Na parte dereita de ambos os documentos, baixo o escudo franquista, puña “1a”, pero na maioría dos casos ocupaba ese espazo o número 2, 3 ou 4. De feito, os documentos de identidade do franquismo dividían aos cidadáns en categorías económicas. Os cidadáns de primeira liña, os máis ricos, pagaban 25 pesetas polo recibo.
Os de segunda categoría –entre eles o propietario do documento fotográfico– debían abonar 10 pesetas, mentres que os de terceira, 5 pesetas. Os máis pobres non tiñan que pagar para conseguir o número 4 de papel excluínte.
Pamplona, 1939. No principio do ano, a praza de touros da cidade foi utilizada como campo de concentración polos franquistas. Tivo oficialmente capacidade para 3.000 prisioneiros de guerra, nun momento no que non había fronte en Navarra, polo que os encerrados alí deben ser... [+]