Sen silenciar os ecos do cume mundial dos G7, por enésima vez, o 29 de agosto estaba atascado na peaxe das vías de Oiartzun da A-8. Curiosidade: mentres durou o cume –os días 23, 24 e 25 de agosto–, na operación de retorno das vacacións anuais máis multitudinaria, non se rexistraron retencións nas peaxes de Hegoalde e Iparralde. Unha semana antes, e unha semana despois, as retencións alcanzaron os quince quilómetros de lonxitude. Curioso e paradoxal.

“Como poden celebrar un cume o fin de semana no que hai máis turismo en Euskal Herria e os días nos que os vehículos bloquean totalmente o tráfico por estrada?”, preguntaba moita xente. Non só paradoxal, senón absurdo.

Estes son algúns dos datos: “Na fronteira entre Lapurdi e Gipuzkoa paráronse máis de 5.500 camións durante o encontro. O cume causou perdas de catro millóns de euros no sector do transporte”. A secretaria técnica do sindicato de transportistas de Euskal Herria, Víctor Galarza, estaba “sorprendida”: “Non entendemos o caos que xerou o cume, por que os mandatarios non dixeron nada”. Referíase á actitude dos gobernantes do Sur. Algúns dirixentes de Iparralde criticaron con dureza os desmáns do cume, que se está celebrando en Iparralde. Os policías criticaron o trato recibido por parte dos cidadáns que se opoñen ao cume e pediron compensacións para os comerciantes que sufriron perdas económicas. O presidente do Colexio Vasco, Jean-René Etchegaray, entre outros.

Pola contra, o lehendakari do País Vasco, Iñigo Urkullu, non dixo nada sobre os danos causados nin sobre o cume. Toma a palabra Josu Bujanda, xefe da Ertzaintza: “Entendemos o enfado dos transportistas, pero o Goberno Vasco só xestionou as ordes do Goberno francés”. Na súa opinión, os condutores que chegan de África han graduado a súa chegada e os cidadáns seguiron as recomendacións da Ertzaintza para que non se utilice a fronteira con Biriatou. “Teremos en conta a infraestrutura que prepararon para o cume do G7, para saber se a saída e o retorno poderían ser utilizados noutras operacións de tráfico”, engadiu Bujanda.

A estratexia do Estado francés foi exixente: os policías propagaron o pánico en primeiro lugar e despois difundiron unha imaxe de calma. A prepotencia dos sete estados foi evidente. Os medios empregados foron enormes, non só fixeron un despregamento das forzas policiais, senón que quixeron dar unha “exhibición”. Conseguiuno: A cidade de Biarritz foi asediada, desaloxáronse os pobos e estradas da costa e déronse mostras de paz.

No violento e conflitivo pasado recente, os ertzainas foron chamados co nome de Zipaio con desdén.Zipaio é “o que cumpre as ordes dos estranxeiros”. Tamén en tempos de paz?