Como non teño ganas de empezar a dar consellos a Navarra Suma, limitareime a dicir o que vin desde fóra: a dereita navarra, no discurso e no liderado, cambaléase. Si o goberno de María Txibite fortalécese, non sei si cambiará o discurso. O liderado si, probablemente.

O 26 de maio, os partidarios do cambio deitáronse co ceño engurrado, pensando que a Navarra volvería á de sempre: a dereita de novo ao poder, grazas á axuda dos socialistas. É certo que o nome e o feito de que a lista de UPN fose a lista dos seus membros dificultaba o trato: por unha banda, o PP cacareado; por outro, o contrario dos dereitos forais (Cs). Javier Esparza ofreceu a Txibite a posibilidade de quitarlle de inmediato a carga para chegar a un acordo con Txibite. Ao ver ao PSN teimudo no non, predixo unha especie de apocalipse de hai catro anos: deixarnos fóra do goberno supón o fin de Navarra, de España e do mundo.

A verdade é que, desde o punto de vista de Pedro Sánchez, o trato tiña moito risco e pouco beneficio. É un milagre que, na miña opinión, deuse o permiso desde Madrid. Un dos milagres logrou o milagre: Santos Cerdán, home de confianza de Sánchez.

Como o de Txibite é un goberno sen maioría, o seu futuro estará condicionado polos dous grupos da oposición: Navarra Suma e EH Bildu. A dereita unida, até agora, participou no campionato de purrustada, con moitas ganas, como na época de Uxue Barkos. Ademais de seguir ensombrecido e espantado, Txibite tentará facer fincapé nas contradicións da parella de Txibite. Para iso, a verdade é que non lle faltará oportunidade. Na pasada lexislatura, o PSN envorcouse en varias cuestións contra Geroa Bai, que agora é o seu socio maioritario, en sintonía con UPN-PP: política fiscal, mapa municipal, euskera, lei de símbolos… Se o actual goberno profunda no cambio, como di Barkos, a conclusión é evidente: O PSN, pola súa banda, deberá dar marcha atrás nalgúns temas da Cámara. Quizá sexa mellor facelo canto antes, logrando a cohesión interna para manter uns retos fundamentais: os orzamentos do ano que vén, o equilibrio das contas, a renovación do convenio económico, a superación dunha crise ameazante, o emprego de calidade…

En canto a EH Bildu, tamén fixo presidente a Txibite, ao entender que non había mellor opción. Na miña opinión, o tipo de relacións entre o PSN e EH Bildu aclararanos outra cuestión fundamental: se unha terceira parte dos navarros e navarras, unha vez finalizado para sempre, entramos ou non noutra época política que poida durar moito tempo.