Por que temos que axudar a que vascos e cataláns formen un “goberno progresista” en España? Quen axuda a formar o goberno español (de calquera cor), contribúe a formar o Estado español. Non hai nada máis prexudicial para Cataluña ou para o País Vasco que a constitución de España. Porque España con Franco, antes e despois dela, é un proxecto contra vascos e cataláns. Non se pode construír un Estado plurinacional dentro de España, porque é a propia España a que se basea na negación doutras nacións. Iso nunca o negociarán, sempre o impoñen.

“Unha cortina de choiva pecha o noso calendario”, dicía Joxe Azurmendi. A choiva parece impedirnos ver a paisaxe real. Cegámonos sen saber que hai detrás desta cortina.

Si os vascos non aprendemos da nosa longa historia e da nosa última experiencia, basta con mirar cara a Cataluña para ver que é e como se comporta España neste momento, e que se pode esperar diso. Por exemplo, o Centre d’Estudis d’Opinió acaba de realizar un amplo estudo en todo o Estado, co fin de medir os residuos que deixou todo vivir nos últimos tempos, e os resultados son moi significativos: En Andalucía, Madrid, Estremadura, Cantabria ou Asturias… ven perfectamente correcto o encarceramento dos políticos cataláns; non aceptan referendo en Cataluña, porque España é unha nación única e indivisible, etc. Por tanto, aínda que un hipotético “progresista” que estivese no goberno en Madrid quixéseo –e isto é unha hipótese ficticia–, non podería expolo. Porque a base, substrato e núcleo ideolóxico que se creou en España ao longo dos séculos é o que aí apareceu. Si tocas iso, non hai máis que España.

Tanto en Cataluña como no País Vasco, a independencia non é caprichosa. É unha condición indispensable para existir como nación con identidade propia. Ser ou non ser. Sempre me sorprendeu que algúns de nós dígannos “vivir comodamente dentro de España”. Porque é imposible. Alguén que senta verdadeiramente euskaldun pode dicir hoxe e aquí “eu son español” e sentirse cómodo? Para empezar, vascos e cataláns obrígannos a dicir “son español” todos os días, de palabra e por escrito, queiramos ou non. Si, haberá persoas dispostas a vender a súa personalidade a cambio dun tipo de comodidade, e non necesito pór exemplos.

Haberá quen pense que un vasco fiucego e de boa fe pode acordar aquí, entre nós, un novo status, e logo ir a Madrid, a negociar iso con forza. Pero é evidente a duración desta esperanza: No momento no que desde Madrid "un goberno progresista" fai un xesto cara aos dirixentes jeltzales, a alianza para o novo status acábase.

Que? Alianzas soberanistas tanto en Cataluña como en Euskal Herria, pero deseñando ben o camiño que leva á independencia. Necesitamos un deseño democrático, integrador e aglutinante, moderno e non excluínte da república vasca. Si, pero logo da república vasca. Independente, constituída en Estado propio. Si non, estamos nos contos. Porque non se pode imaxinar a República Vasca, dentro desa Monarquía parlamentaria española, na miña opinión. Comecemos, pois, a abrir camiños concretos cara á nosa República, en lugar de axudar ao goberno desa Monarquía. Xa é hora.