Agur, Euskal Herria!
Que tristeza e pena dános ver que o pobo que durou séculos e milenios está a desaparecer! Os pobos e as linguas máis antigas de Europa, Euskal Herria e o eúscaro, deberán cambiar de nome en breve. Ou os ministerios de Interior de Francia e España obrigaranlles a cambiar. Só haberá provincias buxán de España e Francia. Cinco exactamente. E só falaranse dous idiomas: o castelán e o francés. Estes países deixarán de ser Euskal Herria dunha maneira natural e aceptada, en nome do benestar e da convivencia. Abandonando a conciencia nacional e a conciencia lingüística.
Tendo en conta a actual demografía estrutural do País Vasco, as variables dos residentes, cidadanía, lingua, cultura e fecundidade, o País Vasco deixará de ter unha existencia máis ampla, máis aberta e mestiza, e o País Vasco desaparecerá como ente nacional, ignorando intencionadamente o seu carácter singular e característico.
O País Vasco é unha sociedade mestiza, dotada de españois e franceses, máis con
emigrantes que ven obrigados a recoñecer e seguir repatriando día a día. Mestizaxes imparables e concedidas ao longo dos séculos non nos axudan a construír o
País Vasco que nos gustaría
En canto ao eúscaro, toma nota da frase profética de Miguel de Unamuno: “Deixemos que o eúscaro morra por si só, até o último suspiro”. Testemuñas desa profecía que se está convertendo en realidade, os datos sobre a época na que o uso do eúscaro debilitouse, explicados mediante medicións científicas rueiras. E, por suposto, a elección lingüística e a falta de conciencia da nacionalidade dunha hipotética Euskal Herria e dos nenos que puidesen ser vascoparlantes. Esta realidade tanxible lévanos a pensar que a nosa xa fixo, ou que estamos a vivir a experiencia vital dunha longa agonía entre quen aínda temos unha pequena pegada de conciencia nacional e lingüística.
As pequenas nacións sen poder estrutural de estado neste mundo desaparecen día a día dos poderosos estados nacionais, establecendo unha dependencia demográfica, cultural e social, a través das súas falsas normativas xurídicas.
O País Vasco é unha sociedade mestiza, dotada de españois e franceses, máis con emigrantes que ven obrigados a recoñecer e seguir repatriando día a día. Mestizaxes imparables e concedidas durante séculos non nos axudan a construír o País Vasco que nos gustaría. O País Vasco, ao carecer de estrutura de Estado e ter unha lingua minorizada, vaise derritiendo paulatinamente no seo dos Estados Nacionais Botxistas e no profundo pozo das linguas fortes.
Resistir non é gañar, é prolongar a agonía.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non puiden pechar o caixón despois do último par de medias que me quedaban, as cales se devoraban mutuamente. Así estaba, mal pecho, xa durante dúas semanas, o pixama (na tirada dos pixamas, salvo tres regaladas, non hai pixama; a camiseta “para casa” está chea de... [+]
Un prestixioso arquitecto chega desde Londres a un pequeno pobo galego. Trátase de David Chipperfield, un edificio con oficinas en Berlín, Milán e Xangai, e que conta cun amplo equipo de edificios. Unha arquitectura elegante, requintada, feita por un Sir. A historia comeza na... [+]
Estás no bar, na barra, pedindo. No mostrador outras persoas tamén. En breve tocarache a quenda, pero o criado non che preguntou que é o que queres, saltouche e atendeu ao home que veu detrás de ti. Quedóuseche a cara estúpida e queres atraer a atención do camareiro, que... [+]
Gustaríame escribir a esta cousa que levo dentro. Cúmprense case cinco anos da pandemia, e os que eramos mozos naquela época, aínda que seguimos sendo mozas, comezamos a orbitar noutros espazos. A vivenda, o proxecto de vida, a maternidade, o traballo, a saúde... as ordes... [+]
Lembran? O 90% do Parlamento aprobou o Acordo Educativo hai dous séculos –perdoa, dous anos–. A reacción dos congresistas da esquerda moveuse entre euforia e satisfacción moderada. Segundo o documento aprobado, os centros privados seguirían recibindo diñeiro público,... [+]
Estar é facer. Así o di este ano a Feira de Durango, e é certo, polo menos no caso da propia feira e tendo en conta a Euskal Herria. A presente edición é xa a 59 edición da Azoka, e o feito de que cada ano se celebre demóstrao que a Feira de Durango é unha forma de facer... [+]
En Bilbao traballei durante cinco anos con colectivos en risco de exclusión, ao redor da fenda dixital, sobre todo coas mulleres. No camiño, atopeime con violencias machistas e outros moitos problemas. De forma moi orgánica, comecei a relacionarme e a entender o traballo dos... [+]
O Consello de Euskalgintza está a alertar da emerxencia lingüística que estamos a vivir nas últimas semanas. Pasaron bastantes anos desde que se empezou a describir a situación do proceso de revitalización do eúscaro no cruzamento, na rotonda, no inpasse e con palabras... [+]
A evolución que tomou Internet nos últimos 15 anos, unido ao seu modelo tecnolóxico e de negocio, fainos pensar que é unha ferramenta para incrementar os peores aspectos da humanidade. En todo o mundo creáronse axentes que non están satisfeitos con esta idea. Traballan... [+]
Os últimos anos saio pouco. Díxeno moitas veces, seino, pero polo si ou polo non. Hoxe asistín a unha sesión de bertsos. “Deséxolle moito”. Si, por iso avisei que saio pouco, supoño que vostedes asisten a moitos actos culturais, e que teñen máis que comparar. Pero... [+]
En 2006, Baltasar Garzón, entón xuíz estrela, sufriu unha especie de revelación e redactou unha práctica que garantía os dereitos dos detidos por terrorismo. O mesmo xuíz viu pasar pola súa sala a centenares de detidos incomunicados, moitos deles con evidentes signos de... [+]
Son un dos máis bonitos recordos que teño no corazón. Naquela época estaba a facer Filoloxía Vasca e fomos a unha sociedade de Arbizu a un concerto de Ruper Ordorika. Alí estaban Rikardo Arregi Diaz de Heredia e Juanjo Olasagarre. Non me atrevín a dicirlle a Arregi que... [+]
Recentemente, ante a pregunta sobre en que consistía a emerxencia climática, un científico deu a excelente resposta: “Mire, a emerxencia climática é esta, cada vez ves no teu móbil máis vídeos relacionados con fenómenos meteorolóxicos extremos, e cando te dás conta,... [+]
Dise que Simone de Beauvoir escribiu que o opresor non sería tan forte si non tivese cómplice nas liñas do oprimido. A min paréceme moi normal... Que queredes? Cando estás pisado, tamén é comprensible que queiras mellorar a túa condición, e para iso é moi útil ofrecer... [+]