Acabouse o ciberoptimismo!
Antes que xornalista fun bloguero. Unha profesora universitaria, Lucía Martínez Odriozola, animoume a crear un blog cando terminei a miña carreira, no ano 2006, para buscar traballo nos medios de comunicación. Ao principio esa era a miña principal motivación, presentar un elegante complemento curricular. Pero cando empecei a traballar nun xornal, o blog converteuse nun espazo libre para escribir artigos de opinión e converteuse nun resplandor natural. Coñecín a moitos compañeiros de viaxe nos blogs: por unha banda, xornalistas vascos co blog Momo Di… de Lucía; por outra, unha chea de ciberfeministas vascos. Cando creamos Pikara Magazine en 2010, os bloggers feministas que descubrimos no camiño foron os nosos primeiros colaboradores.
Recordo con moita melancolía aquela época dourada da blogosfera. A discusión a través dos comentarios era amigable, enriquecedora, serena, profunda, sen límites de caracteres. Até 2011 gocei da actividade de blogger sen ataques de machitro-shore, ata que compartín un post sobre micromachismos.
Fun un gran ciberoptimista durante moitos anos, entre outras cousas porque a traxectoria de Pikara Magazine débese ás posibilidades que nos deu Internet. Ao ser un medio dixital, os nosos lectores non só eran lectores: a través dos comentarios podían enriquecer os artigos, compartilos nas redes sociais e así fortalecer a súa condición de comunidade. Grazas ás dinámicas de viralización de Facebook e Twitter conseguimos que tivésemos repercusión internacional e influamos na axenda dos grandes medios de comunicación.O crowdfunding permitiunos financiar os anuarios e así descubrimos a simbiose que hoxe en día pode ter a edición en papel e online.
Pero aos poucos foron aparecendo decepcións. Decidimos pechar os comentarios nos artigos porque os cibermachistas os monopolizaron. Os nosos colaboradores sufriron a violencia dos machistas organizados nos foros Forocoches e A Burbulla. En Twitter sufrimos enfrontamentos, polarización, linchamentos e difamacións. Nos últimos tempos recibimos os máis dolorosos por parte dun sector sectario do feminismo. Por exemplo, acusáronnos de ser un medio de comunicación “proxeneta” por difundir discursos diversos sobre prostitución, por haber tuiteado o coloquio enriquecedor, sereno e profundo que se celebrou por última vez nas Xornadas Feministas de Euskal Herria. A miúdo sentimos a responsabilidade de pór aos nosos entrevistados no punto de mira duns tuiteros sectarios que non entenden nin respectan o labor xornalístico. Esta tendencia conduce á autocuidado, acosada polo medo ás campañas de unfollow.
Doutra banda, tendo en conta a dependencia dos medios dixitais coas multinacionais monopolistas, debemos reflexionar sobre se nos podemos presentar como alternativos. Facebook ameazounos unha e outra vez con pechar a nosa páxina, por non respectar a prohibición dos corpos espidos, o que dá un medo enorme, xa que a metade dos nosos lectores chegan á nosa web a través desta rede social. Traballamos baixo algoritmos. É difícil non ter en conta os datos de Google Analytics para decidir que publicar e que non publicar. A tentación de ter en conta os criterios SEO á hora de escribir os encabezados é elevada.
En resumo: é difícil que o ciberoptimismo non se desvíe. Así pois, podemos aproveitar o centenario de Argia para aprender sobre longas traxectorias xornalísticas. Big data versus Actuando desde Txiki.Imos amodo, porque imos moi lonxe.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Bagira prozesuaren emaitza, Herri bidea bide-orria izan zen. Bide-orri honetan, abertzaleen helburua herriari boterea itzultzea dela aipatzen da, eta boterea itzultzeko, herriari burujabetza maila maximoa emanen dioten instituzioak herriari eskaintzea adierazten da. Zehazten da... [+]
A Policía Municipal de Donostia-San Sebastián aínda non deu solución á falta de persoal no seu persoal. Durante o verán o persoal viuse reforzada coa contratación de decenas de policías locais para atender as diferentes necesidades e servizos que xorden durante o verán... [+]
As esixencias de eúscaro de Osakidetza son abusivas. Sen dúbida. Estamos a colocar e mobilizando aos profesionais sanitarios nesta liña. Sen estar en contra do eúscaro, con poucas intencións de aprender e moito menos de utilizar.
