Cando o obxectivo exposto é o fin da identificación e o anonimato de todas as persoas de Internet, este proxecto de identidade numérica baseado no coñecemento facial forzado non pode máis que pelexarse”. Son palabras dA Quadrature du net, unha asociación que defende os dereitos dos cidadáns en Internet, e trata sobre a aplicación ALICEM (Authentification en ligne certifiée sur mobile–Verificación On-Line Garantida por Móbil) que o Goberno francés está a levar a cabo.

Ai, as lexislacións e as liberdades persoais están obstruidas por Francia: as tecnoloxías de control social non poden multiplicarse até onde lles dea a gana ese Estado que, segundo din, foi un pobo de dereitos humanos. Con todo, non ten un pequeno soño e aínda ten máis ganas de facelo realidade: quere ser o líder deste sector. Quere estar á beira de Estados Unidos e China. “A diferenza da cultura francesa, a cultura chinesa está máis no recoñecemento do coidado das vidas privadas”, segundo lese no último informe da Institución Nacional de Investigacións Superiores de Seguridade e Xustiza (INHESJ) de Francia. O Estado de China.

Co obxectivo de dixerir o control social de forma máis sinxela, si non é inconsciente, o Goberno francés ha decidido canalizalo discretamente, con dozura e “dándolle oportunidade”. Exemplo diso é a aplicación ALICEM. O 13 de maio deste ano, o primeiro ministro, Edouard Philippe, aprobou un novo paso por decreto, evitando debates políticos e filosóficos no Parlamento.

Xeneralizando o coñecemento facial

Que é ALICEM? Aplicación que abre a porta ao coñecemento facial xeneralizado. Como funcionará? O posuidor dun DNI con chip biométrico telegargará a aplicación na súa smartphone móbil e creará unha conta persoal. Co SMARTPHONE lerá o chip do pasaporte e pasará os datos, a continuación, movendo a cara por todas partes e gravando un vídeo. Unha vez confirmada a súa identidade, o Ministerio de Fomento crearalle unha identidade numérica ou dixital para Euskadi. Grazas a iso, mírase o móbil e ábrese a conta sen facer nada máis. Para que será? Será o acceso aos servizos públicos. Caixa da Seguridade Sanitaria, punto de xestión do carné de conducir, espazo fiscal… en total uns 500 servizos públicos. Queira ou non, por tanto, os elementos necesarios para a cidadanía. Polo momento, poderase acceder aos servizos polo camiño habitual, pero tamén haberá este novo camiño para quen o desexe.

Obviamente, están a alertar da súa ilegalidade e risco, as estruturas relacionadas coa liberdade persoal, como a Comisión Nacional de Información e Liberdades (CNIL). En concreto, seguir a normativa sobre bases de datos, xa que a recollida de datos biométricos debe contar co visto e prace de cada un. Con todo, o usuario non ten outro acceso á aplicación que o coñecemento facial forzado con ALICEM. E que van facer con estas informacións? En mans de quen van ser utilizados mañá e para que? O Goberno de Francia trata de tranquilizar ao cidadán, pero ao final só o futuro aclararanos as respostas ás preguntas. Porque é difícil saber si a controlador conta toda a verdade ao controlado.

Pero non importa, estúpida advertencia do CNIL, a aplicación está xeneralizada a final de ano. A Quadrature du Net recorreu ante o Consello de Estado. A anotación do fin do anonimato e da identificación xeneralizada das persoas non é unha fabulación da asociación. As probas atópanse facilmente nas deliberacións oficiais do goberno. No informe chamado en 2019 sobre a ameaza da numeración pódese ler o seguinte: “Liberdade, esa é todo o paradoxo de Internet. O anonimato protexe a todos aqueles que multiplican as falsas contas que se utilizan para difundir contidos odiosos e divulgar contidos de diversa natureza. (...) Por iso temos que superar o desafío da identidade numérica, para que a partir de 2020 todo francés poida demostrar a súa identidade e saibamos a cal corresponde realmente”.

Din que a ameaza é terrible: “A nosa sociedade vive unha transformación numérica que se vai estendendo a toda velocidade. Os riscos asociados non son máis periódicos, non, son sistémicos: empresas, colexios territoriais e cidadáns e os seus datos persoais son afectados”, dixo o ministro francés do Interior, Christophe Castaner.O
Goberno francés ha feito unha clara aposta por estender o medo á “ameaza”, á “cibercriminalidad”, aos “contidos populares”… Cibercriminalidad versus tecnoloxías intelixentes. A elección das palabras tampouco é baladí: intelixencia ou crime?

Ampliando o control ás rúas

Pero é que ese anonimato que hai no número tamén está na rúa, e iso non o poden soportar máis. Cantos anónimos levan este último ano unha chaqueta amarela? Cantos chalecos verdes están a reclamar medidas de face á crise climática? E cantos anónimos mobilizaranse o Goberno contra a desaparición do servizo público? Sábeo e marcouse como obxectivo o control absoluto da praza pública.

“Estamos ante unha radicalización dos movementos resistentes que aparecen no cume da Organización Mundial do Comercio de Seattle en 1999 e afírmanse no cume do G8 de Xénova en 2001. (…) Desde entón todas as concentracións internacionais están cheas de violencia. A mobilización de todas as nosas forzas e a cooperación internacional foron imprescindibles para que o cume do G7 de Biarritz poida pasar con éxito diplomático”. Son palabras do ministro do Interior, Milipol na estrea do Salón da Seguridade Interior de Estados Unidos. Estivo presente o medio Reporterre, na presentación de todos os equipos que nos custa imaxinar. No artigo “Nous avons visitei ‘Milipol’, le salon da répression” (“Visitamos Milipol, o comercio da represión”) parece que a terrible realidade, ben descrita, atópase na punta do nariz. Con todo, máis dun representante desta industria criticou a rixidez da lexislación francesa a Reporter. Non poden facer todo o que queren e esperan que se flexibilice a lexislación: ese control social, cualificado cun adxectivo intelixente, “é o futuro”. En esencia, o Goberno anunciou que porá en marcha o recoñecemento facial nos Xogos Olímpicos de París de 2024.

Mentres tanto, avanzan discretamente, experimentando controis, chegando a un acordo cunha Casa do Pobo. Por exemplo, en febreiro deste ano ensaiouse o recoñecemento facial mediante cámaras colocadas nas rúas durante os entroidos de Niza. Utilizouse o programa israelí Anyvision, en mans da empresa Confidentia. Para controlar a cámara, esperábanse 1.000 voluntarios, dos que 5.000 foron atendidos.