Grazas ao impulso da cultura vasca, tanto cidadá como institucional, puxéronse en marcha numerosas iniciativas e dinámicas co obxectivo de impulsar o eúscaro. Os axentes que traballan neles, teñen como obxectivo garantir un futuro saudable para o eúscaro.

Con todo, preguntámonos si hai posibilidades de cumprir ese obxectivo neste tipo de sociedade. De feito, é sabido que este mundo globalizado provoca danos colaterais á diversidade, e neste vórtice destrutivo, moitas culturas e linguas, como moitas especies da natureza, están en perigo de extinción.

Por tanto, suscítanse algunhas dúbidas. En contra desta corrente dominante da globalización, é posible neutralizar totalmente o seu efecto devastador e, desta maneira, non só saír para sempre da situación vulnerable na que se atopa o eúscaro, senón tamén vivir san e longo tempo? Poden as linguas minoritarias porse a salvo da ameaza da globalización, sen necesidade de revolucionar ese mundo?

E é que, do mesmo xeito que o cambio de idioma é un cambio social, o esforzo por normalizar as linguas en situación de dependencia pode resultar demasiado débil si non se chega a cortar totalmente a forza compensadora e destrutiva da globalización que teñen en contra.
En definitiva, a hipótese que pomos sobre a mesa é a seguinte: “Todo tipo de esforzos que se realizan para revitalizar e revitalizar unha lingua en situación de dependencia non garanten o éxito, xa que non todos van ser capaces de superar e reverter a devastadora tendencia da globalización”.

Esta pregunta baséase na Innovación Social; mellor dito, nas dúas formulacións que habitualmente se diferencian dentro deste concepto: o minimalista e o transformador. Adóitase dicir que o punto de vista minimalista serve para aliviar unha situación de precariedade social, sen tocar sempre a esencia desa sociedade. A aproximación transformadora busca xerar cambios profundos na sociedade, como o cambio nas relacións de poder, o impulso da gobernanza bottom-up, a substitución dos valores e principios que hoxe en día imperan no mundo, etc.

Sospeitamos que a maioría das actividades que leva a cabo a actividade cultural vasca sitúanse na formulación minimalista de Innovación Social. Este tipo de esforzos poden contribuír, sen dúbida, a paliar a preocupante situación do eúscaro. Pero, iso é suficiente para garantir un futuro san do eúscaro, ou sería necesario abordar a visión revolucionaria que reclama a innovación social transformadora?