A nova plataforma de referencia é “Unidas... [+]
Pello Salaburu puña en valor nas redes sociais que dentro de quince anos o peso da poboación inmigrante en Bizkaia multiplicaríase até chegar ao 22% do total da poboación, o que “constitúe en realidade a ameaza do eúscaro”. Naturalmente, tirados desta maneira, sen... [+]
O sol levantouse por cuarta vez na zona asediada das festas de Baiona e creo que neste País Vasco do setentrión respiramos mellor, sobre todo porque o noso tres deputados son da Nova Fronte Popular e relegamos ao terceiro posto á onda negra e caca. Con todo, dúas cousas: 1... [+]
O novo portavoz do PNV no Parlamento Vasco, Joseba Díez Antxustegi, considerou que o lehendakari, Imanol Pradales, "formou un goberno de mulleres e homes con gran experiencia, respectados nos sectores profesionais e comprometidos con Euskadi". O presidente do partido, Andoni... [+]
Estimada Sra. Pedrosa:
Felicidades polo seu nomeamento como Conselleiro de Educación. Non é unha nova responsabilidade o que de agora en diante terás sobre ti. Tes que coñecer ben o Departamento de Educación, despois de catro anos como viceconsejero. Ao finalizar o curso,... [+]
O debate sobre a deterioración cognitiva de Joe Biden ten unha duración aproximada de dous anos. Ás veces comportábase de forma estraña, ás veces non se lle entendía ben ou dicía cousas que non eran verdade, como que o seu fillo morrera en Iraq. Con todo, o establishment... [+]
Lin fai dúas ou tres días un artigo sobre as filas de Guillem Martínez e non sei si entendino ben. Contaba que debaixo da súa casa ten unha xeadaría que non tiña nada de particular e que, nos últimos tempos, adoita ter xente en canto ábrese, unha detrás doutra,... [+]
Non teño moi claro si, individualmente, temos o poder suficiente para guiar as nosas vidas, pero si que temos que seguir tentándoo. Aínda que se poden facer moitas cousas en grupo, cada día temos unha loita solitaria connosco mesmos para seguir adiante. A maioría dos seres... [+]
A pesar de que pasaron dous séculos, o problema dA Plutónica non se pode deixar desvanecer no pozo do esquecemento. Ademais de 200 anos atrás para coñecer a historia dA Plutónica, debemos remontarnos alén do océano, Montevideo.
Os irmáns José Rosendo e Valentín... [+]
A cuadrilla é unha dos acenos de identidade dos vascos. Todo vasco ten unha cuadrilla ou, polo menos, iso é o que se espera dun vasco nato. Non é para menos, porque poderiamos dicir que a Cuadrilla é a unidade social de Euskal Herria, o átomo ou compoñente básico da nosa... [+]
Dous días despois, a onda publicitaria anunciadora do Ironman de Vitoria dicía: “Anything is possible”. Tiña unha cita cun amigo na Praza Nova de Vitoria-Gasteiz e, no camiño, vin outros carteis, soportes publicitarios e carpas. Algúns en inglés (“Finish Line”, ... [+]
O ruído xera graves problemas de saúde e calidade de vida. Gernika-Lumo, a pesar da súa aparente beleza e hospitalidade, ten serios problemas en materia de ruído.
A modo de introdución, mostrarase o feito anterior. Á altura da rúa Iparragirre de Gernika atopábase a... [+]