Estamos a piques dunhas eleccións ás Cortes do Reino de España –que non estamos a piques de celebralo–, coa saúde política dos “cidadáns españois” nas Unidades de Coidados Intensivos (UVI), este é a miña análise do panorama que vivimos.

Spain, paréceme spam –bolsa de lixo–. Bo, non é xusto que todos os cidadáns entren na bolsa do lixo, pero non podo tapar a náusea que se subiu aos beizos cos nomes de Hispania que veñen da época da conquista romana.

O Imperio Español está a destruírse. No futuro achegaránsenos frases como Cuba ou Os últimos de Filipinas do pasado Máis se perdeu. Supoñamos que dentro de vinte anos: “Vai valer a pena haver sofert a dermatofagia / Mereceu a pena sufrir dermatofagia”, afirman os cataláns.

Mentres tanto, a España construída durante séculos –a sociedade española elixiu na historia dúas veces a República, a segunda a que foi destruída polo Alzamento Nacional de Franco– tras 40 anos de ditadura e 40 anos de “democracia” non puido facer realidade o sistema democrático. Nin o reino, nin o Estado, nin os cidadáns.

Tras a Guerra Civil de 1936, do mesmo xeito que Estados Unidos homologou a ditadura española, a Unión Europea tamén homologou a actual “democracia española”. Mentres tanto, nós, os vascos, cada vez somos máis europeos.

A historia fana as persoas, pero no noso país, por exemplo, os lehendakaris Jose Antonio Agirre e Iñigo Urkullu non o teñen igual en verdade, aínda que pertenzan ao mesmo partido, ou non están a facer o mesmo Urkullu e Juan José Ibarretxe.

Non se pode ser “democracia española”, e o que era a única dereita está representada actualmente por tres partidos: Pp, Cidadáns e VOX. Dise que VOX é fascista, que non é un partido democrático. Con todo, os outros dous cumpren esencialmente a súa praxe. Non hai dúbida diso, non o ten nin a maioría dos cidadáns españois. Por exemplo, penso que a maioría dos votantes do PSE-EE, o PSN ou o PSC pénsano así, porque o PSOE "inevitablemente" cumpre coa praxe dos franquistas españois.

Mal até aquí. E media enfermidade! Porque polo menos a sociedade catalá está forte. Porque Euskal Herria non está na medida de Cataluña. En Euskal Herria impúxose a “Euskadi” do PNV. Poder e ser único. Na CAV, o PNV gaña as eleccións na Cámara Vasca. A confluencia da maioría da cidadanía vasca –o voto de todas as clases ideolóxicas– únese no PNV. Do mesmo xeito que a Unión Europea ten que homologar a “democracia española”, España tamén necesita ao PNV. O PNV é a forza política homologadora fundamental da “democracia española”. Non o único, si o maior.