Acabouse o ciberoptimismo!
Antes que xornalista fun bloguero. Unha profesora universitaria, Lucía Martínez Odriozola, animoume a crear un blog cando terminei a miña carreira, no ano 2006, para buscar traballo nos medios de comunicación. Ao principio esa era a miña principal motivación, presentar un elegante complemento curricular. Pero cando empecei a traballar nun xornal, o blog converteuse nun espazo libre para escribir artigos de opinión e converteuse nun resplandor natural. Coñecín a moitos compañeiros de viaxe nos blogs: por unha banda, xornalistas vascos co blog Momo Di… de Lucía; por outra, unha chea de ciberfeministas vascos. Cando creamos Pikara Magazine en 2010, os bloggers feministas que descubrimos no camiño foron os nosos primeiros colaboradores.
Recordo con moita melancolía aquela época dourada da blogosfera. A discusión a través dos comentarios era amigable, enriquecedora, serena, profunda, sen límites de caracteres. Até 2011 gocei da actividade de blogger sen ataques de machitro-shore, ata que compartín un post sobre micromachismos.
Fun un gran ciberoptimista durante moitos anos, entre outras cousas porque a traxectoria de Pikara Magazine débese ás posibilidades que nos deu Internet. Ao ser un medio dixital, os nosos lectores non só eran lectores: a través dos comentarios podían enriquecer os artigos, compartilos nas redes sociais e así fortalecer a súa condición de comunidade. Grazas ás dinámicas de viralización de Facebook e Twitter conseguimos que tivésemos repercusión internacional e influamos na axenda dos grandes medios de comunicación.O crowdfunding permitiunos financiar os anuarios e así descubrimos a simbiose que hoxe en día pode ter a edición en papel e online.
Pero aos poucos foron aparecendo decepcións. Decidimos pechar os comentarios nos artigos porque os cibermachistas os monopolizaron. Os nosos colaboradores sufriron a violencia dos machistas organizados nos foros Forocoches e A Burbulla. En Twitter sufrimos enfrontamentos, polarización, linchamentos e difamacións. Nos últimos tempos recibimos os máis dolorosos por parte dun sector sectario do feminismo. Por exemplo, acusáronnos de ser un medio de comunicación “proxeneta” por difundir discursos diversos sobre prostitución, por haber tuiteado o coloquio enriquecedor, sereno e profundo que se celebrou por última vez nas Xornadas Feministas de Euskal Herria. A miúdo sentimos a responsabilidade de pór aos nosos entrevistados no punto de mira duns tuiteros sectarios que non entenden nin respectan o labor xornalístico. Esta tendencia conduce á autocuidado, acosada polo medo ás campañas de unfollow.
Doutra banda, tendo en conta a dependencia dos medios dixitais coas multinacionais monopolistas, debemos reflexionar sobre se nos podemos presentar como alternativos. Facebook ameazounos unha e outra vez con pechar a nosa páxina, por non respectar a prohibición dos corpos espidos, o que dá un medo enorme, xa que a metade dos nosos lectores chegan á nosa web a través desta rede social. Traballamos baixo algoritmos. É difícil non ter en conta os datos de Google Analytics para decidir que publicar e que non publicar. A tentación de ter en conta os criterios SEO á hora de escribir os encabezados é elevada.
En resumo: é difícil que o ciberoptimismo non se desvíe. Así pois, podemos aproveitar o centenario de Argia para aprender sobre longas traxectorias xornalísticas. Big data versus Actuando desde Txiki.Imos amodo, porque imos moi lonxe.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Sare Herritarrak antolatuta, pasa den urtarrilaren 11n Bilboko kaleak bete zituen manifestazio jendetsuaren ondoren, berriz sortu da eztabaida, euskal presoei salbuespen legeriarik aplikatzen ote zaion. Gure iritzia azaltzen saiatuko gara.
