Xa no século XIII existía unha ermida chamada San Cristóbal no monte Ezkaba, que se prolongou até o século XIX. En consecuencia, o monte tamén se coñece como San Cristóbal. Alfonso XII desapareceu coa construción do forte. Tamén é do século XIII o castelo de Ezkaba, onde se refuxiaron en 1276 os xefes da Guerra da Navarrería de Pamplona, que loitaron contra o exército francés. Tamén entre 1750 e 1760 construíronse numerosas fortificaciones pequenas desde Berrobeitia até Arre. E nas terras de Artica, no século XIX tamén houbo un campamento militar.
Para a construción do actual forte, o Exército de España comezou en 1877 coas expropiacións de terras e entón construíuse a actual pista que leva desde Artica até a cima e que permite subir en coche até arriba. En 1913 realizouse a expropiación das terras da actual zona de tiro e en 1965 a dos terreos para o cuartel de Aitzoain. O pamplonés Joseba Gil, fincado na Asociación nos últimos 35 anos, foi concelleiro en Berrioplano nos anos 90 e nas décadas pasadas, e asegura que nun momento dado parecía que os militares tiñan a intención de ceder a propiedade do forte a outra institución: “Tamén houbo conversacións co Concello de Berrioplano, pero ao final non se concretou en nada”. Na páxina web do Exército español, o exército "está a estudar un modelo de xestión compartido con outras institucións públicas para a reutilización do forte".
Até a prehistoria, Ezkaba contou tamén con numerosos pobos das Idades do Bronce e do Hierro, un dos máis importantes nas actuais terras árticas. O home sempre explotou Ezkaba. Até hai pouco, en case todo o sur había viñedos numerosos. En case todos os pobos houberon canteiras, as máis explotadas foron as de Artika, Aitzoain e Berriozar. Entre 1512 e 1515, por exemplo, todas as canteiras actuaron a lume de biqueira para dotar de pedra á construción do Forte de Pamplona. En Ansoáin e Artica tamén houbo silizes moi finos. Cara ao norte atópase o municipio de Ezkabarte, no val que ocupa todo o norte do monte, composto por 1816 habitantes e once barrios, e posiblemente a paraxe máis descoñecida da Comarca de Pamplona.
Gaur gauean, urriak 17, 88 urte faxistek Jose Ariztimuño, Aitzol, hil zutena. Fusilamendu pelotoiaren aurrean ez zuela isilik gelditu nahi irakurri berri dut. Soldaduei tiro egitea kosta egin omen zitzaien, behin eta berriz agindu behar izan omen zieten su egiteko. Hala... [+]
Era imposible adiviñar quen era ou quen era a lema que lía, pero quen era!
Anxo González Olvera foi coñecido en México fai 11 anos cando os bertsolaris convidáronnos a unhas xornadas coas súas improvisadores. Vivía nun alto do outeiro, alimentándose de paxaros, pombas,... [+]
Nacemento 2 de outubro de 1968. Uns meses antes, o movemento estudantil iniciado o pasado 22 de xuño organizou un mitin na Praza das Tres Culturas, na unidade Nonoalco-Tlatelolco da cidade. Os estudantes congregados polo exército mexicano e o grupo paramilitar Batallón... [+]
Como na Idade Media dominaba Deus, na época moderna vivimos sometidos ao mercado e ás súas ríxidas leis. Os grandes soldos de alto nivel están determinados polo mercado, xa que os premios dos CEO de Iberdrola ou BBVA márcanos os mercados do seu sector, aínda que levan 300... [+]
Os utopianos do libro Utopía de Tomás Moro amaban lelo. A boa educación das letras leváralles a comezar na infancia e a proseguir a súa vida adulta sen que ninguén lles ordenase nada, lendo e aprendendo e lendo máis. Imaxinade o tempo dedicado a iso polo mero pracer de... [+]
No libro fronteirizo de The House on Mango Street, escrito por Sandra Cisneros, o can dun personaxe ten dous nomes: un en español e outro en inglés. É posible que a primeira vista poida resultar estraño, mesmo para un libro, pero se un pensa máis tranquilamente, advírtese... [+]
Os domingos de setembro é costume subir a Ernio, bailar en Zelatun e comer chourizo morro, ou algo así. O peor tempo non fai falta xente. Este ano, cando os meus amigos se marchaban máis temperán e eu atrasábame, subía só, atopándome coas cuadrillas que baixaban. A... [+]