Matices nos matices, todos os partidos políticos –tanto do Estado español como do País Vasco Sur- situáronse a favor dunhas pensións dignas e reivindican a igualdade entre mulleres e homes, tanto no ámbito social como no laboral. Tanto as pensións como a igualdade nos afectan a todos, sexan maiores ou novas. Por tanto, chegounos a hora de pedir que se cumpran esas promesas.
O Goberno de España que se constitúa despois da noite electoral debería tomar as medidas necesarias para blindar as pensións e a igualdade. Pero non só o blindaría, senón que o puña en valor, e debería aumentar a remuneración mínima que reciben millóns de viúvas e cidadáns. Os pensionistas que se están mobilizando na rúa deben ser atendidos polos pensionistas e establecer unha pensión mínima de 1.200 euros. Os gobernos autonómicos tamén teñen responsabilidade nesta materia, así como recursos, para complementar estas pensións. En materia de igualdade, por outra banda, está claro: o mesmo traballo, o mesmo salario.
Para iso fai falta diñeiro. E hai. Como conseguilo? Recuperando os 60.000 millóns de euros concedidos á banca en tempos de crises; impondo un imposto especial a bancos, grandes empresas e multinacionais; perseguindo paraísos fiscais; reducindo a factura dos militares e da Casa Real; devolvendo o diñeiro roubado por corrupción…
Para que este plan saia adiante, e para mellorar os salarios, os servizos sanitarios ou a educación, basta con ter vontade política. A responsabilidade recae no Goberno de España, pero tamén en Urkullu, Chivite e todos aqueles que deron a súa palabra ao longo da lexislatura.
Lembra ben cando foi a primeira picadura: 28 de abril de 2019. Porque coincidiu coas eleccións en España. Sucedeu da maneira máis estúpida: no momento en que colleu o papel de voto do partido que sempre vota –por tradición, por conformismo, mesmo por un punto de abouga- e... [+]
Non é de estrañar que nesta campaña non se viu nin oído falar en absoluto do partido grego Syriza e do ex lehendakari Tsipras, a pesar, creo, da experiencia grega. Esquecidos á mantenta ante a xente, pero moi presentes nos deseños de campaña. Lembrade o programa... [+]
"Todos os políticos son iguais". Cada vez que escoito esta frase, invádeme a impaciencia. A mesma impaciencia que experimento ao ouvir que alguén se proclama apolítico ou cidadán do mundo.
Tamén me ocorre con outras roldas doutra clase: poden ser máis lixeiras –nunha... [+]
Para escoitar a sesión completa: