A miña amiga contoume o que nos custa xuntarnos, ao amencer, cando estabamos na praza de Azpeitia. "Canta dificultade hai en comprendernos, cantos obstáculos hai que opor!", engadín. Lagunak leva anos traballando no mundo do eúscaro, da cultura, da construción popular. Sabe que as inquietudes interpersoais deterioran os proxectos colectivos, sabe até que punto o corporativismo pode embarrar o camiño que debería percorrer entre iguais, sabe que a logogería e a somnolencia convértense en demasiadas ocasións nunha parte máis importante que os obxectivos comúns. Cústanos asociarnos, o meu compañeiro recriminoumo, e as nosas cabezas fixeron un xesto de desesperación e de tristeza mirando aos pés. E todo isto foi un coloquio que nos brotou antes de reunirnos con máis de cento vinte persoas de diferentes lugares de Euskal Herria, antes de comezar unha xornada de todo o día de Educar na Creatividade, de vivir na cultura. Reunímonos no Comedor de Azpeitia para explicar, intercambiar e reflexionar sobre a transmisión da cultura vasca na educación regrada, como o facemos cando a transmitimos e que podemos facer si non a transmitimos. A situación é realmente grave. Salvo o bertsolarismo, no ensino regrado non está garantida a elaboración do resto de expresións culturais (terei que abrir unha paréntese. Grave situación? A quen vai dirixido a situación de extrema gravidade? A quen lle importa? Se os estudos, estudos e enquisas de 2018 demostran que o vasco vive de costas á súa cultura, a quen lle importa? Que facemos unha mensaxe apocalíptico sobre un tema que non é prioritario para a maioría da cidadanía vasca, senón que é urxente? Pecho a paréntese, dou dúas voltas á chave e quedaríame dentro. Pero non teño o valor suficiente para ceder). No ámbito da educación regrada sempre se deu un paso atrás no coñecemento e na capacidade de comunicación, estamos a perder o sentido de comunidade, no currículo recóllese a necesidade de que a cultura sexa unha liña transversal pero non se definen medios para garantir o seu plasmación na práctica cotiá, na universidade non ofrecemos aprendizaxe para a formación na cultura vasca, non temos claro que é o que chamamos educación cultural, non temos que pornos de acordo para que unha experiencia da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da música, da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da da de Só fáltanos acordar un punto de encontro.