é dicir, dos despedimentos e dos... [+]
A cultura consumista que vivimos, manda a todo usuario a un goce desmesurado. Como di Slavoj Zize, Goza do teu fetiche, converteuse no rudo mandato da hiper-modernidade. O goce actual leva a cabo a través dos dispositivos tecnolóxicos existentes para ocupar o lugar do... [+]
Unha pantasma atravesa as cociñas: As pantasmas de Carlos.
Karlos non se presentou ao Master Chef Celebrity. Tras analizar o seu patrimonio culinario, ten moi claro que non vai superar a selección dos seus adversarios. De feito, a Academia da Gastronomía e os medios de... [+]
En 2018 apaguei as redes sociais e a maioría das comunicacións dos dispositivos para tentar controlar onde centrarme na vida. Cada día sigo nesa tarefa, á luz da polilla, porque a miña curiosidade busca constantemente información fresca que me axude a entender a realidade... [+]
Beyoncé ao descanso dun partido de fútbol americano en Houston, Texas. A cantante estadounidense ha saído ao centro do estadio cun traxe de cowboy ao que tivo acceso. O chapeu cóbreo o bonito, as pernas as botas longas até os xeonllos. O escaso traxe branco móstralle as... [+]
O novo mandatario sirio retirou a man ao peito do ministro de Exteriores alemán, a ministra, e negoulle o apertón de mans. Amablemente, Annalena Baerbock sofre un desprezo. Antes, o sirio Ao-Golani tendeu a man ao ministro de Exteriores francés, Jean-Noel Barrot, e... [+]
A mañá de ano novo é o título dunha redondez creada por Joxe Ansorena, irmán do noso avó Isidro, para que os txistularis tocasen polas rúas durante a mañá do ano novo. No aire desa melodía, iamos recollendo os restos da noite, como os camións do lixo. Unha vez, un... [+]
Gritabamos “Ano novo, que nos trae?”, á volta da primeira noite do ano, aos prematuros que cruzabamos polo camiño. Esperando aos poldros, borrachos, nós. E como aínda non había runner nin selfie, atopariamos á maior parte dos rusos que saíran para botar abaixo os... [+]
Donald Trump tomará de novo posesión do seu cargo o próximo 20 de xaneiro e volverá exercer o cargo de presidente de EE. Si no anterior mandato, 2017-2021, mostrouse pouco vergoñoso na toma de decisións, neste mandato eliminará eses escasos complexos e fará o que queira,... [+]
A consecución da Selección de Euskadi foi, sen dúbida, un logro histórico. Pero se queda niso, para moitos vascos –eu tamén, porque son navarro– será o día máis escuro e triste. Despois de gozar da alegría e a calor dos primeiros días, volvamos á realidade.
De... [+]
Os profesores de audición e linguaxe (PDI) e logopedas son profesores especialistas que traballan tanto na escola pública como na concertada. Entre as súas funcións está a atención directa ao alumnado con dificultades de linguaxe e comunicación, pero tamén o... [+]