Así cantaba Sinistro Total desde 1988. Hai tempo que respiramos o cheiro á humanidade e á destrución do planeta, ata que ese cheiro se converteu nun alento penetrante.

Usei o pseudónimo “nós”, xa que diso referireime: Como queren dicir “vós, cidadáns” cada vez que din “nós”; por que, repetindo o repetido, fixéronnos únicos responsables da catástrofe.

“Mirade o que estades a facer por utilizar bolsas de plástico co mundo”, “teredes que pagar”, si non fose suficiente coa nosa vida e saúde, tamén a cinco céntimos. E así nolo explicaron no boletín: aínda que o uso das bolsas de plástico reduciuse drasticamente na última década, débese a que se empezaron a cobrar no último ano. Marujo, ademais de acabar co mundo pola nosa imprudencia, dinos que somos tamén escravos. Da paralización da produción do plástico, con todo, non se fala. E si, serán avaros, porque pronto nos converterán a carne nun artigo de luxo.

Mentres tanto, no Estado español, son 100 as empresas culpables do 71% do CO2 (Informe The Carbons Maior Database), mentres que no Estado español, o catro máis contaminantes son Endesa, Repsol-Petronor, Naturgy e EDP, ademais da retirada de ouro de ex políticos. E aquí o Goberno Vasco non ten a bondade suficiente para Josu Jon Imaz Petronor, como sempre que un cruceiro se desborda en Bilbao, a pesar de que este tipo de buques arroxe dez veces máis dióxido de xofre que todos os coches europeos ao ano (datos de Transport & Environment). Pero o problema é seu, por non ter suficiente diñeiro para comprar un coche eléctrico. Por iso tamén terás que pagar.

“Reciclade”. Unha vez rebaixada a produción e reutilizada, cando non hai máis remedio, a última B que hai que facer é a panacea de todos os males. Entre tanto, construíronse incineradoras co noso diñeiro para que outros aproveiten (FCC e Sener, entre outros, se os seus patróns non van caer da lista Forbes).

Pero tranquilamente, o Goberno Vasco ha visto a luz e declarou a emerxencia climática. Na declaración institucional, entre palabras grosas, só dúas medidas concretas: que nas contratacións públicas recíclese o 40% dos materiais e que haxa unha partida orzamentaria... BZO! ou se o prefiren con basque: WTF!

Todos temos que ser responsables, pero non todos somos responsables na mesma medida. Nós, os cidadáns, por moi acertados e formais que fosen todos os mandatos, non seriamos capaces de deter a destrución, mentres que aqueles que se enriquecen coa destrución tivéseno todo libre. Con todo, ou por iso, sinálannos.

Todo isto lémbrame o que nos dicían nos inicios da crise económica: que viviramos por encima das nosas posibilidades e tiñamos que apertarnos o cinto, nós, os que non o tivemos nin escondido nin perdido. Culpar á cidadanía é o primeiro paso do capitalismo para aproveitar calquera crise pola nosa conta, para abordar un novo chanzo na acumulación de capital e garantir, co apoio das institucións, un novo transfondo de rendas.

Non penses que o que vén é unha destrución “democrática” e que nos imos a pór en marcha todos xuntos e colleitos da man, como no canto de Siniestre. Os que nos van a facer desaparecer non dubiden en enriquecerse aínda máis no camiño e, ao final, estarán a salvo.

Estamos a entrar na época do capitalismo verde e do apartheid climático, pero iso haberá que deixalo para a próxima vez.