Espetxe politikan aldaketa nabarmena... [+]
Duela gutxi think tank izateko jaioa omen den Zedarriak bere 6. txostena aurkeztu zuen. Beren web orrialdean azaltzen dutenaren arabera, zedarriak ebidentea ez den bidea topatzeko erreferentziak dira. Hots, hiru probintzietako jendarteari bidea markatzeko ekimena. Agerraldi... [+]
Chegou o momento de matricularse nos centros educativos para o curso 2025-26 na CAV, e en moitos fogares o máis pequeno dará un novo paso en setembro, é dicir, escolarizar. Desde Euskal Eskola Publikoa Harro Topagunea apostamos firmemente pola escola pública e queremos... [+]
Desde a aprobación da nova Lei de Educación para Álava, Bizkaia e Gipuzkoa, estamos a escoitar e lendo unha e outra vez que a educación vai ser gratuíta. Escoitamos aos diferentes axentes, tamén ao Departamento de Educación, e nas entrevistas que ofrecemos aos medios de... [+]
A principios de mes, EH Bildu levou a cabo o seu III. Congreso en Pamplona. Trátase, segundo dixo, dun "congreso ordinario" que serve para sacar "conclusións extraordinarias" ou polo menos así o recolleron no relatorio Zutun, aprobada por unanimidade pola militancia proposta pola... [+]
Hai moitas maneiras de conseguir o poder; non todas son bonitas. Hai quen quere repartir o poder e a responsabilidade que iso leva, quen busca o poder. Outros lle respectan demasiado e cada paso, tan medido, non son capaces de tomar decisións. Hai quen non coñeceu nunca o... [+]
Madrilen arkitektoentzako kongresu bat burutu berri da, arkitekto profesioaren krisiaz eztabaidatzeko. Arkitekto izateko modu tradizionala eta gaur egungoa desberdindu dute. Zertan den tradiziozkoa? Oscar bidean den The Brutalist filmean ageri den arkitekto epikoarena. Nor bere... [+]
O 3 de febreiro comezou o período de prematrícula dos nosos nenos e mozos nas escolas, e como todos os anos queremos lembrarvos por que non parécenos boa idea matricular en relixión. O ano pasado terminabamos o artigo dicindo que “a moitos este escrito resultaravos... [+]
Desde a Asociación de Pais e Nais do Instituto Arratia Tranbia Txiki queremos impulsar unha reflexión na comunidade educativa sobre o uso das pantallas.
Ultimamente existe unha gran preocupación pola influencia das pantallas en nenos e adolescentes. Esta responsabilidade... [+]
Si, si, así. Non me atrevo a ir máis aló. Que é un pleonasmo? Quizá unha tautología? É posible, pero nesta época que chaman posverdad, os feitos básicos son necesarios. Mirade, si non, á poderoso lema “Ez dá ez!”. Xa sabiamos antes que isto era así, pero dicir... [+]
Tiña un amigo que traballaba en Porcelana Irabia ata que se pechou, e sempre que iamos a un restaurante ou a un bar a mirar a cunca e o traseiro do prato para saber onde estaba a peza. O mesmo fago eu cando vou aos mercados de antigüidades: miro onde está feito e en función... [+]
Ultimamente cada vez escoitamos máis que moitos mozos non temos poder para comprar unha vivenda. Ás veces parece que non hai máis temas, é certo que é un tema serio. A min, a pesar de estar cerca do 31, aínda me falta un pouco para conseguir a vivenda que vai ser miña... [+]
Iragarki batek mugikorrean salto egiten dit aspaldion. Nire mundua koloreztatuko duela egiten dit promes. Aplikazio horrekin milioidunek bezala erosi ahal izango omen dut. Produktu merkeak, oso merkeak, baita doakoak ere. Momentu historiko soziologikoak eskatzen duen... [+]
Hai conceptos que aparecen por momentos en todas partes e que se converten tamén en mantras. Preséntansenos en si mesmos como positivas e necesarias, sen demasiadas discusións e case sen pensar nelas. Paréceme que un destes mantras é a internacionalización, que ten a súa... [+]
