Esta é a pregunta que o produtor labortano Christophe Elissalde fainos nos últimos anos. Até entón deixara o seu traballo de carteiro para dedicarse ao cultivo biolóxico en terras do fogar en 2016, tras un ano de prácticas de formación en agricultura. “Fabrico sobre todo pemento de boj e algunhas verduras á beira. Desde o principio tiña claro que quería producir no cultivo biolóxico”, explica o agricultor. Durante estes anos, o produtor atopouse cunha dificultade inesperada, pero: unha parte importante da produción está contaminada por non usar pesticidas nin químicos. O deste guindilla é só un exemplo, xa que moitos campesiños e campesiñas que traballan no ámbito ecolóxico fano na produción doutras verduras.

Aposta polo ecolóxico

O agricultor produce pementa nunha parcela duns 7.000 metros cadrados e verdura nunha superficie aproximada de 3.000 metros cadrados. Faio todo no modelo ecolóxico: “Penso que iso é o mellor para min, para a miña familia, para os meus clientes, para a terra e para o medio ambiente”. Fai pemento con pemento e vende a maior parte a unha empresa francesa. Tamén vende nos comercios bio e en directo, pero menos.

A práctica da produción ecolóxica dos pementos ten dificultades á hora de afrontar algúns problemas: “Os cucuscos son os nosos primeiros problemas, para loitar contra iso debemos utilizar produtos naturais, xa que non usamos pesticidas”. Tamén sucede o mesmo cos vermes, que non utilizan fertilizantes químicos nin cal. “Ademais, na biolóxica temos moito traballo en quitar herba, a man ou con ferramentas, sen herbicidas”, engadiu.

Imposible certificar a orixe do problema

En 2016 vendeu a maior parte da produción de pemento a un cliente, e as súas análises demostraron que o produto estaba contaminado. “Os resultados dicían que estaba contaminado con tres moléculas, das cales una en gran cantidade, polo que tampouco podía vendelo en convencional”. 185 quilos de pemento foron arroxados ese primeiro ano. No segundo ano fixo o pemento noutro puré e non tivo ningún problema de contaminación.

Pero o ano pasado, cando se produciu á mesma altura, o problema volveu aparecer. Analizou tres mostras dos pementos que produciu, dous das cales estaban contaminadas por catro moléculas e a outra por unha molécula. A contaminación pode provir das terras dos veciños ou dos arredores, pero isto non se pode saber con certeza: “Co vento as pesticidas poden ir dez quilómetros máis lonxe, e dependendo do sentido común, é posible non contaminar a pureza que está moi preto e que está máis lonxe”. Sen saber de onde vén o problema, será difícil atopar unha solución. E como di Elissald, “desgraciadamente non podemos cambiar as prácticas dos veciños e dos arredores”.