Vivo tenso. O cardiólogo acaba de dicirme que estou botado no quirófano, mentres me fago pasar polas veas e rexístrame o corazón. Non é a primeira vez que me deito e estou como en casa. A amabilidade do equipo de traballo de Kirofano tamén facilita a toma da palabra que menos se cree. Coñécea vostede dese modo? Si, dándolle as bonecas. E a conversación levounos ás plantas.

Facía xa varios anos que me puxeron o primeiro pedazo de metal nunha arteria cardíaca. O cirurxián, mostrándome a rede que ía introducirme, díxome o seu nome no quirófano: Taxus IV. Sorprendido, cando lle dixen que Taxus é o xénero da muela (Taxus baccata), a mítica árbore de aquí, respondeume: si, significa o tezo, porque ese anaco de metal está empapado co veleno da muela, para poder manter a arteria aberta.

Neste último catre o curioso mandoume dicir si mareábame. Cando se deu conta de que se me estaba desmayando dixo “atropina” ao seu veciño. O asistente dérame unha malleira no sangue. Con gran alivio, o coñecemento volveu pronto. Cando terminou, acordeime de que estabamos a falar da tensión. E pregunteille: De que planta extraeuse a atropina que vostedes utilizan? Antes díxome que se crearía das plantas, pero agora, na súa opinión, será producida nos laboratorios. A belaikia ou a belladona (Atropa belladona), o estramonio (Datura estramonium), o urrillo ou o mandragora (Mandragora officinarum) e o tórrido negro (Hyoscyamus niger) foron as plantas utilizadas desde hai tempo para a atropina, todas elas pertencentes á familia dos solanáceos. Anestésico, psicoactivo, veleno... para que non utilizouse este alcaloide!

Ao volver a casa afógame a tensión. Púxenme a ler e atopeime cun texto que deixara antes. Nela ofrece un claro consello para curar a tensión: empezar a traballar a terra. Unha bacteria que está no solo completarache: Mycobacterium vaccae. Aparentemente, a bacteria ten un efecto antiinflamatorio que corrixe os efectos incorrectos da depresión e a tensión.

Xogar no barro, cultivar a horta, coidar as flores, tocar a terra no último negro trae saúde. David Strachan explicou en 1989 na “Hipótese da hixiene” que as persoas que vivían en zonas rurais que eran animais tiñan menos problemas de asma e alerxia. Vivir en cascos supostamente limpos enférmanos, mentres que ensuciarnos de terra é limparnos. Lavar a enfermidade, matala.