Kospeiak
Teño nove quilómetros de distancia da miña casa á miña oficina. Pero a esa curta distancia, desde o inverno atopeime con cinco obras públicas. Reformar a estrada da praia, ampliar a beirarrúa de acceso á zona de acampada, inaugurar o circuíto peonil, transformar a praza do pobo, ampliar o aparcadoiro no atrio da zona comercial…
Agora reuníronse os paneis de obra e as pas mecánicas. Puxéronse moi bonitos as cunetas, plantáronse flores, tinguíronse de novo as paredes. Todo preparado para os veraneantes que se acheguen á costa de Lapurdi á hora de facer as piruetas. Durante dous meses, acumuláronse dous millóns de turistas nun tramo de terra pecha duns 30 km de lonxitude. Acumulacións de coches nos camiños, rúas peonís saturadas, inflacións nos prezos dos aloxamentos, folklorización nos espectáculos vivos… Cada ano chegan 5,3 millóns de turistas a un territorio de 300.000 habitantes. 2.300 empresas e 9.100 traballadores véndennos desde as institucións que “viven do turismo”.
Hoxe sufrimos crudamente os resultados da política turística deseñada desde París fai 50 anos. Con todo, nestes tempos nos que se denuncian as desigualdades do turismo de masas en diferentes partes do mundo, temos que volver aos anos 80-90 para escoitar unha crítica tan contundente. Máis recentemente, entre os argumentos en contra do G7 que se celebrará a finais de verán, algúns electos abertzales preocupáronse pola influencia que terá na época turística.
Non son as dúas caras dunha mesma moeda? Os que prometen “a fama mundial de Euskal Herria”, non teñen a ambición de validar a marca dun colexio no mercado de todo o mundo? Antes de ser un territorio propio, Ipar Euskal Herria converteuse para algúns gobernantes nun destino a promocionar. A mercadotecnia territorial ha superada as políticas públicas.
Tiven a sorte de viaxar nos continentes frangosos do mundo. Consciente das miñas incoherencias, sei que co simple feito de viaxar participei na aculturación destes territorios. Tamén sei que as vacacións premiadas e as oportunidades de viaxar son consecuencia das loitas sociais. O feito de que os turistas chamen kospei vén do francés congés payé, a herdanza dunha democratización.
Pero tamén sei que máis aló das listas do que hai que ver e dos selfies, outro turismo é posible. O noso pobo ten algo que transmitir, sen distorsionar. Para o novo pai da ikastola, para a familia que veu a vivir ao pobo, para o inmigrante que pasa por Baiona ou para o que vai pasar sete días por Euskal Herria, temos a necesidade de idear colectivamente un modelo de inclusión.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]